هدف این پژوهش بررسی رابطه تدین با سازگاری زناشویی در بین کارمندان تامین اجتماعی شهر تبریز در سال 1395 بود. این پژوهش از نظر هدف کاربردی، از نظر روش اجرای پژوهش پیمایشی و از نظر جمع آوری داده ها میدانی می باشد.جامعه آماری کارکنان متأهل سازمان تأمین اجتماعی شهر تبریز می‌باشد که طبق آمار اعلامی اداره مربوطه 450 نفر می‌باشد. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران 207 مورد برآورد گردید که اعضای آن به صورت نمونه‌گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامه‌ی سازگاری زناشویی گراهام بی اسپانیر (DAS) و پرسشنامه محقق ساخته انواع تدین استفاده گردید که دارای اعتبار و پایایی قابل‌قبول بودند. برای تجزیه تحلیل داده‌ها از ضریب همبستگی اسپیرمن استفاده شد ، نتایج پژوهش حاکی از ارتباط مثبت معنی‌دار بین میزان تدین و سازگاری زناشویی بود. از انواع تدین، نوع سنتی ، نوع تحقیقی و نوع دین جویان با سازگاری زناشویی ارتباط مثبت معنی‌دار داشت. همچنین از انواع تدین، بین نوع دین‌گریزان با سازگاری زناشویی ارتباط معنی‌داری وجود نداشت. همچنین از انواع تدین، نوع بی‌تفاوت‌ها و دین‌ستیزان با سازگاری زناشویی ارتباط معکوس معنی‌دار داشت. پرونده مقاله

این کنکاش انتقادی، برساخت"عقد/ازدواج آریائی"را در زمینه ای از مسائل زبان فارسی (پساقاجاری) طرح نموده و به نقش شناسی آن در تشدید مسائل نهاد خانواده ایرانی/اسلامی پرداخته است. این موضوع (حلقه ای از یافته های زمینه یابانه گسترده تر پژوهشگر در "مسئله شناسی زبان بنیاد ایران") بر اساس تظاهرات در دسترسی از آن در فضای سایبری (میدان پژوهش)، همچون "سندرمی" از آریاگرائی (ساخت ستیزی پساقاجاری) کاویده شده است. دیدگاه زبانشناختی هایدگر (موتور پارادایمی) با برداشتی آزاد و اهتمامی ترکیبی/تلفیقی فضای نظری و بینش روش شناختی کنکاش را ساخت داده است. زبان، افزون بر اینکه میدان و ابزار پژوهشی است؛ جوهره هستی جامعه و"خانه هستی" نیز می باشد؛ وجود و مسائل جامعه نیز در و با زبان اتفاق می افتد؛ با چنین فضای مفهومی (موسیقی متن) "عقدآریائی" نیز با بنیادی زبانی (سیاق زیست زبانی نژادپرستانه) و با ادعاها / بهانه های زبانی ("عدم فهم" متن عربی مرسوم ، ضرورت متنی به "فارسی سلیس") ؛ در بستری از ام المسئله ایران پساقاجار (ناجامعه گشتگی) فهمیده شد. با تکه چینی معمول در گرانددتئوری، نتایج آگزیوماتیک زیر به دست آمد : به نظر می رسد برساخت مزبور با ویژگی نژاد پرستانه (مأخوذ از میدان مطالعاتی)، ضمن تغذیه از تولیدات زبانی و پیوستگی با برساخت های ضد ساختی دیگر (کولبر، سوختبر و ...) از آلاینده های معاصرتر فارسی است؛ که در پیوند با ستیزه های "روشنفکری پس افتادۀ فرهنگی"، در سطوحِ صورت (سامان نوشتاری/ لغوی) و سیرت (سرمایه/ ادبیات اخلاقی و معنوی) زبان فارسی و نیز امنیت اخلاقی/ملی را تهدید نموده، با کژکارکردهای عینی (بازتولید ساخت ستیزی/ تشدید ناجامعه سازی ایران، نژادپرستی) و احتمالی (ضد اخلاقی) ضمن همجوشی با مسائلی داخلی (روابط ضربدری، ازدواج سفید و ...) و جهانی (در وضعیت پست مدرن) تدریجاً می تواند به "ناخانواده سازی" نهاد خانواده نیز منجر گردیده، سامان خانواده/ انتظام اجتماعی را مخدوش سازد. در این امر افزون بر اغواهای سیاسی/ ایدئولوژیکی (اسلام ستیزی آریاگرائی)؛ مصرف گرائی مسلط بر جامعه مصرفی، تبلیغات (بنگاه های خدمات ازدواج)، کالائی شدن امور (مراسمات و ...) در وضعیت پست مدرن نیز نقش آفرینی فعالی نشان می دهد. پرونده مقاله