زمینه و هدف: آلودگی محیط زیست با انواع آلاینده های آلی و معدنی، عوامل بیماری زا، سموم و آفت کش ها و گرم شدن کره زمین از مهم ترین مسائل زیست محیطی امروز بشر به شمار می روند. فرآیند تبدیل انواع زیست توده به هیدروچار فن آوری نوینی است که به علت ظرفیت آن در کاهش آلودگی محیط زیست در دهه اخیر مورد توجه محققان قرار گرفته است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی نقش تبدیل انواع پسماندهای آلی به هیدروچار در کاهش آلودگی‌های محیط زیست بود.روش بررسی: در این بررسی برای جمع‌آوری اطلاعات از روش مرور و بررسی منابع استفاده شد؛ به‌طوری که جدیدترین یافته‌های علمی در منابع مختلف به صورت مروری بررسی شد. یافته‌ها: نتایج بررسی‌ها نشان داد که تبدیل پسماندهای آلی به هیدروچار و کاربرد آن در خاک موجب ترسیب کربن و کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای از خاک، افزایش حاصلخیزی خاک و کاهش مقدار آب و کود مورد استفاده در کشاورزی می‌شود.بحث و نتیجه‌گیری: با افزودن هیدروچار به خاک، دی اکسیدکربن اتمسفر در ساختمان هیدروچار تثبیت می شود (ترسیب کربن). علاوه برآن، انتشار گازهای گلخانه ای مهم نظیر اکسید نیتروژن (N2O) و متان (CH4) از خاک کاهش می یابد. هیدروچار با بهبود ویژگی های فیزیکی خاک، نفوذپذیری و ظرفیت نگهداری آب خاک را افزایش داده و با نگهداری عناصر غذایی و آلاینده‌ها در خاک و کاهش فرسایش از هدررفت و ورود عناصر غذایی و آلاینده‌ها به آب های سطحی و زیرسطحی جلوگیری می کند. همچنین، هیدروچار به علت داشتن سطح ویژه و گروه های عاملی زیاد می تواند به عنوان جاذب انواع آلاینده ها به‌ویژه فلزات سنگین در تصفیه آب، پساب و فاضلاب ها مورد استفاده قرار گیرد. پرونده مقاله

فشردگی خاک‌ یکی از مهم‌ترین محدودیت‌های رشد گیاهان زراعی است که باعث کاهش جذب عناصر غذایی به‌وسیله گیاه می‌شود. استفاده از کودهای آلی در خاک‌های کشاورزی می‌تواند اثرهای مضر فشردگی خاک بر رشد گیاه را کاهش داده و بخشی از مواد غذایی مورد نیاز گیاه را نیز تأمین کند. برای بررسی اثر تلفیقی مواد آلی و فشردگی خاک بر جذب برخی عناصر به‌وسیله ذرت، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با دو عامل و سه تکرار انجام شد. عامل اول منبع و مقدار کود آلی شامل شاهد، کود دامی، کمپوست لجن فاضلاب و کمپوست پسماند شهری و هر یک از کودهای آلی در دو سطح 15 و 30 گرم در کیلوگرم خاک و عامل دوم فشردگی خاک (چگالی ظاهری خاک) در دو سطح 1.2 و 1.7 گرم بر سانتی‌متر مکعب بودند. برای انجام آزمایش، 10 کیلوگرم خاک داخل گلدان‌های ویژه‌ای از جنس پی‌وی‌سی ریخته و سپس بذرهای ذرت رقم سینگل کراس 704 کاشته شد. در پایان دوره رشد، شاخساره (اندام های هوایی) برداشت و غلظت های فسفر، پتاسیم، سدیم، آهن، روی، منگنز، کادمیم و سرب آن به‌روش خشک‌سوزانی تعیین شدند. نتایج نشان داد که غلظت های کادمیم و سرب شاخساره ذرت در تیمارهای مختلف ناچیز بودند. غلظت های فسفر، پتاسیم، آهن، روی و منگنز شاخساره ذرت با مصرف کود دامی، کمپوست لجن فاضلاب و کمپوست پسماند شهری در هر دو سطـح فشردگی خاک به‌طور معنی داری افزایش یافتند ولی غلظت سدیم شاخساره تغییر معنی داری نکرد. فشرده شدن خاک غلظت فسفر، آهن، روی و منگنز شاخساره ذرت را به‌طور معنی داری کاهش داد ولی بر غلظت سدیم و پتاسیم شاخساره اثر معنی داری نداشت. مصرف کودهای آلی و افزایش مقدار مصرف آنها سبب کاهش اثرهای منفی فشردگی خاک بر جذب عناصر غذایی به‌وسیله ذرت شد. نتایج این تحقیق نشان داد که برای بهبود تغذیه ذرت علوفه‌ای، مصرف 15 یا 30 گرم کمپوست لجن فاضلاب یا کود دامی یا کمپوست پسماند شهری بر کیلوگرم خاک می‌تواند در شرایط مشابه (فشرده و غیرفشرده) توصیه شود. پرونده مقاله

این تحقیق در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با هشت تیمار شامل پرلیت، پرلیت + ورمی کولایت (1:1 حجمی)، پرلیت + پیت ماس (1:1 حجمی)، پرلیت + خاک (1:1 حجمی)، پرلیت + خاک + کمپوست کود گاوی (به ترتیب 40، 30، 30%)، پرلیت + خاک + ورمی کمپوست (40، 30، 30%)، خاک، پرلیت + پیت ماس شاهد در چهار تکرار انجام شد. در طول دوره رشد، سطح برگ، ارتفاع بوته، قطر ساقه در محل طوقه و پس از برداشت بخش هوایی و تعداد غده ها، طول، وزن‌تر و خشک غده اندازه گیری شد. تجزیه واریانس نشان داد که اثر نوع بستر کشت بر شاخص های سطح برگ، ارتفاع بوته و قطر ساقه در محل طوقه معنی دار بود. رشد و تولید غده‌چه در بستر خاک و بسترهای که حاوی خاک بودند، پایین بود، بنابراین هیچکدام از بسترها نتوانست به اندازه کافی اثرات منفی خاک منطقه را خنثی کند. بسترهای خاکی دارای بیشترین وزن مخصوص ظاهری، وزن مخصوص حقیقی،هدایت الکتریکی و اسیدیته و کمترین تخلخل بودند. بیشترین تعداد غده دره بستر پرلیت + پیت ماس تولید شد. بیشترین تعداد غده در بستر پرلیت + پیت ماس و بیشترین ارتفاع بوته در بستر پرلیت + خاک + کمپوست کود گاوی بود. بستر پرلیت + پیت ماس(با نسبت 1:1 حجمی) به ‌عنوان بهترین بستر کشت برای تولید غده‌چه سیب زمینی توصیه می شود. پرونده مقاله