تحقیق حاضر در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا در دو سال زراعی 92-1390 اجرا شد. هدف از اجرای این آزمایش ارزیابی اثر محلول پاشی آهن بر رشد، میزان گره زایی و عملکرد کمّی و کیفی نخود زراعی در شرایط آب و هوایی همدان بود. طرح آزمایشی مورد استفاده بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار و هفت تیمار (T1: شاهد (عدم محلول پاشی)، T2: محلول پاشی 2 گرم در لیتر نانو کود در مرحله گلدهی، T3: محلول پاشی 4 گرم در لیتر نانو کود در مرحله گلدهی، T4: محلول پاشی 2 گرم در لیتر نانو کود در مرحله غلاف دهی، T5: محلول پاشی 4 گرم در لیتر نانو کود در مرحله غلاف دهی، T6: محلول پاشی 2 گرم در لیتر نانو کود در مراحل گلدهی و غلاف دهی، T7: محلول پاشی 4 گرم در لیتر نانو کود در مراحل گلدهی و غلاف دهی) بود. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد، اثر تیمارهای آزمایشی بر اکثر صفات معنی دار بودند. کمترین تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در بوته، وزن هزار دانه، عملکردهای دانه و بیولوژیک و تعداد و وزن خشک گره در ریشه و نیز میزان آهن و درصد پروتئین دانه در تیمار شاهد (عدم محلول پاشی) به دست آمدند. بیشترین میزان عملکرد بیولوژیک (329 گرم در متر مربع)، عملکرد دانه (152 گرم در متر مربع) درصد پروتئین دانه (85/27 درصد) نیز در تیمار محلول پاشی 4 گرم در لیتر نانو کلات آهن در مراحل گلدهی + غلاف دهی مشاهده شدند. بنابراین، محلول پاشی 4 گرم در لیتر نانو کلات آهن در مراحل گلدهی+ غلاف دهی، توانست بیشترین میزان گره زایی در ریشه، شاخص های زراعی و عملکرد دانه را تولید نماید. پرونده مقاله

این آزمایش به‌منظور بررسی تعیین الگوی رویش علف‌های هرز مزرعه سیب‌زمینی در سال زراعی 1394-1393 در دو ایستگاه‌ تحقیقات کشاورزی آلاروق و سامیان در اردبیل انجام شد. هر هفته بعد از کاشت سیب-زمینی، علف‌های هرز سبز شده در واحد‌های نمونه‌گیری تثبیت شده در داخل کرت‌ها، برای شمارش و تفکیک به آزمایشگاه منتقل شدند. بر اساس نتایج به‌دست‌آمده از این تحقیق علف‌های هرز نمونه‌برداری شده شامل ده گونه از هفت تیره بودند. بیشترین میزان رویش و سبز شدن علف‌های هرز به‌طور متوسط در دو تا چهار هفته پس از کاشت سیب‌زمینی یعنی پس از دریافت 137 تا 329 درجه-روز رشد توسط سیب‌زمینی برای ایستگاه سامیان و 105 تا 254 درجه-روز رشد برای ایستگاه آلاروق رخ داد. بیشترین میزان تراکم علف‌های هرز در هر دو ایستگاه آلاروق و سامیان به گونه تاج‌خروس تعلق داشت، پس از تاج‌خروس در ایستگاه سامیان خردل وحشی بیشترین تراکم را در مقایسه با سایر علف‌های هرز به خود اختصاص داد. علف ‌هرز سلمه تره نیز همانند تاج‌خروس در هفته سوم پس از کاشت سیب‌زمینی بیشترین میزان رویش و تراکم را به خود اختصاص داد و از هفته سوم به بعد رویش این‌گونه رو به کاهش گذاشت. علف ‌هرز چسبک نیز در هر دو ایستگاه مورد‌مطالعه در هفته‌های سوم تا چهارم معادل دریافت 233 تا 329 درجه-روز رشد برای ایستگاه سامیان و 177 تا 254 درجه-روز رشد برای ایستگاه آلاروق بیشترین تراکم را داشت، اما علف ‌هرز چند‌ساله پیچک رویش و بروز خود را تقریباً در کل طول دوره حفظ نمود. ... پرونده مقاله

