به منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف شوری بر خصوصیات جوانه‌زنی بذر کلزا، آزمایشی در سال 1389 در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی مازندران به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی با ٣ تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل ٧ واریته (زرفام، ساری‌گل، لاین18، لاین14، RGS003، لاین 111و هایولا 401) و چهار میزان شوری (شاهد، ٤، ٨ و ١٢ دسی‌زیمنس بر متر) بود. صفات مورد بررسی شامل درصد و سرعت جوانه‌زنی، طول ریشه‌چه و ساقه‌چه و وزن تر و خشک گیاهچه بودند. نتایج نشان داد که با افزایش سطح شوری درصد جوانه‌زنی و مولفه‌های جوانه‌زنی روند کاهشی داشتند، به طوری که اعمال تنش شوری از 8 و 12 دسی زیمنس بر متر درصد جوانه‌زنی را از 76/23 درصد به 62/21 و 05/21 درصد در تیمار شاهد (آب مقطر) کاهش داد. میزان جوانه‌زنی بذر در شوری 4 دسی زیمنس بر متر 86/22 درصد بود. سرعت جوانه‌زنی تیمارهای صفر، 4، 8 و 12 دسی زیمنس بر متر به ترتیب برابر 84/11، 52/10، 57/8 و 87/7 (تعداد بذر در روز) حاصل شد. با افزایش شوری طول ریشه‌چه و ساقه‌چه، درصد و سرعت جوانه‌زنی و وزن تر گیاهچه کاسته شد به طوری که در شوری بیش از 12 دسی زیمنس بر متر متوقف گردید. در حالی که بیشترین طول ریشه‌چه در تیمار شاهد برابر با 76/52 سانتی‌متر و کمترین آن در شوری 4 و 8 دسی زیمنس بر متر به ترتیب برابر 81/39 و 44/37 سانتی متر کاهش یافت. پرونده مقاله

به منظور بررسی اثرات فیزیولوژیک ناشی از اسموپرایمینگ بر جوانه‌زنی بذر برنج (Oryza Sativa L.) رقم ندا، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در آزمایشگاه دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد قائم‌شهر در سال 1390 اجراء گردید. تیمارهای آزمایش شامل پلی‌ اتیلن گلایکول (6000 PEG) با غلظت‌های 5 و 10 درصد، نیترات پتاسیم (KNO3) با غلظت‌های 1 و 2 درصد و کلرید پتاسیم (KCl) با غلظت‌های 2 و 4 درصد و زمان‌های 4، 8 و 12 ساعت بود. نتایج بدست آمده بیانگر آن است که حداکثر سرعت جوانه‌زنی تحت تیمارهای زمان و پرایمینگ به ترتیب با پیش تیمار کلرید پتاسیم با غلظت‌های 2 و 4 درصد و مدت زمان 12 ساعت بدست آمد. بیشترین و کمترین درصد جوانه‌زنی طی مدت زمان‌های 4 و 8 ساعت نتیجه شد. بیشترین شاخص طولی ویگور در مدت زمان 8 ساعت برابر (7/818) حاصل شد، در حالی که حداقل شاخص وزنی ویگور تحت تیمارهای زمان و پرایمینگ به ترتیب با پیش تیمار کلرید پتاسیم با غلظت‌های 4 درصد و مدت زمان 12 ساعت حاصل گردید. پرونده مقاله

به منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف شوری بر خصوصیات جوانه‌زنی بذر کلزا، آزمایشی در سال 1389 در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی مازندران به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی با ٣ تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل ٧ واریته (زرفام، ساری‌گل، لاین18، لاین14، RGS003، لاین 111و هایولا 401) و چهار میزان شوری (شاهد، ٤، ٨ و ١٢ دسی‌زیمنس بر متر) بود. صفات مورد بررسی شامل درصد و سرعت جوانه‌زنی، طول ریشه‌چه و ساقه‌چه و وزن تر و خشک گیاهچه بودند. نتایج نشان داد که با افزایش سطح شوری درصد جوانه‌زنی و مولفه‌های جوانه‌زنی روند کاهشی داشتند، به طوری که اعمال تنش شوری از 8 و 12 دسی زیمنس بر متر درصد جوانه‌زنی را از 76/23 درصد به 62/21 و 05/21 درصد در تیمار شاهد (آب مقطر) کاهش داد. میزان جوانه‌زنی بذر در شوری 4 دسی زیمنس بر متر 86/22 درصد بود. سرعت جوانه‌زنی تیمارهای صفر، 4، 8 و 12 دسی زیمنس بر متر به ترتیب برابر 84/11، 52/10، 57/8 و 87/7 (تعداد بذر در روز) حاصل شد. با افزایش شوری طول ریشه‌چه و ساقه‌چه، درصد و سرعت جوانه‌زنی و وزن تر گیاهچه کاسته شد به طوری که در شوری بیش از 12 دسی زیمنس بر متر متوقف گردید. در حالی که بیشترین طول ریشه‌چه در تیمار شاهد برابر با 76/52 سانتی‌متر و کمترین آن در شوری 4 و 8 دسی زیمنس بر متر به ترتیب برابر 81/39 و 44/37 سانتی متر کاهش یافت. پرونده مقاله

