This study aimed to investigate the effect of foliar application of Cycocel and micronutrients of iron and zinc on wheat yield and physiological traits under drought stress during the crop years of 2017-18 and 2018-19. The experiment was performed as a split factorial in a randomized complete block design in three replications. In this experiment, irrigation at two levels (I1: regular irrigation and I2: cut off irrigation at the beginning of the reproductive stage) was considered the main factor. Also, Cycocell at two levels (C1: non-consumption and C2: Cycocell consumption of 0.5 l.ha-1) and foliar application of micronutrients at four levels (F1: pure water, F2: foliar application of iron, F3: foliar application of zinc, and F4: foliar application of iron + zinc (each in a ratio of 3 per thousand)) were considered sub-factors in factorial. The results showed that under normal irrigation conditions, both in terms of application of Cycocell and non-application, the application of iron + zinc had the lowest amount of ascorbate peroxidase and catalase. Under water stress conditions and non-application of Cycocel, the concentration of ascorbate peroxidase and catalase decreased significantly with the consumption of micronutrients, but their concentration increased with the consumption of micronutrients and Cycocel. In general, foliar application of Cycocel and iron + zinc under stress reduced the concentration of antioxidant enzymes. پرونده مقاله

به‌منظور بررسی تأثیر محلول‌پاشی متانول و اسیدآسکوربیک بر رشد و عملکرد بادام‌زمینی (رقم NC2) در سال زراعی 1394، در دو منطقه آستانه اشرفیه و کیاشهر، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار انجام گرفت. تیمارهای مورد بررسی دراین آزمایش شامل محلول‌پاشی متانول در 4 سطح شامل صفر (شاهد)، 7، 14 و 21 درصد حجمی و محلول‌پاشی اسیدآسکوربیک در 4 سطح شامل صفر (شاهد)، 250، 500 و 750 میلی‌گرم در لیتر بودند. محلول‌پاشی دو بار طی فصل رشد گیاه و با فاصله‌ی زمانی 15 روزه و شروع محلول‌پاشی در مرحله کدبندی 72 انجام شد. صفات اندازه‌گیری شده در این تحقیق شامل: عملکرد غلاف، عملکرد دانه، عملکرد زیست توده، عملکرد پروتئین، عملکرد روغن، کارایی مصرف آب غلاف، کلروفیل، محتوای نسبی آب برگ و پتانسیل اسمزی برگ بود. نتایج نشان داد که اثر ساده محلول‌پاشی متانول و اسیدآسکوربیک تأثیر مثبت و معنی‌داری بر روی صفات اندازه‌گیری شده داشت. بالاترین میزان در پارمترهای اندازه‌گیری شده در دو تیمار محلول‌پاشی متانول (14 و 21 درصد حجمی) و دو تیمار اسیدآسکوربیک (500 و 750 میلی‌گرم در لیتر) مشاهده شد. درصد افزایش میزان عملکرد غلاف در تیمارهای مصرفی 14 و 21 درصد حجمی متانول در مقایسه با تیمار شاهد (عدم کاربرد متانول) به‌ترتیب 15/20 و 65/24 درصد بود. مصرف اسیدآسکوربیک با مقادیر 500 و 750 میلی‌گرم در لیتر به‌ترتیب موجب افزایش 36/17 و 67/20 درصدی عملکرد غلاف نسبت به تیمار شاهد (عدم کاربرد اسیدآسکوربیک) شد. پرونده مقاله

