با توجه به اهمیت درختچه استبرق در احیای مناطق خشک و بیابانی و قرار گیری کشور ایران در مناطق کم باران و خشک تاکنون پژوهش های کافی برای شناخت ویژگی های مورفوفیزیولوژیک درختچه استبرق در شرایط تنش خشکی و تعیین جایگاه پوترسین در کاهش اثرات مخرب خشکی انجام نشده است. به همین منظور پژوهشی با هدف اثر پوترسین بر برخی ویژگی های مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی نهال های استبرق در شرایط تنش خشکی، به‌صورت طرح کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه هرمزگان انجام شد. فاکتور اصلی شامل پنج سطح (1 (شاهد)، 3، 6، 9 و 12 روز دور آبیاری) و تیمار پوترسین به صورت محلول پاشی برگی 3 نوبت به فاصله 20 روز یکبار در پنج سطح (0، 5/0، 1، 5/1 و 2 میلی مولار) در پلات های فرعی قرار گرفت. نتایج نشان داد که افزایش دور آبیاری تا 12 روز سبب کاهش سطح برگ، وزن تر و خشک اندام هوایی، وزن تر و خشک ریشه و محتوای کلروفیل شد. همچنین افزایش دور آبیاری تا 12 روز سبب افزایش محتوای پرولین و فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز، پراکسیداز و آسکوربات پراکسیداز گردید. افزایش در غلظت پوترسین به طور معنی داری سبب افزایش سطح برگ، وزن تر و خشک اندام هوایی و ریشه، محتوای کلروفیل، محتوای پرولین و فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز، پراکسیداز و آسکوربات پراکسیداز در برگ ها گردید. بهترین تیمار پوترسین جهت کاهش اثرات مخرب خشکی در غلظت 2 میلی مولار مشاهده شد. با توجه به نتایج به‌دست آمده استفاده از پوترسین جهت استقرار این گیاه در شرایط خشکی قابل توصیه می باشد. پرونده مقاله

Desertification is one of the main ecological and environmental problems in Iran. It is remarkably urgent to monitor and assess this phenomenon and its impact on ecosystem components such as vegetation covers to prevent and combat desertification. This study aimed to evaluate the Change Vector Analysis (CVA) method’s efficiency in assessing and monitoring desertification in Dehshir Plain, Yazd province, central Iran. For this purpose, the imagery of Landsat 5 from 1994 to 1998 (T1) and Landsat 8 from 2014 to 2018 (T2) were selected in June and July period on the Google Earth Engine platform. Then, the Bare Soil Index (BSI) and Normalized Difference Vegetation Index (NDVI) were calculated for the two periods. The direction and the strength of changes in NDVI and BSI were determined based on the CVA method. The results showed that 27.27% and 38.65% of the region surfaces were in degraded and rehabilitated states, respectively. The severity of degradation was higher in the central and northern parts of the study area. Adversely, rehabilitation has increased in the south, west, and east parts of the region. The results of CVA and field reality showed that this method could well reveal changes in ecosystem components over time, which is due to the comparison of two different periods using land cover indicators such as plants and soil. Our finding suggested that the CVA was an appropriate method for monitoring and assessing the desertification phenomenon and determining the area under degradation or rehabilitation in arid regions. پرونده مقاله