زنبق آلمانی (Iris germanica L.) یکی از با شکوه ترین و محبوب ترین گیاهان چندساله است که در فضای سبز کشت می شود. پژوهش حاضر با هدف مقایسه تحمل به شوری سه ژنوتیپ امیدبخش زنبق آلمانی تلقیح شده با قارچ مایکوریزا صورت گرفت. تیمار ها شامل چهار سطح شوری آب آبیاری (1، 4، 8، 12 دسی زیمنس بر متر)، سه سطح قارچ مایکوریزا (صفر، 15 و 25 گرم در کیلوگرم) و سه ژنوتیپ امیدبخش زنبق (OPRC122، OPRC125، OPRCS54) بودند. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در سال 98-1397 در دانشگاه اردکان انجام شد. برخی صفات مورفولوژیک و فیزیولوژیک اندازه گیری شد. استفاده از 25 گرم در کیلوگرم قارچ مایکوریزا در شوری 12 دسی زیمنس بر متر در ژنوتیپ OPRC122 77/83 درصد و در ژنوتیپ OPRCS54 38/65 درصد طول ریشه را نسبت به شاهد افزایش داد. در ژنوتیپ OPRCS54 در شوری 8 دسی زیمنس برمتر استفاده از 25 گرم قارچ مایکوریزا 83/52 درصد نسبت وزن تر اندام هوایی به ریشه را افزایش داد. استفاده از 15 و 25 گرم در کیلوگرم قارچ مایکوریزا در شوری 12 دسی زیمنس بر متر در ژنوتیپ OPRC122به ترتیب جذب فسفر را 341 و 480 درصد نسبت به شاهد افزایش داد. استفاده از 15 گرم در کیلوگرم قارچ مایکوریزا در ژنوتیپ OPRC125، 32 درصد جذب سدیم را در شوری 12 دسی زیمنس بر متر کاهش داد. در ژنوتیپ OPRCS54 نیز در همین شوری کاربرد 15 و 25 گرم در کیلوگرم قارچ مایکوریزا به ترتیب 51/63 و 24/55 درصد جذب سدیم را نسبت به شاهد کاهش داد. به طورکلی استفاده از قارچ مایکوریزا در هر سه ژنوتیپ در شوری 8 دسی زیمنس برمتر موجب تقلیل اثر شوری و افزایش عملکرد گیاه شد. پرونده مقاله