پژوهش های قبلی در خصوص نوع اثر گذاری دوره تصدی حسابرس بر کیفیت سود نتایج ضد و نقیضی به همراه داشته اند. بر اساس فرضیه استقلال، برخی محققان معتقد هستند افزایش تصدی حسابرس، کیفیت سود را کاهش می دهد. بر اساس فرضیه تخصص برخی دیگر از محققان افزایش دوره تصدی حسابرس را منجر به افزایش کیفیت سود می دانند. در این پژوهش برای بررسی این دو دیدگاه رقیب، از معیار عدم تقارن اطلاعاتی حسابرس و مدیر به عنوان یک متغیر تعدیل گر استفاده شده است. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر تصدی حسابرس بر کیفیت سود در شرایط عدم تقاران اطلاعاتی بین حسابرس و مدیر است. در این راستا از اطلاعات مالی 103 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در فاصله سال های 1388 تا 1397 استفاده گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از الگوی رگرسیون به روش داده های پانل استفاده شد. نتایج پژوهش بیانگر این است که تصدی حسابرس بر کیفیت سود تاثیر مثبت دارد. همچنین نتایج پژوهش نشان داد که تصدی حسابرس در واحدهای تجاری که سطح بالاتری از عدم تقارن اطلاعاتی حسابرس- مدیر دارند منجر به افزایش بیشتر کیفیت سود می-شود. پرونده مقاله

اساس کار پژوهش حاضر ارائه مدلی عاملی و تبیین ناهنجاری اقلام تعهدی و محدودیت مالی از طریق آن بر مبنای عوامل ارزش، مومنتوم به همراه ریسک بازار و نمایش اثر استفاده همزمان از دوعامل ارزش و مومنتوم با توجه به رابطه منفی و معنی دار بین آنها بوده است. با اعمال محدودیت هایی طی دوره زمانی سالهای 1386 الی 1395، تعداد 120 شرکت برای نمونه انتخاب و آزمون شد. نتایج آزمون مدل ها و فرضیات بیانگر وجود همگرایی بین عوامل ارزش و مومنتوم با بازده مازاد سهام در سبدهای ساخته شده بر اساس ویژگی های ارزش/مومنتوم، ارزش/اندازه ، اقلام تعهدی/اندازه، محدودیت مالی/اندازه بوده و این دو عامل منجر به صرف ریسک در سبدهای مصون سازی بر مبنای ویژگی ارزش(مومنتوم)، اقلام تعهدی(اندازه) و محدودیت مالی(اندازه) شده است. همچنین مدل سه عاملی ارزش، مومنتوم به همراه ریسک بازار ، آماره آزمون GRS کمتری را در بین مدل های رقیب داشته است و بهترین عملکرد را نسبت به مدل های قیمت گذاری دارایی های سرمایه ای نظیر مدل (CAPM) و مدل سه عاملی فاما و فرنچ ارائه داده است. پرونده مقاله