سفیدک داخلی یکی از مهم ترین بیماری های خیار در فضای باز و کشت های گلخانه ای ایران محسوب می شود. این بیماری توسط شبه قارچ Pseudoperonospora cubensis ایجادشده و هر ساله خسارت زیادی به این محصول وارد میکند. در این بررسی تاثیر قارچ کش آلیادو ترکیبی از سیموکسانیل، کلروتالونیل و مانکوزب به نسبت های 1، 2 و 3 گرم در لیتر و سیازوفامید (رانمن®) با دوز 5/0 میلی لیتر در لیتر در کنترل بیماری سفیدک داخلی خیار، روی رقم های محلی (حساس) و تجاری PS (خیلی حساس) در شرایط مزرعه در قالب طرح بلوک های کاملا تصادفی در چهار تکرار(خیار محلی) و 3 تکرار (خیار تجاری) در منطقه کیاشهر که سابقه کشت خیار و آلودگی به این بیماری را داشت، مورد ارزیابی قرار گرفتند. سم پاشی بلافاصله پس از ظهور اولین علایم بیماری انجام و به فواصل 5، 7 و 10 روز تکرار شد. برای ارزیابی تیمارها در هر مرحله از کاربرد قارچ کش ها، در هر کرت درصد سطح آلودگی سطح برگ های 4 بوته تعیین شد. تجزیه آماری داده ها با نرم افزار SPSS و مقایسه میانگین ها با آزمون توکی انجام گرفت.آنالیز آماری داده ها نشان داد که مصرف قارچ کش ها به طور معنی داری سبب کاهش شدت بیماری در مقایسه با شاهد شد. میزان کنترل بیماری پس از آخرین سم پاشی، در تیمارهای سیازوفامید و آلیادو 3 و 2 گرم در لیتر به ترتیب 3/89%، 8/85% و 7/79% در خیار محلی و 1/86%، 1/85%و 79/77% در خیار تجاری تعیین شد. پرونده مقاله

بیماری بلاست ناشی از قارچ Pyricularia oryzae Cavara به‌عنوان خسارت‌زاترین بیماری ارقام محلی برنج در شمال کشور محسوب می‌شود و مدیریت شیمیایی آن از اولویت ویژه‌ای برخوردار می‌باشد. در این تحقیق، کارآیی سه نسبت نیم، یک و دو کیلوگرم در هکتار ترکیب ولگرو® (حاوی 5/34% مس و 3/37% روی) در کنترل بیماری بلاست در مقایسه با قارچ‌کش ثبت شده تری‌سیکلازول (WP 75%) به نسبت نیم کیلوگرم در هکتار در شرایط مزرعه در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در چهار تکرار در شهرستان‌های آستانه‌اشرفیه و رشت مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور، نشاء رقم حساس هاشمی به فاصله 20×20 سانتی‌متر در کرت‌هایی به ابعاد 4×5 متر کشت شدند. با مشاهده اولین علائم بیماری در منطقه برای بلاست برگ و پس از ظهور کامل خوشه‌ها برای بلاست گردن و خوشه سمپاشی انجام شد. در تیمار شاهد روی گیاهان آب ‌پاشیده شد. درصد آلودگی به بیماری بلاست برگ و خوشه به‌ترتیب دو هفته پس از اولین سمپاشی و یک هفته قبل از برداشت محصول ارزیابی شد. نتایج نشان داد که نسبت دو کیلوگرم در هکتار ترکیب ولگرو® نه تنها نسبت به شاهد سبب کاهش معنی‌دار بیماری بلاست برگ، بند، گردن و خوشه به میزان 70/58، 05/29، 11/43 و 5/43 درصد در شهرستان آستانه‌اشرفیه و 77/25، 22/24، 44/38 و 41/8 درصد در شهرستان رشت شد. کارآیی نسبت دو کیلوگرم در هکتار ترکیب ولگرو® در کنترل بیماری بلاست و عمکرد و اجزاء عملکرد، بسیار نزدیک به نسبت نیم کیلوگرم در هکتار قارچ‌کش تری‌سیکلازول بود. اما باید به این نکته توجه کرد نتایج پژوهش حاضر در شرایطی حاصل شد که شدت بیماری بلاست در مزرعه آزمایشی در حالت طغیانی نبود و اگر بیماری در حالت اپیدمی قرار گیرد، نه تنها نسبت دو کیلوگرم در هکتار ترکیب ولگرو، بلکه قارچ‌کش تری‌سیکلازول با نسبت نیم کیلوگرم در هکتار نیز گزینه مناسبی برای کنترل بیماری بلاست نیست. از این رو در شرایط عدم پیش‌بینی طغیان بیماری می‌توان از ترکیب ولگرو® در تناوب با سایر قارچ‌کش‌های توصیه شده در کنترل بیماری بلاست و همچنین در تولید برنج ارگانیک استفاده کرد. کاربرد این ترکیب علاوه بر کنترل بیماری بلاست می‌تواند سبب تاخیر در بروز مقاومت به سایر قارچ‌کش‌های شیمیایی نیز شود. پرونده مقاله