بادام‌زمینی یکی از مهمترین گیاهان خانواده حبوبات و غنی از روغن و پروتئین است. به منظور بررسی اثر سطوح مختلف کود گوگرد (S) و محلول‌پاشی روی (Zn) بر عملکرد و غلظت روغن و پروتئین بادام‌زمینی آزمایش مزرعه‌ای به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک-کامل تصادفی با سه تکرار به مدت دو سال زراعی (1398 و 1399) در اراضی اطراف شهرستان آستانه‌اشرفیه، استان گیلان، اجرا شد. عامل‌های مورد بررسی شامل کود گوگرد (از منبع گچ) در چهار سطح (صفر، 20، 40 و 60 کیلوگرم در هکتار) و محلول‌پاشی کود ‌روی (از منبع کلات روی) در سه سطح (صفر، 1 و 2 در هزار) بود. نتایج نشان داد اثر برهمکنش کود گوگرد و روی اثر معنی‌دار بر عملکرد غلاف، عملکرد دانه، تعداد دانه و غلاف، غلظت پروتئین و روغن داشتند. مقایسه میانگین صفات مورد بررسی نیز نشان بیشترین عملکرد غلاف (1/156 گرم در بوته) و عملکرد دانه (3/92 گرم در متر مربع) در تیمار گوگرد 60 کیلوگرم + روی یک در هزار، به‌دست آمد. بیشترین وزن هزار دانه‌ (‌6/1283 گرم)‌ متعلق به تیمار عدم استفاده از گوگرد + روی یک در هزار، بود. بالاترین غلظت پروتئین (‌94/17 درصد) از تیمار محلول‌پاشی روی دو در هزار + عدم استفاده از کود گوگرد، و غلظت روغن (09/46 درصد) در تیمار کود گوگرد 60 کیلوگرم در هکتار + محلول‌پاشی روی یک در هزار، مشاهده شد. بر اساس نتا‌یج این آزمایش می‌توان اظهار داشت که مصرف هم‌زمان کود گوگرد و محلول‌پاشی روی به‌طور چشمگیری باعث افز-ایش عملکرد دانه و بهبود صفات مرتبط با عملکرد در گیاه بادام‌زمینی می‌شود و می‌تواند برای شرایط اقلیمی گیلان قابل توصیه باشد. پرونده مقاله