هدف: پژوهش حاضربا هدف بررسی رابطه خودتنظیمی (شناختی و فراشناختی) و اهمال کاری تحصیلی با سازگاری با هدف در بین دانشجویان انجام شد. روش: پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال در سال تحصیلی 1389-1399 بودند. تعداد افراد نمونه 465 نفر که با روش نمونه گیری غیرتصادفی در دسترس انتخاب شدند. بدین صورت که پرسشنامه ها به صورت آنلاین تهیه شد و در گروه های مجازی دانشجویان دانشگاه توزیع شد. ابزار پژوهش شامل مقیاس سازگاری با هدف ورسک و همکاران، پرسشنامه خودتنظیمی بوفارد و همکاران و مقیاس اهمال کاری تحصیلی سولومون و راثبلوم بودند. در این پژوهش در جهت آزمون فرضیه ها از آزمون همبستگی گشتاوری پیرسون و آزمون تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. یافته ها: . نتایج تحلیل داده ها نشان داد که سازگاری با هدف دانشجویان با خودتنظیمی (راهبردهای شناختی و فراشناختی) رابطه مثبت معنادار و با اهمال‌کاری رابطه منفی معنادار دارد. علاوه بر آن نتایج آزمون تحلیل رگرسیون چندگانه به صورت همزمان نیز نشان داد، خود تنظیمی شناختی با ضریب بتای 195/. و خود تنظیمی فراشناختی با ضریب بتای 213/. در سطح معنا داری 001/0>P به صورت مثبت رابطه معناداری با سازگاری با هدف دارند، اما سهم عامل‎های آماده شدن برای امتحانات با ضریب بتای 41./.-و آماده شدن برای تکلیف با ضریب بتای 14./.- و آماده شدن برای مقاله‌های پایان ترم50./.- در سطح معناداری 001/0>P بصورت منفی پیش بینی کننده معناداری برای سازگاری با هدف دانشجویان هستند. که توانایی تبیین 17 درصد از واریانس سازگاری با هدف دانشجویان را دارد. نتیجه گیری: این یافته ها فرضیه پژوهش مبنی بر این که بین خودتنظیمی (شناختی و فراشناختی) و اهمال کاری تحصیلی با سازگاری با هدف رابطه وجود دارد، را مورد تایید قرار دادند. پرونده مقاله

مقدمه: ازدواج یکی از مهم‌ترین عوامل بهداشت روانی در اجتماع است. هدف: هدف پژوهش حاضر تدوین مدل رضایت زناشویی بر اساس تاب‌آوری و تنظیم هیجان در زنان و نقش واسطه‌ای طرح‌واره‌های ناسازگار اولیه بود. روش: روش پژوهش حاضر کاربردی، توصیفی و همبستگی (از نوع معادلات ساختاری) بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را تمامی زنان متأهل مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره تحکیم بنیاد خانواده با رویکرد سبک زندگی اسلامی شهر تهران در سال 1400 تشکیل داد. حجم نمونه نهایی با محاسبه بیش‌برآورد به دلیل پیش‌بینی ریزش آزمودنی 401 نفر بود که با توجه به گستردگی جامعه مورد مطالعه از روش غیرتصادفی و دردسترس استفاده شد. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های رضایت زناشویی انریچ (1989)، طرح‌واره‌های ناسازگار اولیه یانگ (1990)، تنظیم هیجان گارنفسکی (2001) و تاب‌آوری کانر و دیویدسون (2003) استفاده شد. سپس داده‌های حاصل با استفاده از روش تحلیل مسیر توسط نرم‌افزار AMOS-18 تجزیه‌وتحلیل شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که تاب‌آوری به‌صورت غیرمستقیم و از طریق طرح‌واره‌های محدودیت‌های مختل 0/04، دیگرجهت‌مندی 0/03 و گوش‌به‌زنگی و بازداری 0/03 به‌صورت غیرمستقیم توانست رضایت زناشویی را پیش‌بینی کند. همچنین تنظیم هیجان سازش‌یافته 0/35 و سازش‌نیافته 0/37- هم به‌صورت مستقیم و هم غیرمستقیم و از طریق طرح‌واره‌های محدودیت‌های مختل 0/34-، دیگرجهت‌مندی 0/53 و گوش‌به‌زنگی و بازداری 0/65 توانستند رضایت زناشویی را پیش‌بینی کنند (001/0>p). نتیجه‌گیری: بنابراین متغیرهای تاب‌آوری، تنظیم هیجان و طرح‌واره‌های ناسازگار اولیه می‌توانند نقش مهمی در رضایت زناشویی داشته باشند و لزوم توجه به این متغیرهای مهم در برنامه‌های پیشگیری از طلاق باید مدنظر قرار گیرد. پرونده مقاله

