عالی گیلانی از شاعران بر جسته ی سبک هندی از خطه ی گیلان است . دیوان شاعر از حیث دارا بودن تشبیهات و صور خیال کم نظیر در میان اشعار شیعی حایز اهمیت است .عالی به دوره ی صفویه و دوره ی کم لطفی به ادیبان تعلق دارد . دوره ای که شاعران و سخنوران به دلیل بی توجهی شاهان صفوی به شاعران علیرغم میل باطنی رنج غربت را به جان خریده و راهی دیار هند می شوند . که این هجرتها سبکی را تحت عنوان سبک هندی به وجود می آورد .سبکی با تشبیهات فراوان و گاه دور از ذهن .شاعران برای خوش آمد پادشاهان هند به ماراتونی عجیب و غریب دست می زنند .عالی حدود بیست سال رنج غربت و غم ها را به جان می خرد و در پایان برای جاودان کردن اثر خود در زمان شاه عباس دوم به موطن خویش باز می گردد .ابیات نغز و لطیف شاعر مملو از ارادت قلبی وی به مولایش علی (ع) و خاندان مطهر وی است .

Gilani's Supreme Court correction and a look at his linguistic style and poetry