چکیدههدف این مطالعه برآورد معیار جدیدی از نااطمینانی کل بورس اوراق بهادار تهران و بررسی نقش متغیرهای کلان اقتصادی روی این نااطمینانی می‌باشد. در این مطالعه، ابتدا از طریق فیلترینگ ریسک، با رویکرد استفاده از مدل عاملی‌ پویای تعمیم یافته (GDFM)، جزء ویژه 25 سری زمانی از شاخص‌های اصلی بورس تهران در بازه 10 ساله را شناسایی نمودیم. در ادامه نوسانات شرطی جزء ویژه باقیمانده سریهای زمانی تحت مطالعه را از طریق مدل تلاطم تصادفی (SV) برآورد کرده و با استفاده از میانگین‌گیری نوسانات شرطی شبیه سازی شده توسط رویکرد زنجیره مارکوف-مونت کارلو (MCMC) به یک نااطمینانی کل برای بورس اوراق بهادار تهران رسیدیم. نتایج استفاده از الگوی ARDL نشان داد نااطمینانی بورس تهران به متغیرهای مستقل پژوهش شامل نرخ تورم، نرخ سود واقعی بانک‌ها، نرخ ارز آزاد، حجم نقدینگی، درآمد مالیاتی و قیمت نفت واکنش نشان می‌دهد، اما بین نرخ بیکاری و نااطمینانی بورس رابطه معنی‌داری وجود ندارد. پرونده مقاله

این مطالعه با هدف شناسایی شرکت‌های پیشرو در بازار اوراق بهادار و تاثیر بحران ارزی بر تغییر این شرکت‌ها با کاربرد الگوی درخت پوشای کمینه انجام گرفته است. به همین منظور بازده روزانه قیمتی 50 سهم منتخب از بازار سهام ایران و در دو بازه زمانی برای تشکیل شبکه سهم‌ها مورد استفاده قرار گرفت. بازه زمانی ابتدای سال 1395 تا پایان سال 1396 به‌عنوان دوره پیش از رخداد بحران ارزی و با شناسایی زمان وقوع بحران ارزی در ابتدای سال 1397 با بکارگیری الگوی ICSS، بازه زمانی ابتدای سال 1397 تا پایان تیرماه 1399 به‌عنوان دوره بعد از بحران ارزی تعیین گردید. براساس یافته‌های پژوهش، در دوره زمانی پیش از بحران نرخ ارز، نمادهای خپارس، فولاد و کگل، دارای بیشترین همبستگی با سایر سهم‌ها هستند. به‌عبارتی دیگر این سهم‌ها توانسته‌اند نقش پیشرو را داشته باشند. بعد از جهش نرخ ارز در ابتدای سال 1397، نمادهای وغدیر و فولاد به‌عنوان سهم‌های پیشرو شناسایی شدند. براساس نتایج به‌دست آمده صنایع صادرات محور بعد از بحران نرخ ارزی توانسته است نقش پیشرو خود را حفظ نمایند و صنایع واردات محور مانند خودرو نقش پیشرو خود را از دست دادند. پرونده مقاله

شفافیت اطلاعات مالی، همیشه یکی از مهم‌ترین دغدغه سرمایه‌گذاران جهت سرمایه‌گذاری در سهام بانک‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار می‌باشد. هدف این پژوهش بررسی ارتباط معنی‌دار، بین ارزش در معرض خطر با استفاده از داده‌های دفتری و دادهای بازار به‌عنوان معیاری برای سنجش شفافیت و کیفیت اطلاعات می‌باشد. در این مطالعه برای محاسبه ارزش در معرض خطر از مدل گارچ چندمتغیره با استفاده از داده‌های ترازنامه‌ای و بازاری ماهانه بانک‌های پارسیان، سامان، سینا، پاسارگاد و اقتصاد نوین به‌عنوان نماینده بانک‌های خصوصی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران استفاده شده است. همچنین برای ارتباط معناداری و رتبه‌بندی بانک‌های موضوع پژوهش از نظر شفافیت اطلاعاتی از ضریب همبستگی پیرسون میان ارزش در معرض خطر محاسبه شده با استفاده از داده‌های بازار و داده‌های دفتری استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد در بعد داده‌های هم‌زمان رابطه ضعیفی بین ارزش در معرض خطر دفتری و بازاری وجود دارد و تنها ضریب همبستگی بین ارزش در معرض خطر دفتری و بازاری دو بانک پاسارگاد و سینا از نظر آماری در سطح ۹۵ درصد اطمینان معنی‌دار می‌باشد. همچنین نتایج نشان داد، چنانچه مسئله سرعت انتشار اطلاعات دفتری در بازار را با یک وقفه زمانی در نظر بگیریم، مقادیر ضریب همبستگی ارزش‌های در معرض خطر دفتری و بازار برای بانک‌های پارسیان، پاسارگاد و اقتصاد نوین در سطح ۹۹ درصد معنادار بوده و این ضریب برای بانک‌های سینا و سامان در سطح ۹۵ درصد معنادار است. بر این مبنا می‌توان این بانک‌ها را بر اساس کیفیت اطلاعات به ترتیب از پارسیان، سامان، سینا، پاسارگاد تا اقتصاد نوین طبقه‌بندی کرد. پرونده مقاله

چکیدهبرآورد ریسک بدون در نظر گرفتن عوامل مرتبط و فقط با تمرکز بر روی چند سری معادلات، پیش‌بینی‌های غیرمعمولی را ایجاد می‌کند. در این مطالعه از اطلاعات یک صفحه بزرگ‌سری‌های زمانی و روشی جدید برای برآورد ریسک استفاده نمودیم. این برآورد با استفاده از بازده داده‌های روزانه سری زمانی 25 شاخص‌ مختلف بورس اوراق بهادار تهران در بازه ده‌ساله از 1387 الی 1397 بر اساس یک مدل عاملی پویای تعمیم‌یافته (GDFM) انجام شد. ابتدا با استفاده از مدل عاملی پویای توسعه‌یافته توسط فورنی و همکاران نسبت به تعیین تعداد عوامل استاتیک و دینامیک مدل عاملی اقدام نموده و در ادامه نوسانات جزء مشترک سری‌های تحت مطالعه را با کمک نرم‌افزار MATLAB فیلتر نموده و به‌عنوان ریسک بورس اوراق بهادار تهران برآورد نمودیم. در ادامه از روش حداقل مربعات تعمیم‌یافته (GLS)، تأثیر ریسک‌های فیلتر شده را بر روی بازده شاخص کل بورس موردبررسی قراردادیم. نتایج نشان داد اگر چه ریسکهای برآورد شده از طریق فیلترینگ یک‌طرفه و فیلترینگ دوطرفه به‌صورت معنی‌داری تغییرات بازده شاخص کل بورس موردمطالعه را توضیح می‌دهند، اما ریسک برآورد شده از طریق فیلتر دوطرفه با استفاده از مدل عاملی پویای تعمیم‌یافته، تغییرات بازده را بسیار بهتر از فیلتر یک‌طرفه با استفاده از همان مدل توضیح می‌دهد. پرونده مقاله