به منظور بررسی تأثیر تنظیم کننده های رشد گیاهی بر کاهش ترکیدگی میوه پرتقال تامسون ناول تحقیقی در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی با استفاده از 2و4 – دی کلروفنوکسی استیک اسید در غلظت‌های 0-10 و 20 میلی گرم در لیتر و جیبرلیک اسید با غلظت های 0- 50 و 100 میلی گرم در لیتر در زمان های حداکثر شکوفایی گل ها، ریزش گلبرگ ها و بلافاصله پس از ریزش فیزیولوژیک میوه در دو سال متوالی (1395 و 1396) به اجرا درآمد. در این آزمایش درصد ترکیدگی میوه، عملکرد میوه، ضخامت پوست میوه، مواد جامد محلول، میزان فعالیت آنزیم های سلولاز و سوپر اکسیددیسموتاز اندازه گیری شد. بر اساس نتایج، بیشترین اندازه ضخامت پوست مواد جامد، عملکرد و فعالیت آنزیم سوپراکسیددیسموتاز و کمترین فعالیت آنزیم سلولاز و درصد میوه های ترک خورده با استفاده از تیمار 20 میلی گرم در لیتر 2و4 –دی همراه با 100 میلی گرم در لیتر جیبرلیک اسید بدست آمد. پرونده مقاله