این آزمایش به منظور مطالعه اثر پیش تیمار بذر توسط اسید سالسیلیک‌ در شرایط تنش خشکی و شوری بر جوانه‌ زنی و خصوصیات رشدی گیاهچه بادرنجبویه در سال 1393 در دانشگاه علوم کشاورزی و منابع‌طبیعی گرگان انجام شد. این مطالعه به‌صورت دو آزمایش مجزا با پیش تیمار مشترک اسید سالیسیلیک و تیمارهای جداگانه تنش خشکی و شوری انجام شد. هر دو آزمایش به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام گرفت. تیمارهای آزمایش اول شامل اسید سالسیلیک در 3 سطح (0، 0/1 و 0/5 میلی‌مولار) و خشکی در 4 سطح (0، 0/1-، 0/3- و 0/5- مگاپاسکال) بود. تیمارهای آزمایش دوم نیز شامل اسید سالیسیلیک در 3 سطح ( 0، 0/1 و 0/5میلی‌مولار) و شوری در 4 سطح (0، 0/2-، 0/4- و 0/8- مگاپاسکال) بود. در پایان 12 روز شمارش، صفات جوانه زنی و رشدی گیاهچه مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که در هر دو آزمایش اثرات فاکتورها بر روی صفات درصد و سرعت جوانه‌زنی، طول ریشه ‌چه و ساقه‌ چه و بنیه بذر معنی‌دار بود. در بین سطوح ‌اسید سالسیلیک، پیش تیمار با غلظت 0/1میلی‌مولار بیشترین درصد و سرعت جوانه‌ زنی، طول ریشه‌ چه، طول ساقه‌ چه و بنیه‌ بذر را دارا بود. در تیمار عدم خشکی پیش تیمار با سالسیلیک اسید منجر به افزایش معنی دار صفات مورد بررسی در مقایسه با عدم پیش تیمار نشد، و در تیمار تنش خشکی پیش تیمار باعث افزایش معنی‌ دار تمامی صفات مورد بررسی شد. همچنین بین سطوح ‌اسید سالیسیلیک، پیش تیمار با غلظت 0/5 میلی مولار بیشترین درصد و سرعت جوانه‌ زنی را ایجاد نمود. سطح اسید سالیسیلیک با غلظت 0/1میلی مولار بیشترین طول ریشه‌ چه و ساقه‌ چه را دارا بود و در تیمار عدم شوری پیش تیمار با اسید سالیسیلیک منجر به افزایش معنی دار صفات مورد بررسی در مقایسه با عدم پیش تیمار نشد. در مجموع نتایج نشان داد پیش تیمار بذر توسط اسید سالسیلیک در مناطق مستعد تنش خشکی و شوری می‌تواند باعث تسریع در جوانه زنی بذور گیاه بادرنجبویه می شود. پرونده مقاله

به‌منظورمطالعه اثر پیش تیمار بذر گیاه ریحان توسط سالیسیلیک اسید بر جوانه‌زنی و خصوصیات رشدی گیاهچه آن در شرایط تنش شوری، آزمایشی بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکراردر سال 1393 در آزمایشگاه علوم باغبانی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان انجام گرفت. تیمارهای آزمایش شامل اسیدسالیسیلیک در4 سطح (0، 0/5، 1، 1/5 میلی مولار) و شوری در 5 سطح (0، 2/0-، 4/0-، 6/0-، 8/0- مگاپاسکال) بود. نتایج تجزیه واریانس داده‌ها نشان داد که اثر شوری، سالیسیلیک اسید و اثر متقابل آنها بر صفاتی از قبیل درصد بذور جوانه زده، میانگین طول ساقه چه، میانگین طول ریشه چه، وزن خشک ساقه چه، کارایی استفاده از ذخایر بذر و همچنین کسر ذخایر مصرف شده بذر در سطح یک درصد معنی دار بود. نتایج مقایسه میانگین تیمارها نشان داد که با افزایش میزان شوری در سطوح مختلف اسید سالیسیلیک، درصد جوانه زنی بذور کاهش یافت. با افزایش غلظت سالیسیلیک اسید جوانه زنی بذور در هر سطحی از شوری افزایش یافت و این نشان می دهد که سالیسیلیک اسید می تواند اثرات ناشی از تنش شوری را بر جوانه زنی بذور گیاه دارویی ریحان تعدیل نماید. بیشترین میزان وزن خشک باقیمانده لپه‌ها مربوط به بالاترین میزان سطح شوری بود و با کاهش میزان سطح شوری از میزان وزن خشک باقیمانده لپه ها کاسته شد که نشان دهنده اثر منفی شوری بر استفاده از ذخایر بذر بود.سطوح بالاتر سالیسیلیک اسید سبب بیشتر شدن میزان استفاده از ذخایر و کاهش وزن لپه باقیمانده شد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که با افزایش سطح شوری میزان جوانه زنی و مولفه های مرتبط با آن در گیاه ریحان نقصان یافت و این در حالی است که کاربرد پیش تیمار اسید سالیسیلیک سبب کاهش اثرات منفی ناشی از شوری شد. پرونده مقاله

