گلرنگ (Carthamus tinctorius L.) یکی از گیاهانی است که سازگاری بالایی به خشکی دارد و برای کشت در مناطق خشک و نیمه خشک مناسب است. در این آزمایش تعداد 25 ژنوتیپ گلرنگ بهاره شامل ژنوتیپ های بومی ایرانی و ارقام خارجی در قالب یک طرح لاتیس ساده ‌(5×5)، در سال زراعی 1384-1383 در منطقه کرج ارزیابی شدند. صفات مختلفی از جمله تعداد غوزه در بوته، تعداد دانه در غوزه، ارتفاع بوته، تعداد شاخه های فرعی، روز تا گلدهی، روز تا رسیدگی، درصد روغن، عملکرد دانه و روغن بررسی شد. نتایج نشان داد که بین ژنوتیپ ها از لحاظ همه صفات اختلاف معنی داری وجود دارد. بیشترین عملکرد دانه و روغن به I.L.111 و T.N.612-A تعلق داشت. عملکرد دانه با تعداد غوزه در بوته، تعداد شاخه های فرعی، روز تا گلدهی، بیوماس و عملکرد روغن همبستگی مثبت و معنی داری داشت. تجزیه کلاستر به روش وارد و فاصله اقلیدسی 25 ژنوتیپ را در سه کلاستر گروه بندی کرد. پرونده مقاله