به منظور بررسی اثر محلول پاشی با متانول بر برخی صفات مرتبط با عملکرد دانه آفتابگردان تحت تنش کمبود آب، آزمایشی به صورت اسپلیت پلات به اجرا در آمد. عوامل مورد آزمایش عبارت بودند از محلول پاشی با متانول در شش غلظت شامل(0 درصد متانول (شاهد)، 7، 14 ،21 ،28 و 35 درصد متانول) و تنش کمبود آب در چهار سطح ( 25 ،50 ، 75 و 100 درصد رطوبت قابل دسترس). نتایج نشان دادند که اثر محلول پاشی با متانول در سطوح مختلف تنش کمبود آب بر صفات عملکرد تک بوته، وزن خشک بوته، تعداد دانه درطبق و درصد مغز به کل دانه معنی دار است. محلول پاشی با محلول 21 درصد حجمی متانول در شرایط آبیاری کامل (100درصد رطوبت قابل دسترس) با میانگین 96.69 گرم بیشترین و عدم محلول پاشی در شرایط 25 درصد رطوبت قابل دسترس با میانگین 67.78 درصد کمترین عملکرد دانه تک بوته را داشتند (افزایش معادل 42 درصد). همچنین، محلول پاشی با محلول 21 درصد حجمی متانول در شرایط آبیاری کامل با میانگین 465.4 گرم بیشترین و محلول پاشی با محلول 7 درصد متانول در تیمار 25 درصد رطوبت قابل دسترس با میانگین 191.5 گرم کمترین وزن خشک بوته را داشتند (افزایش معادل 2.4). محلول پاشی با محلول 21 درصد حجمی متانول در شرایط آبیاری کامل با میانگین 53.34 گرم بیشترین و عدم محلول پاشی با متانول در شرایط آبیاری با 25 درصد رطوبت قابل دسترس با میانگین 31.42 گرم کمترین عملکرد روغن تک بوته را داشتند. بیشترین تعداد دانه در طبق با میانگین 1766 عدد در تیمار محلول پاشی با محلول 21 درصد حجمی متانول در شرایط آبیاری کامل بود که نسبت به تیمار عدم محلول پاشی در شرایط 25 درصد رطوبت قابل دسترس با میانگین 759 عدد افزایشی معادل 2.3 برابر را نشان داد. محلول پاشی با محلول 14 درصد حجمی متانول در شرایط آبیاری کامل درصد مغز به کل دانه را 32 درصد افزایش و درصد پوسته به کل دانه را 2.1 برابر کاهش داد. پرونده مقاله

به منظور بررسی اثر غلظت های مختلف پیش تیمار یذر دوروم بهاره با چند عنصر ریزمغذی، پژوهشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز در سال 1392 به اجرا درآمد. تیمارهای آزمایشی شامل پیش تیمار با چهار غلظت 0، 1، 3 و 5 در هزار سولفات روی، سولفات منگنز و اسید بوریک بودند. اثر ترکیبات عناصر و همچنین اثر متقابل دو فاکتور غلظت و ترکیبات عناصر اثر معنی‌داری بر صفات وزن خشک تک بوته، شاخص برداشت، وزن خشک ساقه، طول سنبله در سطح احتمال 1% و تعداد سنبلچه در سطح احتمال 5% داشت. پیش تیمار بذور گندم دوروم با سولفات روی موجب بهبود صفات وزن خشک بوته و شاخص برداشت داشت. با پیش تیمار بذور با غلظت 1 و 5 میلی گرم در کیلوگرم به ترتیب بیشترین وزن خشک بوته و شاخص برداشت حاصل شد. همچنین پیش تیمار بذور با آب مقطر نیز موجب افزایش وزن خشک ساقه و تعداد سنبلچه گردید. پیش تیمار بذور با سولفات روی و آب مقطر برای بهبود صفات فیزیولوژیکی گندم دوروم در شرایط مزرعه ای توصیه می گردد. پرونده مقاله

چکیده به منظور ارزیابی اثر محلول پاشی عناصر نیتروژن، منیزیم، گوکرد و آهن در مراحل مختلف رشدی بر برخی صفات مورفوفیزیولوژیکی ذرت سینگل کراس 704، آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی ساعتلوی ارومیه در سال زراعی 1394-1393 اجرا گردید. فاکتورهای مورد آزمایش شامل محلول پاشی با نیتروژن، منیزیم، گوگرد، آهن در مراحل 8-10 برگی، ظهور تاسل و پرشدن دانه بود. مراحل مختلف رشدی تأثیر معنی داری بر تعداد ردیف در بلال، وزن کل دانه های بلال و وزن خشک بلال در سطح احتمال 5% و تعداد دانه در ردیف و وزن 100 دانه در سطح 1% داشت. همچنین اثر محلول پاشی با عناصر غذایی در سطح 1% بر صفات تعداد دانه در ردیف، وزن 100 دانه، وزن کل دانه های بلال و وزن خشک بلال معنی دار بود. محلول پاشی با عناصر غذایی در مراحل مختلف رشدی نیز تأثیر معنی داری در سطح 5% بر وزن خشک بلال داشت. تیمار مرحله 8-10 برگی 46/42% ارتفاع بلال، 98/5% ردیف در بلال، 45% تعداد دانه در ردیف، 42/39% وزن 100 دانه و 84/3% وزن کل دانه های بیشتری نسبت به مرحله پر شدن دانه داشت. بیشترین مقدار در کلیه صفات به جز صفت تعداد دانه در ردیف مربوط به تیمار کاربرد نیتروژن بود. کاربرد نیتروژن 71/45% ارتفاع بلال، 1/29% وزن 100 دانه و 61/33% وزن کل دانه های بیشتری نسبت به خود اختصاص داد. همچنین کاربرد آهن 39/43% تعداد دانه در ردیف بیشتری نسبت به تیمار شاهد داشت. محلول پاشی 5% نیتروژن و 5 در هزار سولفات آهن سبب بهبود برخی از صفات مورفوفیزیولوژیک ذرت می گردد و این موضوع نشان می دهد که محلول پاشی ضمن فراهمی تغذیه مناسب گیاه از نظر اقتصادی نیز مقرون به صرفه می باشد. پرونده مقاله