گون‌ها به عنوان یکی از بزرگترین جنس‌های گیاهی جهان بخش قابل توجهی از فلور ایران را شامل می‌شوند هدف از این تحقیق بررسی تأثیر چند پیش تیمار بذر شامل آب مقطر 100 درجه سانتی‌گراد، جیبرلین، خراش‌دهی با سمباده، نیترات پتاسیم و سرمای خشک بر ویژگی‌های جوانه‌زنی بذر سه گونه گون شامل ، Astragalus hamosus وAstragalus microcephalus وAstragalus adscendens و تأثیر آن بر برخی خصوصیات رویشی مانند طول ریشه‌چه و ساقه‌چه بود. به این منظور بذر گونه‌های مورد نظر از رویشگاه‌های طبیعی آن در مراتع استان اصفهان در سال 1393جمع-آوری گردید و در آزمایشگاه مرکز رشد دانشگاه کاشان در قالب طرح آزمایشی کاملاً تصادفی به صورت فاکتوریل مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که استفاده از این تیمارها می تواند نقش موثری در بهبود صفات جوانه‌زنی ایفا نماید. تیمارهای آب مقطر100 درجه،نیترات پتاسیم و جیبرلین بیشترین تاثیر را بر روی درصد جوانه زنی به ترتیب به میزان 8/11، 6/11 و 12 درصد ، تیمار جیبرلین بیشترین تاثیر را بر طول ریشه چه به میزان 5/7 درصد ، و تیمارهای جیبرلین، خراش دهی و سرمای خشک بیشترین تاثیر را بر طول ساقه چه به ترتیب به میزان 7/8، 6/7 و 8 درصد نشان دادند. مقایسه میانگین سرعت جوانه زنی به روش دانکن نشان داد که بین تیمارهای خواب شکنی اختلاف معنی دار وجود دارد. بیشترین میزان جوانه‌زنی مربوط به گونه Astragalus hamosus بود که در تمام تیمارها مشاهده شد، همچنین طول ساقه‌چه و طول ریشه‌چه در تیمارهای مختلف نسبت به شاهد افزایش نشان داد. پرونده مقاله

به‌منظور بررسی اثر پیش تیمار بذور ناخنک با محلول MS و محلول نیترات پتاسیم در مراحل اولیه جوانه‌زنی، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در 4 تکرار در آزمایشگاه گیاهشناسی گروه بیوتکنولوژی دانشگاه کاشان در سال 1395 اجرا شد. تیمار‌های آزمایشی شامل پرایمینگ با محلول MS در 4 سطح (صفر به‌عنوان شاهد، 01/0، 05/0 و 1/0 درصد وزنی- حجمی) و نیترات پتاسیم در 4 سطح (صفر به عنوان شاهد، 1/0 ، 2/0 و 5/0 درصد وزنی- حجمی) به مدت 2 ساعت در دمای 25 درجه سانتی گراد بودند. نتایج آزمایش ها نشان داد محلولMS ، نیترات پتاسیم و اثر متقابل تیمارها در سطح احتمال 1 درصد بر تمامی صفات مورد مطالعه شامل درصد جوانه زنی، طول ریشه چه، طول ساقه چه، ضریب جوانه زنی، محتوای نسبی آب، محتوای کلروفیل a، b و کلروفیل کل معنی‌دار بود. بالاترین میزان درصد جوانه زنی، محتوای کلروفیل a،b و طول ساقه چه با اعمال تیمار 01/0 درصد وزنی- حجمی محلول MS به همراه تیمار 5/0 درصد وزنی- حجمی نیترات پتاسیم بدست آمد. همچنین اعمال تیمارهای ذکر شده به تنهایی نیز بر ویژگی‌های مورد پژوهش اثرات مثبت و معنی‌دار داشتند. استفاده از روش های پرایمینگ از جمله روش‌های مورد استفاده در این پژوهش می‌تواند تأثیرات مفیدی بر گیاه ارزشمند ناخنک داشته باشد. پرونده مقاله

