به منظور بررسی اثر تاریخ های مختلف کاشت بر عملکرد، اجزای عملکرد و درصد پروتئین ارقام ارزن دانه ای در منطقه بیرجند، آزمایشی در سال 1392 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی بیرجند به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. تاریخ کاشت به عنوان عامل اصلی در سه سطح (23 اردیبهشت، 13 خرداد و 3 تیر) و رقم به عنوان عامل فرعی در پنج سطح (باستان، چماقی، پیشاهنگ، گاورس سفید و گاورس زرد) در نظر گرفته شدند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر متقابل تاریخ کاشت و رقم بر تعداد پنجه در بوته، تعداد دانه در پانیکول، درجه روز رشد تا رسیدگی فیزیولوژیکی، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و عملکرد پروتئین تاثیر معنی داری داشت. مقایسه میانگین ها نشان داد که تاریخ کاشت 13 خرداد با میانگین 97/736 عدد بیشترینتعداد پانیکول در متر مربع و تاریخ کاشت 3 تیر با میانگین 3 گرم بیشترین وزن هزار دانه را به خود اختصاص داد. همچنین، بیشترین تعداد پانیکول در متر مربع با میانگین 2/742 عدد در رقم گاورس سفید و بیشترین وزن هزار دانه با میانگین 2/4 گرم به رقم پیشاهنگ اختصاص یافت. رقم چماقی در تاریخ کاشت 13 خرداد با میانگین 2/323 گرم در متر مربع بیشترین عملکرد دانه و با میانگین 1/37 گرم در متر مربع بیشترین عملکرد پروتئین دانه را به خود اختصاص داد اما بیشترین عملکرد بیولوژیک با میانگین 2/1207 گرم در متر مربع مربوط به رقم گاورس زرد در تاریخ کاشت23 اردیبهشت بود. به طورکلی، نتایج این تحقیق نشان داد که برای کشت رقم چماقی، تاریخ کاشت 13 خرداد و برای کشت رقم گاورس زرد، تاریخ کاشت 3 تیر برای زراعت ارزن در بیرجند می تواند مناسب می باشد. پرونده مقاله

با هدف بررسی سطوح آبیاری، متانول و اسید هیومیک بر صفات مورفولوژیکی، بعضی مواد محلول و عناصر ریشه کاسنی، آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بیرجند به صورت اسپلیت پلات فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار در سال 1395 اجرا شد. رژیم آبیاری در سه سطح (آبیاری پس از 70، 140 و 210 میلی‌متر تبخیر تجمعی از تشتک تبخیر) به عنوان کرت اصلی، محلول‌پاشی با متانول در دو سطح (صفر و 21 درصد حجمی) و اسید هیومیک با دو سطح (صفر و 10 لیتر در هکتار) به صورت فاکتوریل به عنوان کرت فرعی مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که تاخیر در آبیاری از 70 به 210 میلی‌متر تبخیر تجمعی از تشتک تبخیر، طول، تعداد انشعابات ریشه، درصد قند ملاس، نیتروژن و فسفر و عملکرد خشک ریشه را به ترتیب 37، 46، 23، 39، 55 و 44 درصد کاهش داد. کاربرد 10 لیتر در هکتار اسید هیومیک باعث افزایش معنی‌دار صفات طول و تعداد انشعابات ریشه، درصد نیتروژن، فسفر و پتاسیم ریشه، عملکرد خشک ریشه و کارایی مصرف آب ریشه به ترتیب به میزان 12، 19، 15، 5/18، 35، 9 و 7 درصد و کاهش درصد قند ریشه کاسنی به میزان 25 درصد نسبت به تیمار عدم کاربرد اسید هیومیک گردید. همچنین اگرچه کاربرد متانول باعث تاثیر معنی‌داری بر صفات ریشه گردید ولی با آبیاری برهمکنش معنی‌داری نداشت. به طور کلی نتایج تحقیق نشان داد که کاربرد اسید هیومیک توانست باعث کاهش اثرات منفی تنش کم‌آبی بر کاسنی گردد. پرونده مقاله

