جنسRuscus L.متعلق به تیره مارچوبه دارای شش گونه است که در سراسر دنیا پراکنده‌اند و دارای مشتقات استروئیدی، ساپونینی و گلیکوزیدی می‌باشد. گونه‌ Ruscus aculeatus L. تنها گونه‌ این جنس می‌باشد که در ایران رشد می‌کند و به وفور در جنگل‌های شمالی و دره‌های مرطوب یافت می‌شود. در طب سنتی از عصاره این گیاه به‌عنوان مقوی عروق سیاهرگی و درمان بواسیر استفاده می‌شود. لذا در این تحقیق ریزوم گیاه کوله‌خاص در اوایل تیرماه 1390 از شهرستان سوادکوه در استان مازندران جمع‌آوری و پس از خشک کردن، آسیاب و با استفاده از حلال هگزان چربی‌زدایی شد. عصاره‌گیری با روش سوکسله و با حلال متانول انجام شد. عصاره پس از تغلیظ توسط روتاری با حلال بوتانول نرمال و آب دوفازی شد. رسوب ناشی از اضافه کردن دی اتیل‌اتر به فاز آلی با روش‌های کروماتوگرافی مایع تحت خلاء (VLC) و کروماتوگرافی ستونی شستشو گردید، تا ترکیب موجود در عصاره خالص‌سازی گردد. در ادامه با استفاده از روش‌های طیف ‌بینی رزونانس مغناطیسی هسته (1H-NMR)، فروسرخ (IR) و طیف‌سنجی ‌جرمی ساختمان شیمیایی ترکیب استخراج شده یعنی ترکیب Stigmast-5,22-dien-3-O-α-D-glucopyranoside شناسایی گردید. پرونده مقاله

باریجه با نام علمی Ferula gummosa Boiss.و نام محلی" باریجه" متعلق به تیره چتریان در شرق، غرب و مرکز ایران مانند استانهای سمنان، خراسان، تهران، اصفهان و فارس پراکنده شده است و به واسطه ترکیبات شیمیایی مختلف نظیر ترپنوئید، کومارین،آروماتیک استر، اسیدها و الکل‌های ترپنی یکی از مهمترین گیاهان دارویی با خواص ضد میکروبی و باکتری می‌باشد. در این تحقیق پس از جمع‌آوری صمغ باریجه در تیرماه 1391 از کوه‌های میقان در حوالی شاهرود، خشک و سپس ترکیبات موجود در اسانس صمغ باریجه به روش تقطیر با آب توسط دستگاه کلونجر به‌مدت 5/1 ساعت استخراج و شناسایی ترکیبات اسانس توسط دستگاه GC-MSانجام و اثر ضدمیکروبی اسانس نیز با تعیین حداقل غلظت بازدارندگی (MIC) به روش انتشار دیسک بررسی شد. آنالیز مواد موثره اسانس نشان داد که به‌ترتیب ترکیب‌های: بتا-پینن (88/70 درصد)، آلفا-پینن (05/8 درصد)، بتا-میرسن (29/2 درصد) و (-) میرتنال (40/2 درصد) از مهمترین ترکیبات تشکیل‌دهنده اسانس بوده و میزان حداقل غلظت بازدارندگی اسانس (MIC)، به‌ترتیب علیه باکتری‌های استافیلوکوکوس اوروئوس، اشرشیاکلی، شیگلادیسانتری و باسیلوس به‌ترتیب: 5/62، 5/62، 125، 125 و 500 میلی‌گرم بر سی‌سی می‌باشد. تحلیل نتایج حاکی از آن است که صمغ گیاه دارای ظرفیت لازم برای استفاده به‌عنوان هیدروکربن ترپنی با اثر ضدمیکروبی می‌باشد. پرونده مقاله

Background & Aim: Purslane (Portulaca oleracea L.), belongs to the Portulacaceace family, grows in many parts of Iran. Results of previous studies were indicated purslane is a rich source of essential fatty acids of omega-3 and omega-6. Portulaca oleracea is a widespread weed, being the eighth common plants of the world. The Aim of current study was to compare the essential fatty acids composition in two populations of Portulaca oleracea from Gorgan and Sardasht regions.Experimental: The oil of purslane leaves was extracted by Soxhlent apparatus using petroleum ether. Extracted oil was change into methyl ester, before analysis by gas chromatography.Results & Discussion: The total fat contents of Gorgan and Sardasht populations were 4.71% and 4.81%, respectively. In both populations, three the essential fatty acids were detected. Linolenic acid, ranged from 105.43 to 148.97 mg FA/g, linoleic acid ranged from 30.13 to 39.31 mg FA/g, and the lowest was recorded for Arashidonic acid which ranged from 5.16 to 8.30 mg FA/g for the Gorgan and Sardasht populations, respectively.Industrial and practical recommendations: The oil and the essential fatty acids content of purslane leaves in the Sardasht population were higher than the Gorgan population. Since the oil and essential fatty acid content were affected by different climatic and cultivation factors, the western province of Iran is better suited for cultivation of medicinal plants having great oil and essential fatty acid contents. پرونده مقاله