ترکیبات فنلی (فلاونوئید، تانن و آنتوسیانین) مهم‌ترین آنتی‌اکسیدان‌های طبیعی به شمار می‌آیند و عوامل متعددی مانند عوامل محیطی و تغذیه گیاه بر کمیت و کیفیت آنها تاثیر گذارمی باشند. یکی از گیاهان دارویی بومی ایران، گل محمدی با نام علمیRosa damascene Mill. است که سابقه استفاده از تر کیبات آن به زمان‌های کهن بر می‌گردد و در مناطق مختلف کشور به صورت طبیعی و کشت شده وجود دارد. تحقیق حاضر به‌منظور بررسی کمی و کیفی ترکیبات فنلی و فعالیت آنتی‌اکسیدانی گل محمدی تحت تاثیر دو نوع کود (کود دامی و کود شیمیایی) و همچنین دو روش های آبیاری (غرقابی و قطره‌ای) در پژوهشکده اسانس‌های طبیعی دانشگاه کاشان در سال 1395 انجام شده است. در این سنجش میزان ترکیبات فنلی و فلاونوئیدی کل به روش اسپکتروفتومتری صورت گرفت و در نهایت فعالیت آنتی‌اکسیدانی عصاره گیاه در غلظت‌های مختلف با استفاده از روش مهار رادیکال آزاد 2 و 2 دی فنیل 1- پیکریل هیدرازیل (DPPH) اندازه‌گیری شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با نرم‌افزار SPSS نسخه 19 و روش آنالیز واریانس انجام شد. نتایج آزمون فیتوشیمیایی وجود ترکیبات ثانویه ای مانند تانن، آنتوسیانین و فلاونوئید و عدم وجود آلکالوئید را در عصاره این گونه تایید کرد. همچنین میزان فلاونوئید کل موجود در نمونه ای که کود شیمیایی به کار برده شده بود کمی بیش تر از سایر نمونه‌ها بود. تیمار کود دامی و تیمار آبیاری غرقابی به ‌ترتیب بیش ترین و کم ترین میزان ترکیبات فنلی و تیمار آبیاری قطره ای بیش ترین خاصیت آنتی اکسیدانی را از خود نشان داده اند. نتایج این تحقیق نشان داد با استفاده از روشهای مدیریتی از جمله آبیاری و تغذیه می توان تولید، کمیت و کیفیت ترکیبات ثانویه در گیاهان را کنترل نمود. پرونده مقاله

به‌منظور بررسی اثر پیش تیمار بذور ناخنک با محلول MS و محلول نیترات پتاسیم در مراحل اولیه جوانه‌زنی، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در 4 تکرار در آزمایشگاه گیاهشناسی گروه بیوتکنولوژی دانشگاه کاشان در سال 1395 اجرا شد. تیمار‌های آزمایشی شامل پرایمینگ با محلول MS در 4 سطح (صفر به‌عنوان شاهد، 01/0، 05/0 و 1/0 درصد وزنی- حجمی) و نیترات پتاسیم در 4 سطح (صفر به عنوان شاهد، 1/0 ، 2/0 و 5/0 درصد وزنی- حجمی) به مدت 2 ساعت در دمای 25 درجه سانتی گراد بودند. نتایج آزمایش ها نشان داد محلولMS ، نیترات پتاسیم و اثر متقابل تیمارها در سطح احتمال 1 درصد بر تمامی صفات مورد مطالعه شامل درصد جوانه زنی، طول ریشه چه، طول ساقه چه، ضریب جوانه زنی، محتوای نسبی آب، محتوای کلروفیل a، b و کلروفیل کل معنی‌دار بود. بالاترین میزان درصد جوانه زنی، محتوای کلروفیل a،b و طول ساقه چه با اعمال تیمار 01/0 درصد وزنی- حجمی محلول MS به همراه تیمار 5/0 درصد وزنی- حجمی نیترات پتاسیم بدست آمد. همچنین اعمال تیمارهای ذکر شده به تنهایی نیز بر ویژگی‌های مورد پژوهش اثرات مثبت و معنی‌دار داشتند. استفاده از روش های پرایمینگ از جمله روش‌های مورد استفاده در این پژوهش می‌تواند تأثیرات مفیدی بر گیاه ارزشمند ناخنک داشته باشد. پرونده مقاله