به منظور بررسی اثر تاریخ کاشت بر برخی خصوصیات مرفولوژیک، مراحل فنولوژیک و عملکرد دانه ارقام پاییزه گلرنگ، آزمایشی در سال زراعی 86-1385 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی بیرجند انجام گرفت. آزمایش به صورت طرح کرت‌های خرد شده در قالب بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تاریخ کاشت 25 مهر، 10 آبان، 25 آبان و 10 آذر به عنوان کرت اصلی و سه رقم محلی اصفهان، زرقان و LRV به عنوان کرت فرعی در سه تکرار اجرا شد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر تاریخ کاشت بر صفاتی مرفولوژیک ارتفاع بوته، ارتفاع اولین شاخه رویشی از سطح زمین و تعداد شاخه فرعی معنی‌دار بود و تاخیر در کاشت باعث کاهش این صفات گردید. همچنین تاریخ کاشت بر تمامی مراحل فنولوژیک شامل سبز شدن، ساقه‌دهی، غنچه‌دهی، گل‌دهی و رسیدگی معنی‌دار بود و تاخیر در کاشت، تمامی مراحل فوق را تسریع نمود. بیشترین عملکرد دانه در تاریخ کاشت 25 مهر به میزان 1209 کیلوگرم در هکتار به‌دست آمد و به تعویق انداختن کاشت تا تاریخ 10 آذر باعث شد عملکرد دانه به میزان 5/56 درصد کاهش یابد. اثر رقم بر ارتفاع بوته، ارتفاع اولین شاخه رویشی از سطح زمین، تعداد شاخه فرعی و عملکرد دانه معنی‌دار بود. از مراحل فنولوژی مورد مطالعه فقط زمان کاشت تا سبز‌ شدن تحت تاثیر رقم قرار گرفت و سایر مراحل تفاوت معنی‌داری نداشتند. بر اساس نتایج حاصل از این آزمایش حداکثر عملکرد دانه از رقم LRV در تاریخ کاشت 25 مهر بدست آمد. پرونده مقاله

به منظور بررسی اثر تراکم کاشت بر برخی ویژگی‌های مورفولوژیک، عملکرد و درصد پروتئین ارقام سورگوم دانه‌ای در سال 1390 آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بیرجند به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. تیمارهای مورد مطالعه شامل چهار رقم سورگوم (سپیده، محلی سراوان، پیام و کیمیا) و سه تراکم گیاهی 100، 180 و 260 هزار بوته در هکتار بودند. نتایج نشان داد بیشترین ارتفاع بوته، تعداد گره و تعداد انشعابات اصلی پانیکول در رقم محلی سراوان و بالاترین قطر ساقه، طول و قطر پایک‌گل‌آذین و مساحت برگ پرچم در رقم کیمیا و بیشترین تعداد پنجه و متوسط طول میانگره در رقم پیام و بلندترین طول پانیکول در رقم سپیده مشاهده شد. همچنین بیشترین عملکرد دانه در رقم محلی سراوان و بیشترین میزان پروتئین دانه به طور مشترک در ارقام پیام و کیمیا مشاهده شد. افزایش تراکم، باعث کاهش قطر ساقه، طول پانیکول، تعداد انشعابات اصلی پانیکول، طول پایک‌گل‌آذین و قطر پایک‌گل‌آذین گردید. با افزایش تراکم، عملکرد دانه افزایش یافت ولی تراکم میزان پروتئین دانه را تحت تأثیر قرار نداد. اثرمتقابل رقم و تراکم بر تعداد پنجه، طول پانیکول و مساحت برگ پرچم معنی دار بود. بر اساس نتایج این آزمایش حداکثر عملکرد دانه در رقم محلی سراوان و تراکم 260 هزار بوته در هکتار بدست آمد. پرونده مقاله

