پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر آموزش مبتنی بر فن‌آوری اطلاعات و ارتباطات در ارتقای کیفیت آموزش انجام شده است. در این پژوهش از روش تحقیق پس‌رویدادی( علّی مقایسه‌ای) استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل فراگیرندگان ورودی سال 1389 دوره کارشناسی‌ ارشد(آموزش الکترونیکی و آموزش کلاس محور) دانشکده کارآفرینی دانشگاه تهران می باشد. تعداد جامعه آماری250 نفر در آموزش فاوا محور و110 نفر در آموزش کلاس محور می باشد. حجم نمونه به ترتیب 104 نفر در گروه فاوا محور و 100 نفر در گروه کلاس محور بوده و از روش نمونه گیری تصادفی ساده استفاده شده است. گردآوری داده‌ها با استفاده از پرسشنامه بوده و روایی محتوایی آن با نظر استادان راهنما و مشاور تأیید گردیده و پایایی پژوهش از روش آلفای کرونباخ 89/0 محاسبه شده است. برای توصیف داده‌ها از آمار توصیفی و برای آزمون فرضیه‌ها از آزمونt مستقل برای بررسی معناداری تفاوت میانگین‌های بدست آمده استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده‌ها نشان می‌دهد که فرضیه‌ی پژوهش با درجه اطمینان 95% تأیید شده‌ است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد، رضایت نسبی در خصوص شاخص‌های مؤثر در ارتقای کیفیت آموزش در کشور از طریق به کارگیری فناوری اطلاعات و ارتباطات وجود دارد، لیکن رضایت کامل فراگیرندگان در این خصوص جلب نشده ‌است. همچنین یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد، شاخصهای فراهم آوردن دسترسی 24 ساعته به منابع آموزشی الکترونیکی و همچنین فراهم آوردن زمان بیشتر برای مطالعه به واسطه عدم کاهش اتلاف زمانی حضور در کلاس‌های سنتی، رفت وآمد به دانشگاه و ترافیک بیشترین تأثیر را در ارتقای کیفیت آموزش در کشور دارند. پرونده مقاله

هدف از پژوهش حاضر ارائه مدل به اشتراک‌گذاری دانش مبتنی بر عوامل فردی و سازمانی مربوط به اعضای هیأت علمی دانشگاه‌های آزاد اسلامی استان مازندران بوده که به روش کیفی و کمی (همبستگی از نوع مدل یابی معادلات ساختاری) انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل 1719 نفر از اعضای هیأت علمی دانشگاه‌های آزاد استان مازندران در منطقه 3 بود. نمونه مربوط به پژوهش کیفی شامل 25 نفر از اعضای هیأت علمی با تجربه در تدریس و پژوهش و نمونه پژوهش کمی شامل 317 نفر از اعضای هیأت علمی بود که از طریق نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب شدند. برای اندازه‌گیری متغیرهای کمی از پرسشنامه 72 سؤالی استفاده شده است. پایایی کل پرسشنامه برابر با 93/0 می‌باشد و روایی محتوایی و صوری آن با کمک استادان راهنما، مشاور و دیگر استادان صاحبنظر تعیین گردید. برای تجزیه و تحلیل داده‌های کمی بدست آمده از مدل ساختاری و رگرسیون از نرم‌افزار SPSS و LISREL استفاده شده است. نتایج نشان داد که وضعیت به اشتراک‌گذاری دانش در دانشگاه‌ها در حد متوسط است. همچنین عوامل فردی موثر در به اشتراک‌گذاری دانش شامل به اشتراک‌گذاری مواد آموزشی، ادراک، اعتماد و خودکارآمدی دانش و عوامل سازمانی موثر در به اشتراک‌گذاری دانش شامل سرمایه اجتماعی ساختاری، سرمایه اجتماعی شناختی، سرمایه اجتماعی روابط، ارتباطات سازمانی، ساختار سازمانی، فرهنگ سازمانی، زیرساخت فناوری اطلاعات و سیستم پاداش می‌باشد. درنهایت مشخص شد که سهم عوامل فردی در به اشتراک‌گذاری دانش بیشتر از عوامل سازمانی بوده و مدلی ارائه گردید که در آن سهم هر یک از عوامل فردی و سازمانی تعیین شده است. پرونده مقاله