Determination of forage quality of plant species in natural habitats such as rangelands and deserts is one of the most important factors for grazing management of these ecosystems. For this purpose, the nutritional values of Calligonum comosum in three phenological stages (vegetative growth, flowering, and seedling) were determined in desert habitats located in the northeast of Kashan, Iran (in 2017). Plant samples were collected from five plants as a replication in each phenological stage and the forage quality indices including Crude Protein (CP), Acid Detergent Fiber (ADF), Crude Fiber (CF), Dry Matter Digestibility (DMD), Total Energy (TE) and Metabolic Energy (ME) were determined. The results of ANOVA showed a significant effect of phenological stages on CP and TE (P<0.01) and DMD and ME (P<0.05). Higher and lower values of CP, DMD, TE and ME were obtained in vegetative growth and seed maturity stages, respectively. For these traits, there were no differences between flowering and vegetative growth stages. In contrast, higher and lower values for ADF were obtained in seed maturity and vegetative growth stage, respectively. It was concluded that the Calligonum comosum had higher quality in flowering and vegetative growth stages than that for seed maturity stage. Therefore, the flowering stage was considered as the best stage for grazing of this plant species. پرونده مقاله

Since the halophytes species have an important role in such ecosystem balance and they have been grazed by livestock as supplementary forage, the awareness of livestock's desire to grazing and their preference values of these species is of high priority. Regardless of the importance of halophyte species in the livestock feeding in Iran, there is less published research on the livestock grazing from these species. In present study, the preference value of the five halophyte species (Seidlitzia rosmarinus, Salsola crassa, Aeluropus littoralis, Suada fruticosa and Anabasis setifera) was determined using preference index and timing methods in the marginal rangelands of Aran and Bidgol salt lake, Kashan, Iran in 2013-2016 during the grazing season. The preference values of these halophytes spices were assessed using Whittaker and Niering method. In the timing method, the animal grazing for 20 minutes was filmed for 1 to 2 hours after the flock arrival to the rangeland, and the grazing time of each species was recorded. According to the results of the analysis of variance, the species effect was significant for both grazing time and preference index (p<0.01). The results of the mean comparison showed that the Aeluropus littoralis with average values of 0.636 and 10.1 had a higher preference index and grazing time by livestock than that for other halophyte species, respectively. Also, in terms of livestock behavior for both factors, the highest grazing time was observed in October followed by November. The results of the species by grazing season interaction effect showed that the Salsola crassa and Aeluropus littoralis had higher preference indices for grazing whereas Seidlitzia rosmarinus and Aeluropus littoralis had longer times of grazing. According to the results of this research, the timing method was introduced as an appropriate method to determine the preference values of halophyte species in the studied area. پرونده مقاله

Camel's grazing in dry areas is of great importance so that in accordance with the nutritional value of the available forage for the livestock, damage to rangelands could be prevented. The objective of this study was to identify and to determine the quality of the most preferred forage species using camels in Aran and Bidgol desert rangelands, Iran. Grazing behavior of camels and their calves were observed during dry and wet seasons for a period of 84 days (August to November, 2020). The forage species were ranked based on the camels bite count. The most browsed forage was identified through observation, then they were sampled for identification of the local and scientific names. The forage quality parameters such as Crude Protein (CP), Ether Extract (EE), Calcium (Ca), Phosphorus (P), Neutral Detergent Fibre (NDF), Acid Detergent Fibre (ADF), Acid Detergent Lignin (ADL) and Dry matter digestibility (DMD) were determined in the laboratory. The most browsed forage species involving Smirnovia iranica, Astragalus squarrosus, Nitraria schoberi, Haloxylon persicum, Seidlitzia rosmarinus in the wet season and Stipa barbata, Artemisia sieberi, Zygophyllum eichwaldii, Stipagrostis plumosa, Alhaji persarum were observed in the dry season. For CP, the highest values of 25.7 and 17.9% were obtained in Stipagrostis plumose and Astragalus squarrosus, respectively, and for DMD%, the highest values of 72.0, 81.6 and 76.6 were obtained in Artemisia sieberi (leaves), Stipa plumose and Haloxylon persicum, respectively. The results of this study showed that forage quality in the wet season was much higher than dry season and camels fed on different types of forage species; the forage nutritive values could affect their selection. پرونده مقاله