هدف: اهمال کاری تحصیلی بیانگر تأخیر در فعالیت های تحصیلی است که می تواند عمدی، اتفاقی و یا عادتی بوده و با عوامل متعددی مرتبط باشد. پژوهش حاضر با هدف پیش بینی اهمال‌کاری تحصیلی بر اساس طرحواره‌های ناسازگار و ویژگی های شخصیتی با میانجی گری تنظیم هیجانی و خودتعیین‌گری در دانش‌آموزان انجام شد.روش: روش پژوهش توصیف از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم شهر تهران در سال 99-1398 تشکیل داد. 350 نفر از دانش آموزان با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و پرسشنامه‌های اهمالکاری تحصیلی سولومون و راثبلوم (1984)، طرحواره‌های ناسازگار یانگ )1998)، ویژگی‌های شخصیتی مک‌کری و کاستا (1985)، تنظیم هیجانی گراس و جان (2003) و خودتعیین گری گاردیا، دسی و ریان (2000) را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از روش مدل یابی معادلات ساختاری تحلیل شد. یافته‌ها: براساس نتایج این پژوهش، مدل پیشنهادی روابط علّی بین متغیرهای مذکور، از برازش قابل قبولی برخوردار بود. به طور کلی، در مدل پیشنهادی پژوهش، نتایج نشان دادند که طرحواره‌های ناسازگار و ویژگی های شخصیتی هم به صورت مستقیم و هم به صورت غیرمستقیم از طریق تنظیم هیجانی و خودتعیین‌گری در دختران دانش آموز با اهمال‌کاری تحصیلی رابطه دارند. همچنین، نتایج نشان داد که رابطه بین تنظیم هیجانی و خودتعیین‌گری با اهمال‌کاری تحصیلی در دختران دانش آموز منفی و معنادار است. نتیجه گیری: توصیه می شود روانشناسان تربیتی و مشاوران تحصیلی برای کاهش اهمال کاری تحصیلی در دانش آموزان برنامه آموزشی مناسبی را تدوین کرده و راهکارهای بهبود طرحواره های ناسازگار، ویژگی های شخصیتی، تنظیم هیجان و خودتعیین گری را به آنان آموزش دهند. پرونده مقاله

پژوهش حاضر با هدف بررسی ویژگی‌های روانسنجی آزمون کلورادو (CLDQ) انجام شد. در این میان هنرجویان هنرستان‌ها به دلیل ماهیت رشته تحصیلی‌شان، بایستی از پشتکار، تمرکز بر هدف، تعمق و ژرف‌نگری و قدرت حل مسئله بالایی برخوردار باشند تا بتوانند به اهداف برنامه های درسی رشته‌های فنی و حرفه ای دست یابند. روش پژوهش، تحلیل عاملی اکتشافی بود. جامعه آماری شامل 367 نفر از هنرجویان هنرستان های پسرانه شهید چمران و آیت الله رفسنجانی در سال تحصیلی 98-97 در شهر رودهن بود و بعد از غربالگری،120 نفر با نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. اعتبار پرسشنامه‌ کلورادو با ضریب آلفای کرونباخ برابر با 90/0 و با استفاده از روش بازآزمایی94/0 می باشد که نشان از همسانی درونی و پایایی بالا است. سه عامل را آشکار شد که هر پنج عامل خواندن، شناخت اجتماعی، اضطراب اجتماعی و مشکلات فضایی و ریاضی را شامل می شود. با توجه به نتایج بدست آمده این مقیاس از روایی و پایایی بالایی برخوردار است و می تواند به عنوان یک ابزار خودسنجی مفید برای اختلالات یادگیری مورد استفاده قرار گیرد. پرونده مقاله

هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی مداخله ذهن آگاهی بر اختلال کم‌توجهی و اختلال یادگیری در هنرجویان هنرستان های پسرانه شهر رودهن در سال تحصیلی 98-97 انجام شد.مواد و روش‌ها: روش پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل همه هنرجویان هنرستان‌های پسرانه شهید چمران و آیت الله رفسنجانی در سال تحصیلی 98-97 در شهر رودهن بود که از بین آنها 30 نفر با نمونه گیری در دسترس انتخاب و سپس به صورت تصادفی در گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند (15 n1=n2=). ابزار پژوهش شامل پرسشنامه d2جهت ارزیابی مشکلات کم‌توجهی و پرسشنامه مشکلات یادگیری کلورادو توسط ویلکات و همکاران(CLDQ) بود. گروه آزمایش تحت مداخله ذهن آگاهی قرار گرفتند اما گروه گواه هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد. داده ها با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری تحلیل شدند.یافته ها: نشان داد که به کارگیری مداخله ذهن آگاهی موجب کاهش معنادار اختلال کم‌توجهی(001/0P=) در آزمودنی‌های گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه شد. اما در کاهش مشکلات یادگیری اثربخشی معناداری مشاهده نشد.نتیجه گیری: براساس یافته حاصل مبنی بر اثربخشی معنادار مداخله ذهن آگاهی بر کاهش اختلال کم‌توجهی پیشنهاد می‌شود، مشاوران و درمانگران برای کاهش مشکلات کم‌توجهی هنرجویان هنرستان‌ها، از مداخله ذهن آگاهی استفاده نمایند. پرونده مقاله