خانواده به عنوان واحد اجتماعی مبدأ همواره اهمیت بالایی دارد و نیز دو قطب اولیه تشکیل دهنده ی آن یعنی زن و مرد و نقش رضایت دو طرف از رابطه ی شکل گرفته بسیار پر اهمیت است. هدف از مقاله ی حاضر مقایسه و بررسی اثربخشی دو روش خانواده درمانی مطابق با واقعیت درمانی و کوتاه مدت ستیر بر افزایش رضایت زناشویی است؛ لذا با این هدف 48 زوج بصورت تصادفی انتخاب گردید و از طریق پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ مورد سنجش و در نهایت با رعایت همتاسازی و نیز اصول تصادفی در سه گروه مبتنی بر واقعیت درمانی، ساختار ستیر و گواه از طریق آمار تحلیلی با نرم افزار SPSS-21 مورد بررسی قرار گرفت که نتایج بدست آمده نشان می دهد، تفاوت نمره های پیش آزمون- پس آزمون دو گروه آزمایش و کنترل معنی دار و میانگین نمره های گروه آزمایش در متغیر وابسته نیز به طور معناداری بیش از گروه کنترل در خصوص رضایت زناشویی به نفع روش واقعیت درمانی با سطح معناداری (75/8=F ،000/0>P) می باشد. پرونده مقاله