مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش ذهن‌آگاهی بر مولفه‌های خوش‌بینی تحصیلی دانش‌آموزان (اعتماد اجتماعی، تاکید تحصیلی و احساس هویت) انجام شد. این پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه‌های آزمایش و کنترل بود. جامعه پژوهش دانش‌آموزان دختر پایه هشتم منطقه یک تهران در سال تحصیلی 97-1396 بودند. مجموعا 40 نفر با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای تصادفی انتخاب و با روش تصادفی در دو گروه مساوی آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش 8 جلسه 75 دقیقه‌ای برنامه ذهن‌آگاهی را آموزش دید و گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. ابزار پژوهش پرسشنامه خوش‌بینی تحصیلی (اسچنن-موران و همکاران، 2013) بود. داده‌ها با روش آزمون‌های تی و تحلیل کوواریانس چندمتغیری در نرم‌افزار SPSS نسخه بیستم تحلیل شدند. یافته‌ها نشان داد که گروه‌های آزمایش و کنترل در مرحله پیش‌آزمون از نظر مولفه‌های خوش‌بینی تحصیلی یعنی اعتماد اجتماعی، تاکید تحصیلی و احساس هویت تفاوت معناداری نداشتند (05/0P>)، اما در مرحله پس‌آزمون از نظر مولفه‌های خوش‌بینی تحصیلی تفاوت معناداری داشتند (001/0P<). این طور که آموزش ذهن‌آگاهی باعث افزایش مولفه‌های خوش‌بینی تحصیلی یعنی اعتماد اجتماعی، تاکید تحصیلی و احساس هویت شد (001/0P<). بر اساس نتایج می‌توان گفت که آموزش ذهن‌آگاهی باعث افزایش خوش‌بینی تحصیلی دانش‌آموزان و مولفه‌های آن می‌شود. پرونده مقاله

در تحقیق حاضر، اثربخشی آموزش مهارت های مدیریت زمان و مدیریت رفتار بر کاهش اهمال کاری تحصیلی مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. طرح تحقیق آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل است. تحلیل داده ها از طریق واریانس با اندازه گیری مکرر صورت گرفت. دانشجویان دانشگاه پیام نور اهواز، جامعه آماری تحقیق را تشکیل داده بودند. به منظور شناسایی میزان اهمال کاری تحصیلی در دانشجویان، ابتدا 1200 نفر به شکل داوطلبانه انتخاب و پس از تحلیل مقدماتی داده ها، 207 نفر به عنوان دانشجوی اهمال کار در امر تحصیل شناسایی شدند. سپس از این تعداد، 106 نفر به شکل تصادفی طبقه ای نسبی انتخاب و به چهار گروه ( دو گروه آزمایشی و دو گروه کنترل) تقسیم و یکی از گروه های آزمایشی در معرض ده جلسه آموزشی مهارت های مدیریت زمان و گروه آزمایشی دیگر ده جلسه آموزشی مدیریت رفتار دریافت کردند. ضمنا گروه های کنترل هیچگونه مداخله ای دریافت نکردند. جهت جمع آوری داده ها، از مقیاس اهمال کاری تحصیلی سواری(1390) استفاده گردید. نتایج نشان داد که آموزش مهارت های مدیریت زمان و مدیریت رفتار در کاهش اهمال کاری تحصیلی دانشجویان مورد مطالعه موثر بوده است. نتایج همچنین حاکی از آن است که هر دو مهارت آموزشی به یک اندازه در کاهش اهمال کاری تحصیلی تاثیر گذار بوده و یکی بر دیگری برتری نداشت. نتایج مربوط به مرحله پیگیری مداخلات آموزشی مهارت مدیریت زمان و مدیریت رفتار نشان داد که گذشت زمان نیز اثر خود را در کاهش اهمال کاری تحصیلی حفظ کرد. پرونده مقاله