به‌منظور بررسی اثر نانوذرات سیلیس و پتاسیم و مقادیر نیتروژن در دو رقم بومی و اصلاح شده برنج، تحقیقی در مزرعه‌ای واقع در شهرستان ساری در سال 1393 اجرا شد. آزمایش به صورت اسپلیت - فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. دو رقم بومی طارم محلی و اصلاح شده طارم هاشمی به‌عنوان عامل اصلی و کود نیتروژن در سه سطح شامل 35 و 70 کیلوگرم اوره در هکتار به همراه کود بیولوژیک نیتروکسین (بدون مصرف کود شیمیایی نیتروژن) و نانو ذرات در سه سطح محلول‌پاشی نانوسیلیکون (20 پی‌پی‌ام)، محلول‌پاشی نانو پتاسیم (به میزان دو در هزار) و عدم مصرف آنها (شاهد) به‌صورت فاکتوریل به‌عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد رقم طارم هاشمی حداکثر عملکرد شلتوک (5000 کیلوگرم در هکتار) با مصرف 70 کیلوگرم نیتروژن و نانوپتاسیم تولید شد. برای رقم طارم محلی نیز بیشترین عملکرد شلتوک (4657 کیلوگرم در هکتار) با مصرف 35 کیلوگرم نیتروژن و نانوپتاسیم به‌دست آمد. بیشترین غلظت سیلیس شلتوک با مصرف نانوسیلیس به‌دست آمد. بیشترین غلظت نیتروژن و پتاسیم شلتوک با مصرف 70 کیلوگرم نیتروژن در هکتار به دست آمد. برای هر دو رقم بیشترین غلظت پتاسیم شلتوک با مصرف 70 کیلوگرم نیتروژن به همراه مصرف نانوپتاسیم و نانوسیلیس حاصل شد. بنابراین، مصرف نانوذرات در هر دو رقم باعث افزایش عملکرد کمی و کیفی برنج شد. از این‌رو، استفاده از منابع کودی نانوسیلیس و نانوپتاسیم در برنامه تغذیه برنج می‌تواند در افزایش عملکرد، بهبود کیفیت دانه و همچنین افزایش تحمل به تنش‌های محیطی مؤثر باشد. پرونده مقاله