با آشکارشدن تاثیرات روزافزون فعالیت بدنی و تحرک بر سلامت افراد و به طور خاص شهرنشینان، مطالعه ارتباط میان ویژگی-های محیط مصنوع شهری با فعالیت بدنی و تحرک شهروندان، مورد علاقه پژوهشگران متعددی قرار گرفته است. بر این اساس، هدف این پژوهش نیز، مطالعه تاثیر ویژگی‌های محیط مصنوع شهری بر فعالیت بدنی و پیاده‌روی شهروندان در شهر مشهد می‌باشد. نوع پژوهش، توسعه‌ای– کاربردی است و به لحاظ روش‌شناسی، پژوهش در تقسیم بندی کلان در دسته تحقیقات توصیفی و در زیر مجموعه پژوهش‌های موردی، پیمایشی و همبستگی قرار دارد. برای سنجش ویژگی‌های محیط مصنوع از شاخص‌های اختلاط کاربری اراضی، تراکم جمعیت و قابلیت پیاده‌مداری استفاده گردید. جامعه آماری شهروندان 25 سال به بالای شهر مشهد و نمونه آماری برابر با 1022 نفر از شهروندان در 16 محله شهر می‌باشد. نتایج نشان داد که نزدیک به نیمی از افراد عملاً در هیچ گونه فعالیت بدنی شرکت نداشته‌اند و حدود 41 درصد نیز روزانه کمتر از نیم ساعت پیاده‌روی داشته‌اند. در محلات مورد مطالعه، هیچ-گونه ارتباط معنی داری میان فعالیت بدنی و پیاده‌روی روزانه افراد با اختلاط کاربری اراضی وجود ندارد. همچنین میان تراکم جمعیت با شدت فعالیت بدنی (شارکی) رابطه‌ی آماری معنی‌داری مشاهده نگردید، اما میان تراکم جمعیت با میزان پیاده روی روزانه افراد، رابطه معنی‌دار و معکوسی وجود دارد و نهایتاً، نتایج نشان داد که در محلات مورد بررسی میان قابلیت پیاده‌مداری با میزان پیاده روی روزانه افراد و فعالیت بدنی افراد بر مبنای شاخص شارکی رابطه‌ی معنی‌داری وجود ندارد. با توجه به آنکه نتایج این پژوهش با یافته‌های پژوهش لطفی و نیک پور و دیگران متفاوت می‌باشد، ضرورت مطالعات تجربی بیشتر در این خصوص ضروری می‌باشد. پرونده مقاله

هدف این مقاله بررسی یکی از عوامل ناپایدار کننده توسعه شهرها، یعنی سکونتگاه‌های غیررسمی است. این سکونتگاهها جلوه‌های کالبدی فقر شهری هستند که به لحاظ شکل‌گیری و تکامل روندهای متفاوتی را در مناطق مختلف طی می‌کنند. در این راستا در این نوشتار شهر اراک به عنوان مطالعه‌ی موردی انتخاب شده است تا در پرتو آن بتوان تا حدودی سازوکارهای حاکم بر این سکونتگاه‌ها را شناخت. روش پژوهش مبتنی بر بهره‌گیری از روش‌های ترکیبی است که در آن به طور همزمان از داده‌های ثانویه(اسنادی) و بررسی‌های پیمایشی جهت تحلیل و بررسی عوامل اصلی تاثیرگذار در شگل‌گیری و گسترش سکونتگاه‌های غیررسمی شهر اراک استفاده شده است. حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران معادل با 384 نفر محاسبه شده است که در بین ساکنان محله‌های باغ خلج و شهرک علی‌ابن‌ابیطالب توزیع شده است. یافته‌های پژوهش حاکی از این است که مهاجرت‌های روستا شهری نقشی اساسی در شکل‌گیری و گسترش این محله‌ها داشته‌اند. پایین بودن قیمت زمین و مسکن در این محله‌ها در کنار ناتوانی مالی ساکنین و مهاجرین روستایی زمینه مناسبی را برای گسترش این محله‌ها فراهم ساخته است. این محله‌ها به لحاظ بهره‌مندی از زیرساخت‌ها و تسهیلات عمومی در شرایط مناسبی قرار دارند، اما به لحاظ ویژگیهای اقتصادی و اجتماعی از شرایط چندان مناسبی برخوردار نیستند. نرخ بیکاری این محله‌ها به طور متوسط برابر با 35 درصد است. همچنین تراکم جمعیتی در این محله‌ها نسبت به شهر اراک بسیار بالاتر است. با توجه به یافته‌های پژوهش به نظر می‌رسد راهبردهای ساماندهی این محله‌ها بایستی در دو سطح ملی ـ منطقه‌ای و محلی به گونه‌ای هماهنگ مورد اهتمام قرار گیرند.    پرونده مقاله