بهاریة سیّدای نسفی (1046 -1117ق.) منظومه ای داستانی از نوع فابل و به شیوة مناظره است و مشابه داستان های کلیله و دمنه که قابلیت تطبیق با نظریة ادبی ریخت شناسی پراپ را دارد. از بررسی متن بهاریه نتایجی به دست می آید، از جمله: در بهاریه از بین سی ویک خویشکاری نظریة پراپ، خویشکاری های شر، مبارزه، ادعای دروغین و آشتی بین طرفین بیشتر به کار رفته است. هر کدام از شخصیت های این اثر، تمثیلی از قشر خاصی از اجتماع روزگار شاعر است. درگیری اشترخانی ها با یکدیگر و از سویی تلاش های شاه عباس برای مبارزه با آنان، موضوع ترسیم شده در بهاریة سیّدای نسفی است. با توجه به دوره تاریخی سرایش منظومه، با خوانش متن می توان به رمزیابی شخصیتهایی که در این عهد نقش آفرینی کرده اند، پی برد. در پایان بهاریه نیز، مناظرة شیر و مور، با دو مناظرة مور و مار و مور و بلبل پروین مقایسه و ازجهت نظریة ساختاری پراپ بررسی شد. در این دو مناظره نیز خویشکاریهای شر و مبارزه و در نهایت پیروزی قهرمان بر ضدقهرمان مطرح می گردد. همچنین نکات تازه ای از زندگی سیدا در مقاله بیان شده است. پرونده مقاله

مثنوی لیلی و مجنون قاسمی حسینی گنابادی (د.982) در سال 1393 به تصحیح این‌جانب منتشر شده است. دانشجویان محترمی با داعیۀ شرح ابیات، ده صفحه نقد بر این کتاب نوشته‌اند. این جستار به نقض نوشتۀ آنان اختصاص دارد. ایشان بدون شرح حتی یک بیت، ادعای شرح کرده‌اند. گاه هم تحقیق و شرح مصحح را بدون ارجاع، به نام خود نقل نموده‌اند. اطلاعاتی که در ادامۀ شرح برخی ابیات آورده‌اند، غالباً ناکارآمد و نادرست است. برای مثال نوشته‌اند که عینک در قرن هشتم به صورت شیشۀ فرنگ به کار می‌رفته است و منظور قاسمی شیشۀ فرنگ است. در حالی که قاسمی حسینی در تمام آثارش کلمۀ عینک را به کار برده و هیچ جا منظور وی شیشۀ فرنگ نبوده است. پیشینۀ عینک نشان می‌دهد، چند قرن قبل از قاسمی عینک ساخته شده بود. مفصل‌بندی و مصادرۀ به مطلوب، مهمترین خصیصۀ نوشتۀ آنان است. جز بعضی مواردِ استحسانی، هیچ کدام از نقدها و اتهامات چون مبتنی بر دلایل علمی نیست، پذیرفته نیست و بر ردّ ادعاها دلیل آورده شده است. نویسندگان آن نوشته را به مطالعۀ دقیق کتاب از سر انصاف، مطالعه در شیوۀ تصحیح متون، مقدمه‌نویسی و صفحه‌آرایی سفارش می‌کنم. پرونده مقاله