In projects that involve surcharge and prefabricated vertical drains (PVDs) systems for the treatment of weak underlying layers, embankment failures, tension cracks, and differential settlements, surficial heaves, and foundation failures were addressed in various literature. Overestimation and unrealistic design assumptions made by geotechnical and structural engineers are the main reasons for most of the cases. In all these cases a simple collaboration between different parties in the project ranging from designers to field engineers could have decreased or prevented these undesirable outcomes. The problem of neglecting the infiltration of the embankment in the ground as a new distinct layer with all the necessary requirements, and also disturbance caused as a result of PVDs installation in four cases: preloading case, fill removal, main structure construction, and post- construction phase are discussed. A few design recommendations are given regarding the stated issues. Since after the completion of soil treatment operations, the soil engineering parameters and in some cases even soil stratification had changed, care should be taken to use the new treated parameters in the final design process, not the preliminary site report parameters. Neglecting this issue may lead to severe malfunctions and even unpredictable failures. BIM technology has the possibility of integrating all aspects, and complexities of geotechnical engineering in the structural-architectural platform as a whole, which would revolutionize the construction industry. Till now only the structural-architectural part is done and further research and investment are necessary for the geotechnical aspect. پرونده مقاله

سازه ها اغلب تحت بارهای جانبی ناشی از وزش باد، زلزله ها، امواج آب قرار می گیرند. به منظور ایجاد یک طراحی ایمن و اقتصادی پیش بینی و اندازه گیری رفتار بار- جابجایی گروه شمع بسیار مورد نیاز می باشد. رفتار شمع های مدفون در خاک زمانیکه تحت بار جانبی قرار گرفته اند به طور معمول توسط روش فنرهای غیرخطی وینکلر مدل سازی و تحلیل می شود در این روش اندرکنش خاک-شمع توسط منحنی‌های غیرخطی p-y مدلسازی می گردد به طوری که منحنی p-y تک شمع ها را با استفاده از یک ضرب Pmبرای هر ردیف شمع واقع در گروه ویرایش و اصلاح می کنند که این مقدار متوسط ضریب Pm ضریب کاهش گروه نامیده می شود. تحقیق حاضر با مطالعه بر روی اثرات و فاکتورهای مختلف از جمله فاصله شمع ها در گروه و تأثیر چیدمان های مختلف بر روی مقدار ضریب کاهش گروه صورت گرفته است. ضریب کاهش گروه بدست آمده از این مطالعه به خوبی با نتایج آزمایش های بزرگ مقیاس صورت گرفته بر روی گروه شمع ها مورد مقایسه قرار گرفته اند به طوری که نتایج تطابق خوبی با نتایج آزمایش های بزرگ مقیاس از خود نشان می دهند. نتایج نشان می دهد مقدار ضریب pm برای گروه های شمع با چیدمان های مختلف با فاصله 5/2 برابر قطر در محدوده 42/0 تا 54/0 قرار گرفته است که این نتایج به مقدار ضریب pmبدست آمده از تحقیقات گذشته مشابهت بسیار زیادی دارد. پرونده مقاله

سدهای تأخیری پاره­سنگی از جمله روش­های سازه­ای مهار کردن سیلاب هستند که هیچ هسته یا غشاء نفوذ­ناپذیری نداشته و به طور عمده جهت مهار سیلاب به کار می­روند. این سدها بده­ی اوج سیلاب عبوری را کاهش­ داده و در زمان وقوع آن تأخیر ایجاد می­نمایند؛ بدین­ترتیب خسارات جانی و مالی سیل را در پایین­دست، کمتر می­کنند. شاید بتوان گفت برای اولین­بار، روش­شناسی جدیدی برای تدوین یک نمونه­ی شبیه‌سازی-­بهینه‌سازی جهت تعیین مشخصات بهینه­ی سدهای تأخیری پاره‌سنگی در این پژوهش ارائه گردیده است. نمونه­ی مذکور، برمبنای فرانمونه­ی شبکه عصبی مصنوعی پرسپترون چندلایه، و نمونه­ی بهینه‌سازی الگوریتم ژنتیک استوار است. بدین‌منظور، در ابتدا، از داده­های منتج از آزمایش­های مربوط به نمونه­ی آزمایشگاهی محیط متخلخل پاره­سنگی، مربوط­ به خرم­شکوه (1391) جهت آموزش و اعتبارسنجی نمونه­ی شبکه­ی عصبی پرسپترون چند­لایه استفاده شده است. در ادامه، با اتصال نمونه­ی شبکه­ی عصبی مصنوعی صحت‌سنجی شده به عنوان یک فرانمونه­ی شبیه­ساز رفتار هیدرولیکی سد پاره­سنگی، به نمونه­ی بهینه‌سازی الگوریتم ژنتیک، نمونه­ی شبیه‌سازی- بهینه‌سازی، به­منظور تعیین مشخصات بهینه­ی سد تأخیری پاره­سنگی با لحاظ تعامل بین متغیرهای طراحی و آب­­نگار سیل عبوری از سد تأخیری پاره­سنگی، تدوین گردید. نتایج حاصل از روش­شناسی پیشنهاد­شده، نشان می­دهند که ضخامت بهینه­ی محاسبه­شده مربوط به محیط متخلخل پاره­سنگی، بازاء جمیع بده­ی سیلاب‌های محتمل، 6/17 سانتیمتر بوده و همچنین قطر متوسط بهینه­ی سنگدانه­های تعبیه شده در بدنه، 2 سانتیمتر حاصل گردیده است. همچنین، بازاء مقادیر بهینه­ی طراحی، بده­ی اوج آب­نگار سیل عبوری از محیط متخلخل پاره­سنگی %18/47 کاهش یافته است و طول مدت سیلاب نیز در شرایط بهینه، %94/39 افزایش داشته است. پرونده مقاله