به‌منظور ارزیابی فعالیت‌های فیزیولوژیک بادام زمینی در واکنش به رژیم‌های مختلف آبیاری و کاربرد برگی اتانول آزمایشی در طی فصل زراعی 1398 و 1399 به‌صورت کرت‌های خرد شده در قالب بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه آزمایشی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان گیلان اجرا گردید. فاکتورهای آزمایشی شامل چهار سطح رژیم آبیاری پس از 25، 50، 75 و 100 میلی‌متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A به‌عنوان کرت اصلی و سه سطح اتانول 10، 20 و 30 درصد حجمی به‌عنوان کرت فرعی بود. اثر متقابل بین رژیم آبیاری × الکل اتانول بر تمامی صفات اندازه‌گیری شده در بادام زمینی در سطح احتمال یک درصد معنی‌دار گردید. تنش خشکی سبب کاهش عملکرد دانه در واحد سطح، شاخص کلروفیل برگ و رطوبت نسبی برگ‌ در بادام زمینی گردید ولی، تنش خشکی میزان پرولین، قندهای محلول، پروتئین محلول، آنتوسیانین‌ها و فعالیت آنزیم‌های کاتالاز، سوپراکسیددیسموتاز و پراکسیداز را افزایش داد. بیشترین عملکرد دانه (3275 کیلوگرم در هکتار) بادام زمینی در واکنش به رژیم آبیاری پس از 25 میلی‌متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A همراه با کاربرد برگی اتانول با غلظت 20 درصد حجمی به‌دست آمد. به‌طور کلی نتایج نشان داد که کاربرد برگی اتانول می‌تواند در راستای ارتقای عملکرد دانه و افزایش مقاومت بوته‌های بادام زمینی در مقابل تنش خشکی تحت شرایط اقلیمی مشابه قابل توصیه ‌باشد. پرونده مقاله

این آزمایش به‌صورت اسپلیت پلات فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار در سال زراعی 1399-1398 اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی شامل آبیاری در سه سطح آبیاری کامل، قطع آبیاری از مرحله گل‌دهی و قطع آبیاری از مرحله خورجین‌دهی و چهار سطح عناصر ریزمغذی شامل صفر (به‌عنوان شاهد)، کاربرد برگی روی، آهن و روی + آهن، به‌صورت فاکتوریل در کرت‌های اصلی و دو رقم کلزا به‌نام‌های ساری‌گل و آرجی‌اس‌300 در کرت‌های فرعی بودند. نتایج نشان داد که بیشترین تعداد شاخه فرعی در بوته (72/7 عدد)، تعداد خورجین در شاخه‌های فرعی (8/125 عدد)، وزن هزار دانه (49/5 گرم)، عملکرد زیست‌توده (23760 کیلوگرم در هکتار)، عملکرد دانه (5668 کیلوگرم در هکتار) و عملکرد روغن کلزا (2519 کیلوگرم در هکتار) در رقم آرجی‌اس‌-300 تحت شرایط آبیاری کامل و کاربرد روی + آهن به‌دست آمد و در شرایط مشابه تفاوت معنی‌داری با رقم ساری‌گل نشان نداد. در این آزمایش، قطع آبیاری از مرحله گل‌دهی بیشترین کاهش عملکرد دانه کلزا را نشان داد و تحت شرایط تنش کم‌آبی از مرحله گل‌دهی، کاربرد برگی روی + آهن، عملکرد دانه ارقام آرجی‌اس300 و ساری‌گل را در مقایسه با شاهد به‌ترتیب، معادل 107 و 136 افزایش داد. کاربرد تلفیقی روی و آهن به‌صورت کاربرد برگی از طریق بهبود رشد رویشی و زایشی بوته‌های کلزا، عملکرد دانه را در سطوح مختلف رژیم آبیاری افزایش داد. بدین ترتیب، کاربرد برگی ترکیبی عناصر ریزمغذی روی و آهن هر دو با غلظت 4 در هزار می‌تواند برای افزایش عملکرد کمی و کیفی کلزا تحت شرایط اقلیمی مشابه توصیه شود پرونده مقاله