این آزمایش به منظور مطالعه اثر پیش تیمار بذر توسط اسید سالسیلیک‌ در شرایط تنش خشکی و شوری بر جوانه‌ زنی و خصوصیات رشدی گیاهچه بادرنجبویه در سال 1393 در دانشگاه علوم کشاورزی و منابع‌طبیعی گرگان انجام شد. این مطالعه به‌صورت دو آزمایش مجزا با پیش تیمار مشترک اسید سالیسیلیک و تیمارهای جداگانه تنش خشکی و شوری انجام شد. هر دو آزمایش به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام گرفت. تیمارهای آزمایش اول شامل اسید سالسیلیک در 3 سطح (0، 0/1 و 0/5 میلی‌مولار) و خشکی در 4 سطح (0، 0/1-، 0/3- و 0/5- مگاپاسکال) بود. تیمارهای آزمایش دوم نیز شامل اسید سالیسیلیک در 3 سطح ( 0، 0/1 و 0/5میلی‌مولار) و شوری در 4 سطح (0، 0/2-، 0/4- و 0/8- مگاپاسکال) بود. در پایان 12 روز شمارش، صفات جوانه زنی و رشدی گیاهچه مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که در هر دو آزمایش اثرات فاکتورها بر روی صفات درصد و سرعت جوانه‌زنی، طول ریشه ‌چه و ساقه‌ چه و بنیه بذر معنی‌دار بود. در بین سطوح ‌اسید سالسیلیک، پیش تیمار با غلظت 0/1میلی‌مولار بیشترین درصد و سرعت جوانه‌ زنی، طول ریشه‌ چه، طول ساقه‌ چه و بنیه‌ بذر را دارا بود. در تیمار عدم خشکی پیش تیمار با سالسیلیک اسید منجر به افزایش معنی دار صفات مورد بررسی در مقایسه با عدم پیش تیمار نشد، و در تیمار تنش خشکی پیش تیمار باعث افزایش معنی‌ دار تمامی صفات مورد بررسی شد. همچنین بین سطوح ‌اسید سالیسیلیک، پیش تیمار با غلظت 0/5 میلی مولار بیشترین درصد و سرعت جوانه‌ زنی را ایجاد نمود. سطح اسید سالیسیلیک با غلظت 0/1میلی مولار بیشترین طول ریشه‌ چه و ساقه‌ چه را دارا بود و در تیمار عدم شوری پیش تیمار با اسید سالیسیلیک منجر به افزایش معنی دار صفات مورد بررسی در مقایسه با عدم پیش تیمار نشد. در مجموع نتایج نشان داد پیش تیمار بذر توسط اسید سالسیلیک در مناطق مستعد تنش خشکی و شوری می‌تواند باعث تسریع در جوانه زنی بذور گیاه بادرنجبویه می شود. پرونده مقاله

به‌منظورمطالعه اثر پیش تیمار بذر گیاه ریحان توسط سالیسیلیک اسید بر جوانه‌زنی و خصوصیات رشدی گیاهچه آن در شرایط تنش شوری، آزمایشی بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکراردر سال 1393 در آزمایشگاه علوم باغبانی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان انجام گرفت. تیمارهای آزمایش شامل اسیدسالیسیلیک در4 سطح (0، 0/5، 1، 1/5 میلی مولار) و شوری در 5 سطح (0، 2/0-، 4/0-، 6/0-، 8/0- مگاپاسکال) بود. نتایج تجزیه واریانس داده‌ها نشان داد که اثر شوری، سالیسیلیک اسید و اثر متقابل آنها بر صفاتی از قبیل درصد بذور جوانه زده، میانگین طول ساقه چه، میانگین طول ریشه چه، وزن خشک ساقه چه، کارایی استفاده از ذخایر بذر و همچنین کسر ذخایر مصرف شده بذر در سطح یک درصد معنی دار بود. نتایج مقایسه میانگین تیمارها نشان داد که با افزایش میزان شوری در سطوح مختلف اسید سالیسیلیک، درصد جوانه زنی بذور کاهش یافت. با افزایش غلظت سالیسیلیک اسید جوانه زنی بذور در هر سطحی از شوری افزایش یافت و این نشان می دهد که سالیسیلیک اسید می تواند اثرات ناشی از تنش شوری را بر جوانه زنی بذور گیاه دارویی ریحان تعدیل نماید. بیشترین میزان وزن خشک باقیمانده لپه‌ها مربوط به بالاترین میزان سطح شوری بود و با کاهش میزان سطح شوری از میزان وزن خشک باقیمانده لپه ها کاسته شد که نشان دهنده اثر منفی شوری بر استفاده از ذخایر بذر بود.سطوح بالاتر سالیسیلیک اسید سبب بیشتر شدن میزان استفاده از ذخایر و کاهش وزن لپه باقیمانده شد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که با افزایش سطح شوری میزان جوانه زنی و مولفه های مرتبط با آن در گیاه ریحان نقصان یافت و این در حالی است که کاربرد پیش تیمار اسید سالیسیلیک سبب کاهش اثرات منفی ناشی از شوری شد. پرونده مقاله