این آزمایش در سال 1394 در دو ایستگاه‌ تحقیقات کشاورزی آلاروق و سامیان در شهرستان اردبیل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار به‌منظور مقایسه روش‌های مدیریت شیمیایی و اکولوژیکی بر ظهور، رشد و نمو علف‌های هرز سیب‌زمینی اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل: 1) سم‌پاشی بین پشته‌های سیب‌زمینی با علف‌کش تریفلورالین 2) سم‌پاشی بین پشته‌های سیب‌زمینی با علف‌کش متریبوزین 3) انجام کولتیواتور بین پشته‌ها 4) مالچ بقایای گندم بین پشته‌ها 5) مالچ بقایای کلزا بین پشته‌ها 6) مالچ پلی‌اتیلن سیاه رنگ. 7.)کاربرد مالچ پلی‌اتیلن شفاف 8) شاهد با علف‌های هرز (تداخل علف‌های هرز) و 9) شاهد بدون علف‌های هرز (کنترل علف‌های هرز) بود. بر اساس نتایج به‌دست آمده در این مطالعه کاربرد انواع مالچ، یک مرحله کولتیواتور و علف‌کش تاثیر معنی‌داری بر تراکم علف‌های هرز سیب‌زمینی در هر دو ایستگاه داشت به‌طوری که کمترین تراکم علف‌های هرز در کاربرد مالچ کلش گندم به دست آمد. بیشترین تراکم علف‌های هرز به میزان 1/99 بوته در متر مربع از تیمار شاهد شمارش شد. کاربرد مالچ گندم تراکم علف‌های هرز سیب‌زمینی را نسبت به تیمار شاهد با علف‌هرز، 84 درصد کاهش داد. کاربرد بقایای کلزا نیز تراکم علف‌های هرز را در‌مقایسه با تیمار شاهد با علف‌هرز 79 درصد کاهش داد. تراکم گونه‌های تاج‌خروس، پیچک و سلمه به‌عنوان علف‌های ‌هرز مهم این آزمایش در همه تیمارهای مدیریتی نسبت به شاهد کاهش یافت. بعد از تیمار شاهد کنترل بیشترین عملکرد غده به تیمارهای کاربرد متریبوزین، کولتیواتور و تریفلورالین مربوط بود و پرونده مقاله

هدف از این آزمایش مطالعه تاثیر تاریخ‌های کاشت 15 مهر (S1)، 15 آبان (S2) و 15 آذر (S3) بر رشد، عملکرد و اجزای عملکرد پنج رقم جو (C1: رقم محلی به عنوان شاهد، C2: آبیدر، C3: والفجر، C4: بهمن و C5: ماکویی) بود. آزمایش بصورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا انجام شد. صفات ارتفاع بوته، تعداد سنبله در متر مربع، تعداد دانه در سنبله، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت ارزیابی شدند. نتایج نشان داد، کلیه صفات تحت تاثیر تیمار تاریخ کاشت قرار گرفتند. بیشترین عملکرد دانه (82/420 گرم بر متر مربع) در تیمار S1 به‌دست آمد. تیمار S3 در مقایسه با S1 عملکرد دانه را 5/46 درصد کاهش داد. در تاریخ‌های کاشت دیر هنگام به علت مواجه شدن گیاه با گرما و خشکی آخر فصل، عملکرد دانه کاهش یافت. همچنین بیشترین عملکرد بیولوژیک (33/906 گرم بر متر مربع) در تاریخ کاشت 15 مهر (S1) حاصل شد. بین ارقام جو از نظر عملکردهای دانه و بیولوژیک تفاوت معنی‌دار وجود داشت. رقم والفجر با میانگین 83/382 گرم در متر مربع بیشترین عملکرد دانه را تولید نمود و این رقم با سایر ارقام تفاوت معنی دار داشت. اثر متقابل تاریخ کاشت در رقم تنها بر صفت تعداد دانه در سنبله معنی دار بود. بیشترین و کمترین مقدار تعداد دانه در سنبله به ترتیب از تیمارهای S1×C3 و S3×C1 به‌دست آمد. در این بررسی مناسب‌ترین تاریخ کاشت و رقم جو برای منطقه همدان تاریخ کاشت 15 مهر ماه و رقم والفجر شناخته شد. پرونده مقاله

به‌منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف کود نیتروژن و تراکم بوته بر عملکرد و اجزا عملکرد گندم آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه بوعلی سینا در سال زراعی 91-1390 انجام گرفت. فاکتورهای آزمایشی شامل سطوح کودی (40، 80، 120 و 160 کیلوگرم نیتروژن در هکتار) و تراکم-های بوته (150، 300 و 450 در متر مربع) بودند. بر اساس تجزیه داده‌ها، اثر کود و تراکم بر کلیه صفات به‌جز شاخص برداشت معنی‌دار شد. مقایسه میانگین تیمارها نشان داد که با افزایش کود نیتروژن ارتفاع بوته، تعداد دانه در سنبله، وزن هزار دانه، عملکرد بیولوژیک، شاخص کلروفیل و درصد پروتئین افزایش یافتتند، اما با افزایش تراکم بوته، تعداد دانه در سنبله، وزن هزار دانه، شاخص کلروفیل و درصد پروتئین کاهش یافتند. صفاتی همانند تعداد سنبله در متر مربع، عملکرد دانه و عملکرد پروتئین به‌‌طور معنی‌داری تحت‌تأثیر اثر متقابل کود در تراکم قرار گرفتند. بیشترین عملکرد دانه و عملکرد پروتئین (به‌ترتیب 500 و 50/68 گرم در متر مربع) در تیمار 160 کیلوگرم کود نیتروژن تراکم در 300 بوته در متر مربع به دست آمد. با توجه به نتایج پژوهش حاضر، به‌نظر می‌رسد تراکم 300 بوته در مترمربع و مصرف 120 کیلوگرم نیتروژن در هکتار برای دستیابی به بیشترین عملکرد دانه و عملکرد پروتئین گندم مناسب است. پرونده مقاله