به منظور مطالعه اثر تاریخ کاشت زمستانه و محلول پاشی عنصر روی بر عملکرد و ترکیب اسیدهای چرب ارقام بهاره کلزا(Brassica napus) ،آزمایشی به صورت فاکتوریل‌اسپلت پلات در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار به مدت دو سال(94-93 و 95-94)در مزرعه تحقیقاتی موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر کرج اجرا گردید. در این آزمایش عامل تاریخ کاشت زمستانه شامل 5 ام ،15ام و 25 ام اسفندماه و عامل عنصر روی در دو سطح شامل محلول پاشی با سولفات روی و عدم کاربرد روی( محلول پاشی با آب خالص) به صورت فاکتوریل در کرتهای اصلی و ارقام بهاره شامل RGS003 ,Zafar, Julius , Jerry , Zabol 10 , Hyola 4815 در کرتهای فرعی قرار گرفتند.‌‌‌نتایج تجزیه مرکب داده ها نشان داد که اثر سال، تاریخ کاشت، محلول‌پاشی عنصر روی، رقم و اثر متقابل تاریخ کاشت و رقم بر صفات کیفی‌(میزان گلیکوزینولات دانه و اسیدهای چرب)، در تاریخ‌های مختلف کاشت و نیز در ارقام تفاوت معنی‌داری در سطح احتمال 1 درصد داشتند. بیشترین عملکرد دانه در رقم zafar با میانگین 4258 کیلوگرم در هکتار و رقم hyola4815 با میانگین 4192 کیلوگرم در هکتار، در تاریخ کاشت 5 اسفند مشاهده شد.‌همچنین کمترین میزان گلوکوزینولات دانه در رقم‌zafar با میانگین‌313 /8 میلی‌گرم در گرم وزن خشک کنجاله و رقمhyola4815 با میانگین567 /8 میلی‌گرم در گرم وزن خشک کنجاله در تاریخ کاشت 5 اسفند بدست آمد. پرونده مقاله

تحقیق حاضر در روستای حصارخروان، از توابع بخش محمدیه شهرستان البرز در استان قزوین در بهار و تابستان 1393 انجام شد. این تحقیق به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار اجرا شد. عوامل مورد آزمایش شامل: تنش خشکی در 4 سطح (I1: شاهد، I2: قطع آبیاری در مرحله رشد رویشی، I3: قطع آبیاری در مرحله رشد زایشی و I4: قطع آبیاری در مرحله رشد رویشی و زایشی) به عنوان عامل اصلی و محلول‌پاشی سلنیوم در 3 سطح (S1: عدم کاربرد، S2: 15 گرم در لیتر و S3: 30 گرم در لیتر) به عنوان عامل فرعی بودند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر سطوح آبیاری و سلنیوم بر عملکرد دانه ذرت در سطح 1 درصد معنی‌دار بود. همچنین اثر متقابل آبیاری و سلنیوم بر عملکرد دانه ذرت در سطح 5 درصد معنی‌دار بود. نتایج مقایسه میانگین‌های اثر سطوح آبیاری بر عملکرد دانه نشان داد که بیشترین عملکرد دانه از تیمار آبیاری نرمال با میانگین 7506 کیلوگرم بر هکتار حاصل شد و کمترین مقدار عملکرد دانه نیز متعلق به تیمار قطع آبیاری در هر دو مرحله رویشی و زایشی با میانگین 4036 کیلوگرم بر هکتار بود. نتایج مقایسه میانگین‌های اثر سطوح سلنیوم بر عملکرد دانه بیانگر این بود که بیشترین مقدار عملکرد دانه مربوط به تیمار 30 گرم در لیتر سلنیوم با میانگین 6185 کیلوگرم بر هکتار بود و کمترین مقدار در تیمار عدم مصرف سلنیوم با میانگین 5296 کیلوگرم بر هکتار مشاهده شد. پرونده مقاله

