به منظور کنترل تلفیقی سس زراعی که در مزارع چغندرقند کشور در حال گسترش است، آزمایشی به صورت کرت های دو بار خرد شده بر پایه بلوک‌های کامل تصادفی در 4 تکرار در مزرعه آزمایشی چغندرقند در استان‌ آذربایجان غربی در سال زراعی 1395-1394 اجرا شد. در این آزمایش زمان تهیه بستر کاشت چغندرقند به عنوان عامل اصلی، تاریخ کاشت به عنوان عامل فرعی و نوع و دوز علفکش‌های پروپیزامید در مقادیر 1000، 1250 و 1500 و اتوفومیزات در مقادیر 750، 1000 و 1250 گرم ماده موثره در هکتار در کرت‌های فرعی فرعی در نظر گرفته شد. ارزیابی تیمارهای آزمایشی 30 روز بعد از سمپاشی شامل ارزیابی سطح آلودگی و‌ وزن خشک سس و همچنین قبل از برداشت شامل تعیین عملکرد ریشه چغندرقند بود. نتایج این بررسی نشان داد زمان تهیه بستر بذر تأثیر قابل توجهی بر سس نگذاشت. نتایج سطح آلودگی بر اساس EWRC نشان‌دهنده کاهش در تاریخ کاشت اول (3/39 درصد) نسبت به تاریخ کاشت دوم(8/44 درصد) بود. وزن خشک سس در تاریخ کاشت فروردین 49 درصد کمتر از تاریخ کاشت اردیبهشت بود. بیشترین عملکرد ریشه چغندرقند (4/53 تن در هکتار) از هر دو بستر کاشت و تاریخ کاشت فروردین و کاربرد علفکش پروپیزامید بدست آمد. میانگین سطح آلودگی با کاربرد علفکش پروپیزامید 2/36 درصد و در زمان استفاده از اتوفومزیت سطح آلودگی 8/47 درصد به دست آمد. به طور کلی، کشت چغندرقند در اولین فرصت ممکن و استفاده از علفکش پروپیزامید به میزان 1250 گرم ماده موثر در هکتار برای کنترل سس قابل توصیه است. پرونده مقاله