پژوهش حاضر با هدف ارائه الگوی توسعه کارآفرینی در حوزه صنایع فرهنگی بومی ایران انجام شده است. پژوهش از نظر هدف، کاربردی؛ از نظر داده‌ها، آمیخته اکتشافی و از نظر نحوه اجرا، داده بنیاد نظام‌مند و پیمایشی مقطعی است. جامعه مرحله کمی، کلیه مدیران ارشد و میانی حوزه‌های مدیریت فرهنگی در ادارات و مؤسسات دولتی و غیرانتفاعی تهران به تعداد 2830 نفر بودند که 341 نفر از طریق جدول مورگان و کرجسی، به عنوان نمونه تعیین و سپس به روش در دسترس، اقدام به نمونه‌گیری شد. ابزار مورد استفاده مصاحبه نیمه ساختاریافته و پرسشنامه بود. تحلیل داده‌های کیفی به روش کدگذاری انجام شد و برای تحلیل داده‌های کمی از روش تحلیل عاملی اکتشافی و تحلیل عاملی تأییدی استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها در مرحله کمی، یافته‌های بخش کیفی را تأیید کردند و الگوی توسعه کارآفرینی در حوزه صنایع فرهنگی بومی ایران با 6 بعد، 21 مقوله اصلی و 122 مقوله فرعی طراحی شد. بر این اساس عوامل زمینه‌ساز الگوی توسعه کارآفرینی در حوزه صنایع فرهنگی بومی ایران شامل عوامل حمایتی و عوامل محیطی؛ عوامل علی شامل عوامل فردی، عوامل ساختاری، عوامل قانونی و عوامل مالی؛ عوامل مداخله‌گر شامل متغیرهای مالی، نظام مدیریت، فناوری؛ راهبردها شامل مدیریت و برنامه‌ریزی کلان فرهنگی، رهبری کارآفرینانه، سیاست‌گذاری، تجاری‌سازی و راهبرد اقتصادی و نهایتاً پیامدها شامل رشد و توسعه کشور، توسعه فرصت‌های محیطی، کارکرد اقتصادی، رفاه و پویایی اجتماعی و سالم‌سازی ساختاری بودند. پرونده مقاله

کارآفرینی از ابزار مهم توسعه به شمار می آید ، صنایع فرهنگی بومی به عنوان یکی از اجزا و عناصر مهم رشد اقتصادی و اشتغال زایی است. استفاده از تجربیات کشورهای موفق دنیا در این زمینه ، می تواند توسعه ی کارآفرینی صنایع فرهنگی بومی ایران را به همراه داشته باشد. مطالعه حاضر با هدف توسعه کارآفرینی در حوزه صنایع فرهنگی بومی ایران ، از طریق ارائه الگو برگرفته از مطالعات تطبیقی کشورهای توسعه یافته منتخب، انجام گرفته است. این پژوهش یک مطالعه تطبیقی کمی – کیفی می باشد. کشورهای مورد مطالعه ( کانادا ، بریتانیا ، فنلاند ) با مقایسه شاخص های کارآفرینی در حوزه صنایع فرهنگی بومی کشورها و مطالعه کارآفرینی صنایع فرهنگی بومی در آن ها ، از طریق رجوع به اسناد معتبر کارآفرینی در حوزه صنایع فرهنگی ، متغیرهای مهم ابعاد مورد نظر الگوی مفهومی اولیه شناسایی شده و بر اساس آن پرسشنامه نهایی به 150 نفر از جمله کارآفرینان و اساتید دانشگاهی توزیع شده و داده های جمع آوری شده با استفاده از روش آماری (تحلیل عاملی اکتشافی ، تاییدی و معادلات ساختاری) تحلیل شدند و الگوی نهایی استخراج شد. در مجموع 4 عامل بر کارآفرینی صنایع فرهنگی بومی موثر شناخته شدند که شامل سیاست های حمایتی دولت ، مدیریت آموزش نیروی انسانی، مدیریت مالی ، رقابتی کردن می باشد که از این عوامل ، سیاست های حمایتی دولت با بار عاملی 84/0 بیشترین و رقابتی کردن با 4/0 کمترین تاثیر را در کارآفرینی صنایع فرهنگی بومی داشته اند. پرونده مقاله