تحقیق حاضر با هدف مطالعه‌ی تأثیر آموزش برنامه‌ی آمادگی ازدواج بر باورهای ارتباطی زوجین طراحی و اجرا گردید. از 300 زوج که در نیمه‌ی دوم سال 1387 و نیمه‌ی اول سال 1388 به مراکز بهداشتی درمانی مشاوره‌ی قبل از ازدواج شهرستان کرمانشاه مراجعه کرده بودند، 40 نفر (20 نفر مرد و 20 نفر زن) بودند که بالاترین نمره را در مقیاس باورهای ارتباطی در مقایسه با سایر اعضای گروه کسب کرده بودند و در رده‌ی سنی 17 تا 31 سال و در اولین تجربه‌ی ازدواج قرار داشتند به عنوان نمونه‌ی تحقیق انتخاب شدند. در مرحله‌ی بعدی، این گروه 40 نفری به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و آزمایشی تقسیم شدند. 20 نفر گروه آزمایشی (10 نفر مرد و 10 نفر زن) و 20 نفر گروه کنترل (10 نفر مرد و 10 نفر زن) را تشکیل دادند. گروه آزمایشی در کلاس‌های آموزش برنامه‌ی آمادگی ازدواج شرکت داده شدند. داده‌های جمع‌آوری شده، به وسیله آزمون تحلیل کوواریانس برای بررسی تغییر در باورهای غیرمنطقی تحلیل گردید. نتایج نشان داد که آموزش برنامه آمادگی ازدواج در تغییر باورهای ارتباطی زوجین موثر است و باورهای غیرمنطقی ارتباطی به طور کلی در پس آزمون گروه آزمایش به طور معناداری کاهش پیدا کرده است. آموزش برنامه آمادگی ازدواج در تغییر باورهای ارتباطی مردان متأهل مؤثر است. آموزش برنامه‌ی آمادگی ازدواج در تغییر باورهای ارتباطی زوجین در مؤلفه‌ی باور به تخریب‌کنندگی مخالفت موثر است و آموزش برنامه‌ی آمادگی ازدواج در تغییر باورهای ارتباطی زوجین در مؤلفه‌ی باور به عدم تغییرپذیری همسر مؤثر است. و همچنین از 5 خرده مقیاس باورهای ارتباطی، خرده مقیاس‌های ذکر شده در پس آزمون تغییر معنادار داشته‌اند. و آموزش برنامه‌ی ازدواج در تغییر باورهای ارتباطی زوجین در مؤلفه‌ی کمال‌گرایی جنسیتی مؤثر است. آموزش برنامه‌ی آمادگی ازدواج در تغییر باورهای ارتباطی زوجین در مورد تفاوت‌های جنسی مؤثر است پرونده مقاله

پژوهش حاضر با هدف مقایسه ی اثر بخشی آموزش مهارت های اجتماعی (عذرخواهی، دوری از آزار و اذیت) بر ابراز وجود و سلامت روان دانش آموزان کم توان ذهنی انجام شده است. روش انجام این پژوهش، شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل بوده است. جامعه ی آماری پژوهش، شامل دانش آموزان مدارس استثنایی پسرانه ی دو شهر آستانه اشرفیه و لاهیجان، به تعداد 140 نفر در سال تحصیلی 90- 89 و در تراز سنی 17- 15 سال بود. نمونه ی آماری این تحقیق 45 نفر از این دانش آموزان بوده است که از طریق روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. سپس با استفاده از روش تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل (15 نفر) جایگزین شدند. ابزار پژوهش حاضر، پرسش نامه های سلامت عمومی گلدبرگ و هیلر و همچنین ابراز وجود شیرنگ بوده است که پس از تأیید روایی آنها برای محاسبه ی پایایی پرسشنامه ی گلدبرگ از آلفای کرونباخ استفاده شد و مقدار آن 87/0 به دست آمد. همچنین ضریب پایایی پرسشنامه ی شرینگ نیز در بازآزمایی 88/0 به دست آمد. داده های جمع آوری شده برای آزمودن فرضیه های این تحقیق با استفاده از آزمون آماری تحلیل کواریانس، چند متغیره مورد تحلیل قرار گرفت. تجزیه و تحلیل فرضیه ها نشان داد که اثربخشی آموزش مهارت عذرخواهی بر ابزار وجود و سلامت روان، متفاوت از اثربخشی آموزش مهارت، دوری از آزار و اذیت است و آموزش مهارت عذرخواهی بر میزان ابراز وجود و سلامت روان مؤثر است و همچنین آموزش مهارت دوری از آزار و اذیت بر میزان ابراز وجود و سلامت روان مؤثر است. پرونده مقاله

