مقدمه: آنچه در بالا بردن و تعالی یک سازمان و نظام اداری نقش محوری داشته و قدرت رقابتی آن را بالا می برد، نیروی انسانی است. بازآفرینی شغلی به تعریف مجدد شغل اطلاق می‌گردد. هدف پژوهش حاضر ارائه مدل بازآفرینی شغلی در نظام سلامت می‌باشد.روش پژوهش: این مطالعه پژوهشی است ترکیبی و طرح تحقیق نیز از نوع طرح تحقیق آمیخته اکتشافی (کیفی کمی) و بلحاظ زمانی مقطعی می‌باشد. جامعۀ آماری پژوهش در بخش کیفی، گروهی از اساتید رشته مدیریت دولتی- منابع انسانی و سازمانی در دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی، مدیران ارشد معاونت توسعه سازمان و منابع در دانشگاه‌های علوم پزشکی و افراد متخصص در حوزه طراحی شغلی و در بخش کمی کارکنان بخش اداری بیمارستان‌های تأمین اجتماعی استان تهران به تعداد 342 نفر بودند. در بخش کیفی از روش نمونه‌گیری گلوله برفی، تعداد 17 نفر و در بخش کمی با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای نسبی بر اساس فرمول کوکران، تعداد 181 نفر به عنوان نمونۀ آماری انتخاب شدند. داده‌ها در بخش کیفی از طریق اجرای تکنیک دلفی (Delphi) با مصاحبه نیمه‌ساختاریافته و ساختاریافته طی چهار راند و در بخش کمی از طریق مدلسازی معادلات ساختاری (SEM) با پرسشنامه محقق ساخته، استخراج و با استفاده از نرم‌افزارهای SPSS و Amos تجزیه و تحلیل شد.یافته‌ها: یافته‌های کیفی نشان داد، مدل بازآفرینی شغلی در نظام سلامت دارای چهار بعد (ساختاری، وظیفه‌ای، رابطه‌ای و شناختی)، دوازده مولفه (رسمیت، تمرکز، پیچیدگی، حیطه کنترل، استقلال، ماهیت، بازخورد، کمک، مشاوره، ادراک از خود، ادراک از شغل و نگرش) و سی و چهار شاخص بوده است. نتایج بخش کمی نشان داد که تمامی ابعاد و مولفه‌های مدل پژوهش، مورد تائید واقع شدند.نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج بدست آمده باید بیان نمود که راهکارهای مهم برای بازآفرینی شغلی عبارتند از شناخت کامل در حوزه کاری، شناخت کامل ارباب رجوع و نیازهای آنان، شناخت کامل فضا و محیط سازمانی، شناخت کامل رقبا و آنالیز همه جانبه آنان و آنچه که بسیار حائز اهمیت است، درک درست از آینده کاری. در تبیین این موارد باید گفت که برای هر تغییر و تحولی باید به مرحله کافی از خودشناسی و خودباوری رسیده باشیم تا دقیقا بدانیم که توانایی و امکانات ما در چه حدی است و نقطه ضعف و کمبودهای کاری خود را تشخیص دهیم. پرونده مقاله