به منظور بررسی اثرات فیزیولوژیک ناشی از اسموپرایمینگ بر جوانه‌زنی بذر برنج (Oryza Sativa L.) رقم ندا، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در آزمایشگاه دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد قائم‌شهر در سال 1390 اجراء گردید. تیمارهای آزمایش شامل پلی‌ اتیلن گلایکول (6000 PEG) با غلظت‌های 5 و 10 درصد، نیترات پتاسیم (KNO3) با غلظت‌های 1 و 2 درصد و کلرید پتاسیم (KCl) با غلظت‌های 2 و 4 درصد و زمان‌های 4، 8 و 12 ساعت بود. نتایج بدست آمده بیانگر آن است که حداکثر سرعت جوانه‌زنی تحت تیمارهای زمان و پرایمینگ به ترتیب با پیش تیمار کلرید پتاسیم با غلظت‌های 2 و 4 درصد و مدت زمان 12 ساعت بدست آمد. بیشترین و کمترین درصد جوانه‌زنی طی مدت زمان‌های 4 و 8 ساعت نتیجه شد. بیشترین شاخص طولی ویگور در مدت زمان 8 ساعت برابر (7/818) حاصل شد، در حالی که حداقل شاخص وزنی ویگور تحت تیمارهای زمان و پرایمینگ به ترتیب با پیش تیمار کلرید پتاسیم با غلظت‌های 4 درصد و مدت زمان 12 ساعت حاصل گردید. پرونده مقاله

به منظور مطالعه اثر تنش خشکی، سطوح مختلف کود نیتروژن و پتاسیم بر برخی صفات فیزیولوژیکی و زراعی ذرت، تحقیقی در مرکز تحقیقات کشاورزی بایع‌کلا (نکاء) طی دو سال زراعی 1394و 1395 انجام پذیرفت. آزمایش به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار روی هیبرید ذرت سینگل‌کراس 704 اجرا شد. تنش خشکی به عنوان عامل اصلی در 4 سطح (آبیاری پس از 75، 100، 125 و 150 میلی-متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A) و نیتروژن سه سطح (80، 160 و 240 کیلوگرم در هکتار) وپتاسیم در سه سطح (75، 150 و 225 کیلوگرم در هکتار ) به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شد.مقایسه میانگین‌ها اثر متقابل نشان داد که با افزایش مقادیر نیتروژن و پتاسیم شاخص برداشت 52/30 درصد کاهشیافت.همچنین کمترین شاخص برداشت نیتروژنتحت اثر متقابلدور آبیاری×نیتروژن مربوط به تیمار دور آبیاری 150 میلی‌متر تبخیر با مصرف 240 کیلوگرم نیتروژن در هکتار به میزان 91/30 درصد کاهش داشت. بیشترینمحتوای نسبی آب و شاخص مقدار کلروفیل برگدر دور آبیاری 75 میلی‌متر تبخیر از تشت تبخیر و مصرف 240 کیلوگرم نیتروژن در هکتار مقایسه میانگین‌هابه ترتیب برابر 12/94%و 59/61%حاصل شد. بیشترین عملکرد دانه و نیتروژن برگ بلال برای سال دوم در دور آبیاری 75 میلی-متر تبخیر و مصرف 240 کیلوگرم نیتروژن در هکتار به ترتیب با میانگین 12807 کیلوگرم در هکتار و 72/2 درصدبدست آمد. لذا باافزایش تنش خشکی، نیتروژن و پتاسیمصفات شاخص برداشت و شاخص برداشت نیتروژن کاهش یافت. پرونده مقاله