پژوهش حاضر با توجه به ماهیت موضوع و اهداف موردنظر، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه‌ی آماری این تحقیق، تمامی دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه ناحیه دو مدارس شهر اردبیل در سال تحصیلی 1400 تعداد 4800 نفر دانش آموزان بودند. برای انتخاب نمونه‌ی آماری مناسب و قابل‌قبول برای اجرای آزمون‌ها و گردآوری داده‌ها، از فرمول کوکران برای مشخص کردن حجم و اندازه‌ی نمونه‌ی آماری استفاده شد. بر اساس فرمول نمونه‌گیری فوق، تعداد 355 نفر با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش عبارتند از پرسشنامه سبک‌های پردازش اطلاعات پسینی و اسپاین (1999)، پرسشنامه اضطراب امتحان فریدمن (1997)، پرسشنامه حل مسئله پارکر (1997) و پرسشنامه انعطاف‌پذیری شناختی دنیس و وندروال (۲۰۱۰)، داده‌های جمع‌آوری‌شده از اجرای پرسشنامه‌ها مورد تجزیه‌وتحلیل آماری قرار گرفتند. ابتدا برای خلاصه کردن و توصیف داده‌های عوامل دموگرافیک از آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد متغیرها) و در بخش دوم، برای آزمون فرضیه‌ها از آمار استنباطی با استفاده از نرم‌افزار 22 - spss جهت بررسی سؤال و فرضیه‌های پژوهش استفاده شد؛ و تحلیل مسیر با نرم‌افزار لیزرل انجام شد. می‌توان نتیجه گرفت که بین سبک‌های پردازش اطلاعات و نقش میانجی‌گری اضطراب امتحان و انعطاف‌پذیری شناختی با حل مسئله رابطه معناداری وجود دارد مدل معادلات ساختاری هم مورد برازش قرار گرفت. پرونده مقاله

هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه اضطراب سلامت، انگیزش درونی و احساس تعلق به مدرسه با سازگاری تحصیلی و اجتماعی در نوجوانان پسر شهر زنجان بود.روش: روش این پژوهش از نوع توصیفی و همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش‌آموزان مقطع متوسطه دوم شهر زنجان با دامنه سنی ۱۵_ ۱۸ سال بود که در سال تحصیلی ۱۴۰۰_۱۳۹۹ مشغول به تحصیل بودند تشکیل داد و از بین آنها ۲۶۰ نفر از طریق نمونه‌گیری در دسترس به‌عنوان نمونه آماری انتخاب شدند و به پرسش‌نامه‌های احساس تعلق به مدرسه بری بت و همکاران (۲۰۰۴)، سازگاری دانش‌آموز سینها و سینگ (۱۹۹۳)، انگیزش درونی مک ایولی و همکاران (۱۹۹۱) و اضطراب سلامت سالکوسکیس و همکاران (۲۰۰۲) پاسخ دادند.یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد اضطراب سلامت (۴۰۱=r)، انگیزش درونی (۴۶۵-=r)و احساس تعلق به مدرسه (۶۹۰-=r) با سازگاری تحصیلی رابطه معنادار دارند و همچنین اضطراب سلامت (۴۰۵=r) ، انگیزش درونی (۳۰۶-=r) و احساس تعلق به مدرسه (۳۵۸-=r) با سازگاری اجتماعی رابطه معنادار دارند. نتایج رگرسیون چندگانه نیز نشان داد متغیرهای‌ پیش‌بین به ترتیب ۵۳ و ۲۴ درصد توانایی پیش‌بینی سازگاری تحصیلی و سازگاری اجتماعی را دارد.نتیجه‌گیری: نتایج یافته‌ها نشان داد اضطراب سلامت، انگیزش درونی و احساس تعلق به مدرسه توانایی پیش‌بینی سازگاری تحصیلی و اجتماعی را دارند؛ بنابراین به نظر می‌رسد می‌توان با استفاده از کاهش اضطراب سلامت و افزایش انگیزش درونی و احساس تعلق به مدرسه به افزایش سازگاری تحصیلی و اجتماعی نوجوانان کمک کرد. پرونده مقاله