به‌ منظور بررسی اثر کشت انتظاری بر ویژگی‌های رشد و عملکرد سه رقم نخود در شرایط دیم یک آزمایش اسپلیت پلات بر پایه طرح بلوک ‌های کامل تصادفی در دو سال زراعی 90-1389 و 91-1390 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه بوعلی سینا همدان به اجرا در آمد. تاریخ کاشت در چهار زمان مختلف شامل 20 دی، 20 بهمن، 20 اسفند و20 فروردین هر دو سال به ‌عنوان سطوح فاکتور اصلی و سه رقم نخود شامل هاشم، آرمان و آزاد نیز سطوح فاکتور فرعی بودند. نتایج آزمایش نشان داد که اثر سال بر ویژگی‌ های آزمایشی نخود معنی ‌دار نبود اما، تمام صفات مورد ارزیابی به جز درصد بقاء بوته ها تحت تأثیر تاریخ کاشت قرار گرفتند. بیشترین میزان عملکرد بیولوژیک و عملکرد دانه (به‌ ترتیب 26/761 و 16/236 گرم در متر مربع) در تیمار تاریخ کاشت اول (20 دی) و رقم هاشم مشاهده شد. همچنین، کمترین مقدار عملکرد بیولوژیک و عملکرد دانه (به ‌ترتیب 18/301 و 91/75 گرم در متر مربع) به تیمار تاریخ کشت آخر (20 فروردین) و رقم آزاد تعلق گرفت. بیشترین مقدار صفات ارتفاع بوته، طول ریشه، تعداد شاخه فرعی، وزن هزار دانه و تعداد دانه در بوته نیز در تاریخ کاشت اول به دست آمد که این مقادیر به طور معنی‌ داری بیشتر از سایر تاریخ‌ های کاشت بودند. در مجموع و با توجه به این یافته‌ ها کشت انتظاری سودمندی بسیار بالایی در میزان ویژگی های رشد، عملکرد و اجزای عملکرد نخود داشت. پرونده مقاله

این آزمایش جهت ارزیابی اثر عصاره آبی اندام‌های هوایی، زیرزمینی و مخلوط علف‌هرز موچه بر جوانه‌زنی و رشد گیاهچه‌های جو زراعی در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با 4 تکرار در سال‌های 1393 و 1395 در آزمایشگاه تحقیقات بذر دانشگاه محقق اردبیلی انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل عصاره آبی اندام‌های هوایی و زیرزمینی موچه و مخلوط آن‌ها در نسبتی مساوی با هم و در پنج غلظت 5، 10، 20، 40 و 80 درصد حجمی بود و برای تیمار شاهد نیز از آب مقطر استفاده شد. بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه، عصاره آبی اندام‌های مختلف موچه در سطوح مختلف کاربرد تأثیر معنی‌داری بر خصوصیات جوانه‌زنی و رشد گیاهچه‌ای جو زراعی در مقایسه با شاهد داشتند (01/0>p). با افزایش سطح غلظت عصاره آبی مورد کاربرد گیاه موچه، درصد جوانه‌زنی، سرعت جوانه‌زنی، طول ریشه‌چه، طول ساقه‌چه و وزن‌تر ریشه‌چه و ساقه‌چه و همچنین تعداد ریشه‌های فرعی به‌طور معنی‌داری کاهش یافتند. بیشترین میزان صفت‌های مورد بررسی در این آزمایش در تیمار شاهد و سپس در کاربرد غلظت پنج درصد عصاره اندام‌های مختلف موچه مشاهده شد و کمترین میزان صفات مذکور در غلظت 80 و 40 درصد عصاره اندام‌های مختلف موچه حاصل شد. کاربرد غلظت‌ 80 درصد حجمی از عصاره... پرونده مقاله