هدف اصلی در پژوهش حاضر بررسی رابطه بین تاب‌آوری به‌ عنوان شاخه‌ای از روان‌ شناسی مثبت‌گرا و رضایت از زندگی بود که به روش همبستگی انجام شد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه کارکنان بهداری شهرستان سراب تشکیل می‌دادند. نمونه آماری پژوهش شامل 160 نفر (68 زن و 92 مرد) بودند. نمونه‌های مورد نظر به روش تصادفی ساده از هر دو جنس انتخاب شدند و در این پژوهش مقیاس تاب‌آوری کانر و دیوید سون (2003) و رضایت از زندگی داینر و همکاران (1985) اجرا شد. از داده‌های حاصله نتایج ذیل به ‌دست آمده است: بین تاب‌آوری و رضایت‌ از زندگی رابطه مثبت وجود دارد. بین مردان و زنان از نظر رضایت از زندگی تفاوت وجود دارد. بین زنان و مردان از نظر تاب‌آوری تفاوتی وجود ندارد. پرونده مقاله

قدرت سازگاری افراد در جامعه انسانی برابر نیست و در یک محیط مشابه اجتماعی، توان مقابله انسانها با مسایل و مشکلات متفاوت است. در این پژوهش، اثربخشی دو روش آموزش مهارت ابراز وجود و حل مسأله بر میزان سازگاری و پرخاشگری دانش آموزان بررسی و مقایسه گردیده، جامعه آماری کلیه دانش آموزان دختر سال اول متوسطه شهرستان رامسر مشغول به تحصیل 89-1388 بود. برای اندازه گیری متغیرها از پرسشنامه شخصیتی آیزنگ و پرسشنامه سازگاری AISS ویژه دانش آموزان دبیرستانی بهره گیری شده و نمونه آماری شامل 45 نفر از دانش آموزان دختر سال اول شهر رامسر می باشد که با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای، متناسب با حجم جامعه انتخاب شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آنووا استفاده شد. یافته های پژوهش نشـان دادند که بین اثربخشی روش های آموزش مهارت ابراز وجود و حل مسأله بر سازگاری و پرخاشگری دانش آموزان تفاوتی وجود ندارد. روش آموزش حل مسأله بر کاهش پرخاشگری و افزایش سازگاری مؤثر است. روش آموزش ابراز وجود بر کاهش پرخاشگری و افزایش سازگاری مؤثر است. پرونده مقاله

این پژوهش با هدف بررسی رابطه ی میان کمال گرایی و احساس تنهایی با کیفیت زندگی دانشجویان پزشکی گیلان انجام پذیرفت. روش تحقیق از نوع همبستگی بوده و جامعه ی آماری این پژوهش، کلیه ی دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی گیلان (612 نفر) بودند که از طریق روش نمونه گیری تصادفی ساده به تعداد 300 نفر، 150 دانشجوی دختر و 150 دانشجوی پسر به عنوان گروه نمونه ی تحقیق انتخاب شدند. ابزار تحقیق عبارت بودند از: مقیاس کمال گرایی هیل، فرم کوتاه پرسشنامه ی کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت و پرسشنامه ی سنجش تنهایی اجتماعی و عاطفی اشر. یافته ها با آزمون رگرسیون چند متغیری و ضریب همبستگی پیرسون مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که کمال گرایی و احساس تنهایی، تبیین بالایی از کیفیت زندگی به دست داد. بنابراین کیفیت زندگی بالاتر، با احساس تنهایی و کمال گرایی پایین، رابطه ی بیشتری دارد. یعنی با افزایش کیفیت زندگی، کمال گرایی و احساس تنهایی کاهش می یابد. در بررسی ضرایب همبستگی بین کمال گرایی و احساس تنهایی، همبستگی معنادار به دست آمد و همچنین همبستگی کمال گرایی و کیفیت زندگی، معنادار می باشد. و بین احساس تنهایی و کیفیت زندگی نیز همبستگی معناداری به دست آمد. پرونده مقاله