با توجه به اهمیت میزان مصرف انرژی و آزادسازی تجاری در رشد اقتصادی کشورها، در این مطالعه به بررسی اثرات تغییر در این دو متغیر بر میزان تولید ناخالص داخلی کشورهای عضو اوپک در طی سال‌های 2016-1995 پرداخته شد. در ابتدا با استفاده از مدل خود رگرسیون برداری پنلی رابطه علی بین متغیرها ارزیابی شد. نتایج نشان داد که یک رابطه علی دو طرفه میان متغیرهای مورد مطالعه وجود دارد. در ادامه پس از تأیید وجود رابطه علی بین متغیرهای مورد نظر به بررسی رابطه بلندمدت و کوتاه مدت بین متغیرها با کمک رهیافت پنل هم جمعی پرداخته شد. نتایج رابطه بلندمدت نشان داد که میزان مصرف انرژی و آزادسازی تجاری، اثرگذاری معناداری بر تولید ناخالص داخلی در کشورهای مورد نظر دارند. اما در مجموع نقش آزادسازی تجاری در رشد تولید ناخالص داخلی در مقایسه با نقش مصرف انرژی بسیار کم اهمیت ارزیابی گردید. نتایج کوتاه مدت نیز هم جهت با نتایج بلندمدت بود اما ضریب جمله تصحیح خطا بیانگر سرعت پایین تعدیل در مطالعه حاضر است. پرونده مقاله

صنایع تبدیلی کشاورزی بخش کشاورزی به صنایعی اطلاق می شود که به فرآوری و عمل آوری محصولات کشاورزی می پردازد و نقش سازنده ای در توسعه بخش کشاورزی و ایجاد ارزش افزوده و اشتغال دارد. این پژوهش با هدف تحلیل اثر سیاست های حمایتی دولت بر عرضه محصولات واحدهای صنایع تبدیلی کشاورزی انجام شد. برای این منظور از داده های ترکیبی واحدهای صنایع تبدیلی کشاورزی ایران طی سال های 1389-1380 استفاده و تابع عرضه برآورد گردید. سیاست های حمایتی دولت به دو بخش پرداخت یارانه به انرژی و تسهیلات بانکی مجزا شد. یافته ها نشان داد که افزایش 10 درصدی حمایت دولت در قالب پرداخت یارانه به انرژی و تسهیلات بانکی موجب افزایش عرضه به ترتیب 1.2 و 3.4 درصد می شود. با توجه به نتایج بدست آمده پیشنهاد می شود حمایت های دولت به طور تدریجی کاهش یابد و از استراتژی های تشویقی حمایتی کوتاه مدت استفاده شود پرونده مقاله

ا
    این مطالعه با هدف ارزیابی نقاط قوت، ضعف، فرصت­ها و تهدیدهای مرتبط با فعالیت تعاونی‌های تولید کشاورزی و غیرکشاورزی جهت تأمین مالی خرد و ایجاد اشتغال در استان فارس انجام گرفت. داده­های مورد استفاده از راه تکمیل پرسش‌نامه در میان 40 نفر از مدیران عامل منتخب گرد­آوری و در تحلیل SWOT استفاده شد. اهمیت هر یک از عامل‌های اصلی و زیرعامل‌ها آن‌ها با استفاده از تحلیل سلسله مراتبی تعیین شد. نتایج ماتریس ارزیابی داخلی و خارجی نشان دادند که هم اکنون تعاونی­ها در تأمین دو هدف تأمین مالی خرد و ایجاد اشتغال در موقعیت میانه قرار دارند. بر اساس یافته­های مقایسه زوجی مشخص شد فرصت­ها با 37 درصد دارای بالاترین اهمیت و ضعف­ها با وزن 31 درصد در رتبه دوم قرار دارند. در حالی که اهمیت نقاط قوت تنها 9 درصد بدست آمد و تهدیدها نیز وزنی کم‌تر از یک چهارم دریافت کردند. پس از تعیین نمره نهایی زیرعامل‌ها، راهبردهای انتخاب شده اولویت­بندی و سهم هر یک از زیرعامل‌ها در دست­یابی به راهبردها (چهار راهبردها) ارزیابی شد. بر اساس نمره جذابیت بدست­ آمده تفاوت میان راهبردها بسیار محدود بود. در تمامی راهبردها بالاترین مساعدت به فرصت­ها تعلق گرفت و در پایین­ترین سطح، نقاط قوت قرار گرفتند. هم‌چنین، به گونه نسبی اهمیت نقاط ضعف بیش‌تر از تهدیدها ارزیابی شد. دو زیرعامل "نیروی انسانی با تجربه و تحصیل­کرده" و "حمایت دولت از فعالیت­های تعاونی و اشتغال­زا" از زیرعامل‌های فرصت­ها و هم‌چنین، "نوسان و پایین بودن قیمت محصول" به عنوان مهم‌ترین تهدید و "نبود مکانیزم گرد­آوری پس­انداز اعضاء" به عنوان بازدارنده­ترین ضعف ارزیابی شدند. پرونده مقاله

