هدف این پژوهش، بررسی تأثیر آموزش راهبردهای خود نظارتی و خود تقویتی، بر بهبود مهارت های اجتماعی و کنش وری تحصیلی دانش آموزان با اختلال نقص توجه و فزون کنشی بود. پژوهش حاضر، شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون ـ پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه‌ی آماری شامل کلیه‌ی دانش آموزان پسر اول ابتدایی منطقه‌ی تبادکان مشهد (820 دانش آموز) در سال تحصیلی 87 ـ 1386 بود، که تعداد 60 دانش آموز ADHD به طور تصادفی از میان جامعه ی مورد نظر (بر اساس مقیاس تشخیصی CSI) انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 30 نفر) قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش مشتمل بر آزمون تشخیص اختلال نقص توجه و فزون کنشی CSI)) و پرسشنامه مهارت اجتماعی گرشام و الیوت، فرم معلم (SSRS) بود. از آزمون T برای تحلیل داده ها استفاده شد. نتیجه نشان داد آموزش فنون خود نظارتی و خود تقویتی به دانش آموزان با اختلال AD/HD، رفتارهای سازشی آنان را افزایش داده است. آموزش فنون خود نظارتی و خود تقویتی به دانش آموزان با اختلال AD/HD، پیشرفت تحصیلی آنان را افزایش نداده است. نتایج حاکی از تأثیر معنادار آموزش فنون خود نظارتی و خود تقویتی بر بهبود مهارت های اجتماعی کودکان با اختلال نقص توجه و فزون کنشی بوده است اما این تأثیر بر پیشرفت تحصیلی معنادار نبوده است. پرونده مقاله

این پژوهش با هدف بررسی همه گیر شناسی ناتوانی های یادگیری دانش آموزان دوره ابتدایی شهرستان مشهد صورت گرفته است. روش پژوهش حاضر علی – مقایسه ای می باشد و جامعة ‌آماری شامل کلیه ی دانش آموزان دختر و پسر دورۀ ابتدایی نواحی هفت گانه شهرستان مشهد بوده است. بدین منظور تعداد 780 آزمودنی(390 دختر و 390 پسر) از میان دانش آموزان دورۀ ابتدایی با روش نمونه گیری سهمیه ای و خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری در این پژوهش مقیاس غربالگری دانش آموزان ناتوان یادگیری (مقیاس تجدیدنظرشده رتبه بندی دانش آموز) مایکل باست (1971) بود. (آزمون مذکور در دو بعد کلامی (ادراک شنیداری و زبان گفتاری) و سه بعد غیرکلامی (جهت یابی، هماهنگی حرکتی، رفتارشخصی_اجتماعی) بر مبنای چارچوب ارجاعی اختلال روان عصب شناسی جهت تشخیص ناتوانی های یادگیری تهیه شده است. نتایج حاصل از آزمون با استفاده از آزمون خی دو تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها نشان داد که: فراوانی ناتوانی های یادگیری کلی در کودکان مقطع ابتدایی را می توان حدود 18 درصد برآورد نمود و فراوانی پسران با ناتوانی های یادگیری بیش از دختران می باشد؛ و در تمامی پایه های کلاسی فراوانی پسران با ناتوانی های یادگیری بیش از دختران است. فراوانی پسران و دختران با ناتوانی های یادگیری غیرکلامی بیش از ناتوانی های یادگیری کلامی است و فراوانی پسران در ناتوانی های یادگیری غیرکلامی بیش از دختران است. پرونده مقاله

این پژوهش به منظور "بررسی برنامه ی درسی تجربه شده ی دانشجویان کارشناسی ناپیوسته رشته ی آموزش ابتدایی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تربت حیدریه" انجام شده است. روش تحقیق پیمایشی بوده است و جامعه ی آماری، اعضای هیأت علمی و مدرسین 15 نفر و دانشجویان ترم آخر کارشناسی رشته ی آموزش ابتدایی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تربت حیدریه 50 نفر بودند. که کل جامعه ی آماری به عنوان نمونه مورد پژوهش قرار گرفتند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه ی محقق ساخته و مشاهده ی نظام یافته بود که روایی و پایایی آن مورد تأیید قرار گرفت. از آزمون t تک نمونه ای وt مستقل برای تحلیل داده ها استفاده گردید. نتایج نشان داد که استادان و دانشجویان معتقدند بین برنامه ی درسی اجرا شده و تجربه شده، همخوانی وجود ندارد. در اجرای برنامه ی درسی، از دیدگاه دانشجویان، رویکرد بالنده و از دیدگاه استادان، رویکرد حمایتی موفق و حمایتی ناموفق برنامه ی درسی تعاملی بیشتر مورد توجه است. در مورد همخوانی برنامه ی درسی اجرا شده و تجربه شده (نهفته، تعاملی و یاد گرفته شده) بین استادان و دانشجویان اتفاق نظر وجود دارد. پرونده مقاله

هدف از پژوهش حاضر مقایسه میزان تهیّج طلبی و مؤلفه های آن در میان افراد ورزشکار در مقایسه با افراد غیر ورزشکار می باشد. پژوهش مورد نظر در مقوله مطالعات علی- مقایسه ای قرار می گیرد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانشجویان پسر ورزشکار و غیر ورزشکار دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد تشکیل دادند. آزمودنی های مورد مطالعه در مجموع شامل 160 آزمودنی (80 نفر دانشجوی ورزشکار و 80 نفر دانشجوی غیر ورزشکار) با میانگین سنی 22 سال می باشند. به منظور سنجش تهیّج طلبی و مؤلفه های آن از مقیاس تهیّج طلبی زاکرمن (SSS-V) استفاده شد. آلفای کرونباخ برای پرسش های این مقیاس 75/0 وضریب همبستگی بین نمره های آزمودنی ها در دو نوبت با فاصله چهار هفته79/0r= گزارش شده است. با اعتبا برای آن که بتوانیم در جهت وارسی فرضیه های پژوهش حرکت کرده و به بررسی این مطلب بپردازیم، که آیا بین مؤلفه های تهیّج طلبی(هیجان زدگی و ماجراجویی، تجربه جویی، بازداری زدایی و حساسیت نسبت به یکنواختی یا ملال پذیری) در بین دو گروه دانشجویان ورزشکار و غیر ورزشکار تفاوت معنادار وجود دارد یا نه، از آزمون t مستقل بهره گرفته ایم. به طور کلی نتایج پژوهش نشان دادند که سطح تهیّج طلبی و مؤلفه های آن در دانشجویان ورزشکار بیش از سطح تهیّج طلبی دانشجویان غیر ورزشکار است. پرونده مقاله