سرخارگل (Echinaceae prupurea)، گیاهی علفی و چند ساله از تیره ی کاسنی است که خواص دارویی متعددی از آن گزارش شده است. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر تنش شوری بر رشد و برخی پارامترهای بیوشیمیاییاین گیاه است. به این منظور گیاهچه های سرخارگل به مدت 20 روز در محیط کشت هوگلند حاوی غلظت های مختلف نمک (0، 25، 50، 75، 100 میلی مولار) تیمار شدند. آزمایش در قالب طرح بلوک‌های تصادفی با 5 تکرار انجام شد. نتایج حاصل نشان داد که شوری در سطوح مختلف اثر معنی داری بر وزن خشک اندام هوایی نداشت. اما تیمار گیاهچه ها با غلظت 25 میلی مولار نمک سبب افزایش معنی دار وزن خشک و تر ریشه گشت. همچنین تیمار شوری به‌ترتیب سبب افزایش و کاهش قندهای محلول بخش هوایی و ریشه شد. بررسی فعالیت آنزیم های آنتی‌اکسیدانت نشان داد که شوری بر فعالیت آنزیم کاتالاز اثر معنی داری نداشته و تنها در تیمار 75 میلی مولار سبب افزایش معنی دار فعالیت آنزیم پراکسیداز در هر دو بخش هوایی و ریشه شد. سنجش ترکیبات فنلی نیز نشان داد که تیمار شوری به‌ترتیب سبب کاهش و افزایش میزان این ترکیبات در بخش هوایی و ریشه گشت. نتایج حاصل از آنالیز HPLC میز نشان داد که بالاترین میزان شیکوریک اسید (3/1 میلی گرم در هر گرم وزن خشک) مربوط به گیاهچه های شاهد بود. در حالی که تیمار گیاهچه ها با غلظت های 25 و 50 میلی مولار نمک اثر معنی داری بر میزان شیکوریک اسید بخش هوایی نداست. از سویی دیگر تیمار 75 میلی مولار نمک سبب کاهش میزان این ترکیب شد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که تیمار 50 میلی مولار نمک به ترتیب سبب افزایش 2 و 5 برابری در میزان کافئیک اسید (پیش ماده شیکوریک اسید) و کلروژنیک اسید در اندام ریشه شد. با توجه به شواهد حاضر به نظر می رسد که با اعمال تنش شوری بتوان تولید ترکیبات با ارزش دارویی گیاه سرخارگل را افزایش داد. پرونده مقاله