این مطالعه با هدف معرفی، تحلیل روند و ارزیابی امکان پیش‌بینی این شاخص‌ها در اقتصاد ایران انجام شد. برای این منظور از داده-های سری‌زمانی دوره 94-1359 استفاده شد. شاخص‌های معرفی‌شده برای سرمایه طبیعی شامل ردپای اکولوژیکی، ظرفیت اکولوژیکی، تنش اکولوژیکی، تصرف اکولوژیکی و تناسب اکولوژیکی- اقتصادی می‌باشد. یافته‌ها نشان داد، شاخص ردپای اکولوژیکی به‌عنوان مهم-ترین شاخص، در دوره منتخب سالانه بیش از ۲ درصد رشد داشته است. در میان اجزای این شاخص نیز بیش‌ترین سهم مربوط به انتشار دی‌اکسیدکربن بود. درحالی که مشخص گردید شاخص ظرفیت اکولوژیکی در دوره مطالعه کاهش داشته و پایین‌تر از ردپای اکولوژیکی قرار گرفته است؛ به نحوی‌ که کسری اکولوژیکی ایجاد شده است. هم-چنین شاخص تنش اکولوژیکی نشان داد، در مجموع خدمات دریافتی از طبیعت و محیط‌زیست فراتر از توان آن و بالاتر از متوسط جهانی بوده؛ به نحوی که موجب افزایش ناامنی اکولوژیکی شده است. هم‌چنین نتایج حاصل از پیش-بینی نشان داد، دقت پیش‌بینی مدل شبکه عصبی مصنوعی بالاتر از مدل سری‌زمانی ARMA می‌باشد و امکان پیش-بینی اغلب شاخص‌های منتخب با خطای کمتر از 3 درصد وجود دارد. پرونده مقاله

مقدمه: تغییر اقلیم و آسیب­پذیری ناشی از آن بویژه در کشورهای درحال­توسعه مورد تأکید قرار گرفته است. این پدیده در مورد ایران با توجه به شرایط اقلیمی آن می­تواند زمینه آسیب­پذیری بیش‌تری را فرآهم کند. در مورد ایران تنوع بالای استان­ها و تفاوت در مقدار برخورداری از امکان مقابله با پیامدهای تغییر اقلیم نیازمند ارزیابی بیش‌تر می­باشد. هدف: این مطالعه با هدف سنجش آسیب­پذیری استان­های ایران و ارزیابی مقدار آمادگی آن­ها برای مقابله با آسیب­ها صورت گرفت. مواد و روش‌ها: سنجش آسیب­پذیری از راه محاسبه سه بعد شامل مواجهه، حساسیت و ظرفیت تطبیقی و با استفاده از دو روش وزن­دهی ساده و فازی انجام شد. برای هر یک از ابعاد، متغیرهای متعددی بکار گرفته شد. هم‌چنین، از تفاضل شاخص آسیب­پذیری و شاخص آمادگی، نمره نهایی یا شاخص سازگاری محاسبه شد. برای محاسبه شاخص­ها از آخرین داده­های موجود استفاده شد. یافته‌ها: بر اساس یافته­ها مشخص شد تمام استان­ها آسیب­پذیر هستند و از نگاه آسیب­پذیری تفاوت زیادی میان آن­ها مشاهده نمی­شود، اما از نظر آمادگی تفاوتی بیش‌تر مشاهده می­شود. استان­های بوشهر، چهارمحال­وبختیاری و البرز با مقدار شاخص 65/0-55/0 بیش‌ترین آسیب­پذیری را نشان دادند و استان­های ایلام، قزوین و اصفهان با مقدار عددی 45/0-35/0 دارای کم‌ترین آسیب­پذیری ارزیابی شدند. بر اساس مقادیر بدست­آمده از روش فازی، شاخص آمادگی تهران حدود 84/0 بدست آمد در حالی­که این رقم برای سایر استان­ها کم‌تر از 45/0 می­باشد. هم‌چنین، مقدار نمره نهایی یا شاخص سازگاری برای تهران 65/0 بدست­ آمد و استان­های سمنان، قزوین و اصفهان با مقدار شاخص 48/0-45/0 در رتبه های بعد قرار گرفتند.  پرونده مقاله

این مطالعه با هدف تحلیل اثرات جهانی شدن اقتصاد بر انتشار آلودگی صورت گرفت. برای این منظور از شاخص درجه باز بودن اقتصاد که بصورت نسبت تجارت به تولید ناخالص داخلی می باشد، استفاده شد. انتشار آلودگی شامل انتشار دی اکسیدکربن و دوره مطالعه نیز شامل 1387-1359 می­باشد. بمنظور تحلیل رابطه میان درجه باز بودن اقتصاد و انتشار آلودگی از رهیافت خودتوضیح برداری استفاده شد. یافته ها نشان داد میان انتشار آلودگی و سایر متغیرها یک رابطه بلندمدت وجود دارد و افزایش درجه باز بودن اقتصاد و انباشت بیشتر سرمایه در اقتصاد ایران با افزایش انتشار آلودگی همراه است. اما از سوی دیگر اثر افزایش تولید ناخالص داخلی بر انتشار آلودگی در ایران منفی ارزیابی شد. همچنین نتایج حاصل از تجزیه واریانس خطای پیش بینی انتشار آلودگی  نشان داد پس از یک دوره 12 ساله سهم متغیر انتشار آلودگی در واریانس خطای پیش بینی آن از میان می رود و نقش عمده ( حدود 62 درصد) به متغیر نسبت سرمایه – نیروی کار اختصاص می­یابد. همچنین حدود یک چهارم از خطای پیش بینی به درجه باز بودن اقتصاد نسبت داده شد.
طبقه بندی JEL  : F18 ,Q23 ,Q56 پرونده مقاله