چکیده: پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر سازگاری اجتماعی بر گرایش به مادر شدن زنان انجام شده است. روش پژوهش توصیفی و از نوع پیمایشی میباشد. نمونه گیری به روش نمونه گیری تصادفی ساده انجام شده است. برای سنجش از مقیاس سازگاری اجتماعی (SAS)استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات بدست آمده از آمارهای توصیفی و استنباطی (آزمون گاما) استفاده شده است.از 13 فرضیه مطرح شده 10 فرضیه مورد تائید واقع شده و 3 فرضیه رد شده است که فرضیه های تائید شده به قرار زیر هستند: بین وضعیت سازگاری اجتماعی زنان و گرایش به مادر شدن رابطه معناداری وجود دارد. بین وضعیت مناسبات اجتماعی رضایتمندانه و گرایش به مادر شدن رابطه معناداری وجود دارد.بین وضعیت کنش متقابل رضایتمندانه با دیگران و گرایش به مادر شدن رابطه معناداری وجود دارد. بین برقراری ارتباط رضایتمندانه با افراد و گرایش به مادر شدن رابطه معناداری وجود دارد. بین وضعیت سازگاری اجتماعی بعد از ازدواج در نقش همسری و گرایش به مادر شدن رابطه معناداری وجود دارد. بین مناسبات اجتماعی رضایتمندانه در خانه پدری در نقش فرزندی (دختری) و گرایش به مادر شدن رابطه معناداری وجود دارد. بین مناسبات اجتماعی رضایتمندانه بعد از ازدواج در نقش همسری و گرایش به مادر شدن رابطه معناداری وجود دارد. بین برقراری ارتباط رضایتمندانه در خانه پدری در نقش فرزندی (دختری) و گرایش به مادر شدن رابطه معناداری وجود دارد. بین برقراری ارتباط رضایتمندانه بعد از ازدواج در نقش همسری و گرایش به مادر شدن رابطه معناداری وجود دارد. بین سازگاری اجتماعی در ایفای نقش شهروندی و گرایش به مادر شدن رابطه معناداری وجود دارد. پرونده مقاله