به‌منظور بررسی اثر تقسیط نیتروژن، نحوه مصرف و مقدار آن بر عملکرد و رشد لوبیای محلی گیلان آزمایشی به‌صورت بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی گیلان در سال زراعی 1394-1393 اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1 (شاهد)، 2 (45 کیلوگرم در هکتار نیتروژن در دو مرحله)، 3 (45 کیلوگرم در هکتار نیتروژن در دو مرحله + محلول‌پاشی 1% نیتروژن در مرحله غلاف‌ رفتن)، 4 (45 کیلوگرم در هکتار نیتروژن در سه مرحله + محلول‌پاشی 1% نیتروژن)، 5 (90 کیلوگرم در هکتار نیتروژن در دو مرحله)، 6 (90 کیلوگرم در هکتار نیتروژن در دو مرحله + محلول‌پاشی 1% نیتروژن) و 7 (90 کیلوگرم در هکتار نیتروژن در سه مرحله + محلول‌پاشی 1% نیتروژن) بودند. تجزیه واریانس نشان داد که اثر تیمار کودی بر صفات ارتفاع بوته، تعداد دانه در غلاف، طول غلاف، وزن صد دانه، عملکرد غلاف سبز، عملکرد دانه خشک، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت بود. بیشترین مقادیر ارتفاع بوته (83/30 سانتی‌متر)، طول غلاف (10/10 سانتی‌متر)، عملکرد بیولوژیک (3/1283 کیلوگرم در هکتار) و وزن صد دانه (16/26 گرم) در تیمار پنجم حاصل شد. بیشترین مقدار عملکرد دانه خشک (506 کیلوگرم در هکتار)، عملکرد غلاف سبز (9/2903 کیلوگرم در هکتار) و شاخص برداشت (33/40 درصد) مربوط به تیمار چهارم بود. نتایج مؤید تأثیر افزاینده مصرف 45 کیلوگرم در هکتار نیتروژن به‌صورت سه‌مرتبه تقسیط در مقایسه با سایر تیمارها بر عملکرد دانه خشک می‌باشد. همچنین استفاده از روش محلول‌پاشی نیتروژن (به‌همراه مقدار مناسبی از کود نیتروژنه به صورت خاکی) به دلیل کاهش قابل توجه مقدار مصرف کود نیتروژن می‌تواند راهی مناسب به منظور دستیابی به اهداف کشاورزی پایدار باشد. پرونده مقاله