جهت بررسی اثر عصاره آبی گیاه تلخه به عنوان علف کش زیستی بر طول ساقه ، طول ریشه و وزن کل خرفه، گاو پنبه و گندم و وزن متوسط غده و عملکرد تک بوته سیب زمینی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در چهار تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه محقق اردبیلی در سال 94-1393 انجام شد. در این آزمایش فاکتور اول شامل غلظت های مختلف (0 (شاهد)، 5، 5/7، 10، 15 و 20 درصد) عصاره آبی تلخه و فاکتور دوم نیز گیاهان مختلف بودند. نتایج تجزیه واریانس داده های آزمایشی نشان داد که طول ساقه ، طول ریشه و وزن کل گیاه در خرفه، گاو پنبه و گندم تحت تاثیر غلظت عصاره تلخه، گونه گیاهی و اثرات متقابل آن ها هم به صورت کاربرد عصاره در خاک و هم کاربرد عصاره بر روی گیاه قرار گرفتند. بر اساس نتایج، در غلظت 20% عصاره آبی تلخه به دو صورت کاربرد در خاک و روی گیاه، بیشترین طول ساقه در گندم و کمترین طول ساقه در گاوپنبه و خرفه مشاهده شد. طول ریشه گندم، خرفه و گاوپنبه در غلظت 5% عصاره آبی تلخه به صورت کاربرد در خاک از نظر آماری با تیمار شاهد تفاوت معنی داری نداشت ولی در غلظت 10%، رشد گیاهان مختلف برابر با هم و در غلظت های بالاتر از 10% کمترین رشد به خرفه و گاوپنبه تعلق داشت. افزایش غلظت عصاره آبی تلخه تا سطح 20% در شرایط کاربرد در خاک و کاربرد بر روی گیاه به ترتیب باعث کاهش 33 و 51 درصدی ماده خشک کل گیاه گندم نسبت به تیمار شاهد شد اما این مقدار برای گاوپنبه 84 و 91 و برای خرفه 84 و 84 درصد بود. پرونده مقاله

به منظور بررسی قدرت رقابتی برخی ژنوتیپ های لوبیا با علف های هرز آزمایشی در سال 1389 تحت شرایط طبیعی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار در مزرعه آموزشی دانشکده کشاورزی دانشگاه ایلام اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل وجین و عدم وجین علف های هرز در تمام دوره رشد به عنوان فاکتور اصلی و هشت ژنوتیپ لوبیا (با تنوع در رسیدن) به عنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شدند. در آزمایش از پراکنش طبیعی علف های هرز استفاده گردید. نتایج تجزیه واریانس داده ها نشان داد که اثر علف هرز و ژنوتیپ های لوبیا بر روی صفات تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف، وزن 100 دانه، عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک در سطح احتمال یک درصد معنی دار شد؛ اما اثر متقابل دو فاکتور بر صفات وزن 100 دانه، عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک معنی دار نشد. بیشترین میزان عملکرد عملکرد دانه به ترتیب با مقادیر 09/309 و 77/354 گرم بر متر مربع در تیمار عدم حضور علف هرز و ژنوتیپ 21191 KS بدست آمد. همچنین نتایج نشان داد که بالاترین شاخص رقابت (42/1) متعلق به رقم خمین و پایین ترین مقدار آن (71/0) متعلق به رقم اختر بود. به طور کلی نتایج نشان داد ژنوتیپ های رونده و رشد نامحدود لوبیا در مقایسه با ایستاده و رشد محدود رقابت کننده های قوی تری در برابر علف های هرز بودند. پرونده مقاله

علفهای هرز پهن برگ از جمله گونه های مسئله ساز در بسیاری از مزارع می باشند. ویژگی های اکوفیزیولوژیکی این گونه ها، ازجمله خصوصیات جوانه زنی بذور و پاسخ آنها در شرایط محیطی متفاوت از اهمیت خاصی برخوردار است. به منظور بررسی تاثیر شرایط محیطی ناشی از اعمال رژیم های آبیاری و تاریخ های مختلف کاشت بر ویژگی های جوانه زنی بذور تاج ریزی در طی فصل رشد مطالعه ای در مزرعه و آزمایشگاه به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 89-1388 در پژوهشکده علوم گیاهی دانشگاه فردوسی مشهد اجرا شد. فاکتور اول شامل سه تاریخ کاشت (2/4/1388، 2/5/1388، 2/6/1388) و فاکتور دوم سه رژیم آبیاری (یک روز در میان، دو روز در میان و سه روز در میان) بود. در بخش آزمایشگاهی؛ بذور گیاهانی که در مزرعه تحت تاثیر تاریخ های کاشت و رژیم های مختلف بوده اند در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار به اجرا در آمد. نتایج نشان داد که تمامی ویژگی های مورد بررسی از جمله خواب و دمای کاردینال بذور حاصل از آنها، تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفتند. براساس نتایج حاصله، تاثیر شرایط محیطی پایه مادری بر سرعت جوانه زنی و درصد جوانه زنی بذور حاصله معنی دار بود. بطوریکه با افزایش تنش خشکی (کاهش دور آبیاری) و تاخیر تاریخ کاشت گیاه مادری، ویژگی های جوانه زنی بذور حاصل از آن، در اکثر تیمارهای آزمایش نیز کاهش یافت. پرونده مقاله