به منظور بررسی تأثیر تنش آبیاری و محلول پاشی عناصر ریز مغذی بر عملکرد و اجزای عملکرد دو رقم لوبیا چیتی، آزمایشی فاکتوریل به صورت فاکتوریل اسپلیت در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تاکستان طراحی و اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی شامل سطوح آبیاری در دو سطح (I1: آبیاری نرمال و I2: قطع آبیاری از مرحله غلاف دهی به بعد) و محلول‌پاشی عناصر ریز مغذی در چهار سطح (M1: محلول‌پاشی با منگنز M2: محلول‌پاشی با روی، M3: محلول‌پاشی توام منگنز+روی، M4: محلول پاشی با آب خالص( شاهد)) و رقم لوبیا چیتی در دو سطح (V1: خمین و V2: تلاش) بود. میزان مصرف عناصر ریز مغذی با غلظت یک لیتر در 100 لیتر آب (نسبت 1 به 10) انجام گرفت. سه مرحله نمونه برداری در طول فصل رشد و یک مرحله نمونه برداری در زمان رسیدگی فیزیولوژیکی و زمان برداشت از گیاه لوبیا به منظور ارزیابی تأثیر تیمارهای آزمایشی بر برخی از صفات رشدی لوبیا چیتی انجام گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد که اثرات ساده آبیاری و کود ریز مغذی بر هیچ یک از صفات تعداد برگ، شاخص سطح برگ، وزن خشک سا قه و وزن خشک برگ در طول فصل رشد تأثیر معنی دار نداشت و تنها اثر ساده رقم بر شاخص سطح برگ و وزن برگ در پاره ای از مراحل نمونه برداری معنی دار بود. در بین عناصر ریز مغذی نیز در اکثر صفات مورد بررسی محلول پاشی توأم عناصر منگنز و روی بهتر از مصرف تکی آن ها بود. در بین ارقام مورد بررسی نیز در بیشتر مراحل تفاوت معنی‌داری بین رقم خمین و تلاش وجود نداشت اما در برخی از مراحل عملکرد رقم خمین بیشتر از تلاش بود. پرونده مقاله

به منظور بررسی تأثیر تنش آبیاری و محلول پاشی عناصر ریز مغذی بر عملکرد و اجزای عملکرد دو رقم لوبیا چیتی، آزمایشی فاکتوریل به صورت فاکتوریل اسپلیت در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در 3 تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تاکستان طراحی و اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی شامل سطوح آبیاری در دو سطح (I1: آبیاری نرمال و I2: قطع آبیاری از مرحله غلاف دهی به بعد) و محلول پاشی عناصر ریز مغذی در چهار سطح (M1: محلول پاشی با منگنز M2: محلول پاشی با روی، M3: محلول پاشی توأم منگنز+روی ، M4: محلول پاشی با آب خالص- شاهد) و رقم لوبیا چیتی در دو سطح (V1: خمین و V2: تلاش) بود. میزان مصرف عناصر ریز مغذی با غلظت 1 لیتر در 100 لیتر آب (نسبت 1 به 10) انجام گرفت. سه مرحله نمونه برداری در طول فصل رشد و یک مرحله نمونه برداری در زمان رسیدگی فیزیولوژیکی و زمان برداشت از گیاه لوبیا به منظور ارزیابی تأثیر تیمارهای آزمایشی بر برخی از صفات رشدی لوبیا چیتی انجام گرفت. در سطوح آبیاری بیشترین عملکرد دانه و بیولوژیک به ترتیب با 1/5514 و 7/10309 کیلوگرم در هکتار از تیمار آبیاری نرمال به دست آمد. در بین عناصر ریز مغذی نیز در اکثر صفات مورد بررسی محلول پاشی توأم عناصر منگنز و روی بهتر از مصرف تکی آن‌ها بود به طوری که بیشترین عملکرد دانه و بیولوژیک نیز به ترتیب با 4/5506 و 9/10410 کیلوگرم در هکتار از تیمار مصرف منگنز+ روی به دست آمد. در بین ارقام مورد بررسی نیز در بیشتر صفات تفاوت معنی‌داری بین رقم خمین و تلاش وجود نداشت اما در عملکرد دانه، رقم تلاش با 1/5154 کیلوگرم در هکتار عملکرد دانه بیشتری نسبت به رقم خمین (9/4921 کیلوگرم در هکتار) داشت و در گروه آماری بالاتری قرار گرفت. پرونده مقاله