به منظور بررسی اثر تاریخ کاشت بر عملکرد، اجزای عملکرد و درصد روغن ارقام گلرنگ، آزمایشی در سال زراعی 92-1391 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی بیرجند انجام شد. آزمایش به صورت طرح کرت‌های خرد شده در قالب بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تاریخ کاشت 25 مهر، 10 آبان، 25 آبان و 10 آذر به عنوان کرت اصلی و سه رقم محلی اصفهان، زرقان و LRV به عنوان کرت فرعی در سه تکرار اجرا شد. نتایج نشان داد که تأخیر در کاشت از 25 مهر به 10 آذر موجب کاهش تعداد طبق در بوته (38 درصد)، تعداد دانه در طبق (23/25 درصد)، عملکرد بیولوژیک (91/56 درصد)، عملکرد دانه (73/60 درصد) و عملکرد روغن (61/20 درصد) شد. تاریخ کاشت تأثیری بر وزن هزار دانه، شاخص برداشت و درصد روغن نداشت. اثر رقم بر تعداد دانه در طبق، عملکرد دانه و شاخص برداشت معنی‌دار بود به‌ طوری که بیشترین میانگین این صفات در رقم LRV به‌دست آمد. رقم تأثیری بر تعداد طبق در بوته، وزن هزار دانه، عملکرد بیولوژیک، درصد روغن و عملکرد روغن نداشت. اثر متقابل تاریخ کاشت و رقم بر تمامی صفات مورد مطالعه به جزء درصد روغن معنی‌دار بود. نتایج بدست آمده نشان داد که برای دستیابی به حداکثر عملکرد دانه و روغن گلرنگ در منطقه بیرجند تاریخ کاشت 25 مهر و رقم LRV مناسب می‌باشد. پرونده مقاله

به منظور بررسی اثر تنش خشکی و محلول‌پاشی آهن و روی بر عملکرد و اجزای عملکرد آفتابگردان در کشت دوم آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی مرکز آموزش جهاد کشاورزی بیرجند در سال 1393 به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. فاکتورهای مورد مطالعه شامل تیمار آبیاری (آبیاری کامل تا پایان دوره رشد، مطابق نیاز گیاه و قطع آبیاری در مرحله پر شدن دانه) به عنوان فاکتور اصلی و محلول‌پاشی کود ریزمغذی (شاهد، آهن، روی و آهن+روی) به عنوان فاکتور فرعی بودند. نتایج نشان داد که اثر تنش خشکی بر صفاتی مانند ارتفاع بوته، قطر طبق، تعداد برگ در شروع غنچه دهی و رسیدگی، وزن خشک طبق، شاخص سطح برگ در شروع غنچه دهی و رسیدگی، تعداد دانه در طبق، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، عملکرد کاه و کلش، عملکرد بیولوژیک و نسبت دانه به پوست معنی‌دار نبود، اما تنش خشکی باعث کاهش شاخص برداشت گردید. تنش در مرحله پرشدن دانه 29/18 درصد شاخص برداشت را نسبت به شاهد کاهش داد. اثر محلول‌پاشی کودهای ریز مغذی نیز برتمامی صفات مورد مطالعه (بجز تعداد برگ در مرحله رسیدگی) معنی‌دار نبود. محلول پاشی با آهن+روی باعث افزایش تعداد برگ در مرحله رسیدگی نسبت به سایر تیمارها گردید. همچنین اثر متقابل تنش خشکی× محلول‌پاشی کود ریزمغذی بر صفات مورد مطالعه معنی‌دار نبود. با توجه به نتایج حاصل از این تحقیق قطع آبیاری در مرحله پر شدن دانه و محلول‌پاشی کود ریزمغذی آهن و روی بر عملکرد دانه در کشت دوم آفتابگردان در منطقه بیرجند تاثیری ندارد. پرونده مقاله