در عصر حاضر ارزیابی و سپس بهبود عملکرد سیستم‌های تولیدی و در کل زنجیره‌های تأمین، بعنوان تنها راه ممکن جهت رقابت در بازار جهانی کسب و کار مطرح می‌باشد. تکنیک تحلیل پوششی داده‌ها (DEA) بعنوان یک روش برنامه‌ریزی ریاضی، روشی ناپارامتریک برای اندازه‌گیری کارایی نسبی سیستم‌های تولیدی و واحدهای تصمیم‌گیرنده با چندین ورودی و خروجی همگن است. تعیین نوع بازده به مقیاس (RTS) به مدیران کمک می‌کند که پیش‌بینی‌های دقیق‌تری در رابطه با توسیع یا تحدید واحد تصمیم‌گیرنده (DMU) داشته باشند. با توجه به اهمیت RTS در رابطه با تصمیم گیری‌های مدیریتی، روش‌های مختلف و متنوعی از سوی پژوهشگران علم DEA جهت معرفی و تعیین نوع آن ارائه شده است. تحقیق‌ها در ارزیابی RTS، منجر به دسته‌بندی کلی‌تری از انواع RTS، با عناوین بازده به مقیاس چپ (L-RTS) و بازده به مقیاس راست (R-RTS) شده است.این تحقیق به مطالعه فرآیند تولید دو مرحله‌ای می‌پردازد و یک رویکرد برای برآورد نوع بازده به مقیاس راست و چپ DMUs‌ معرفی می‌نماید. در این مقاله کاربرد مدل DEA شبکه‌ای برای محاسبه کارایی نسبی و بازده به مقیاس شرکت‌های سیمان حاضر در بورس اوراق بهادار مورد مطالعه قرار گرفته است. داده‌های مورد استفاده در مدل، مربوط به فرآیند تولید 42 شرکت سیمان در سال 1400 می‌باشد. پرونده مقاله