پژوهشی در سال زراعی 95-1394 در دانشگاه فردوسی مشهد به‎صورت کرت‎های خرد شده در قالب طرح پایه‎ی بلوک‎های کامل تصادفی با سه تکرار به تفکیک برای سه گیاه لوبیا، کنجد و ذرت انجام شد. سطوح آبیاری (تأمین 50 و 100 درصد نیاز آبی گیاهان مورد مطالعه) در کرت‌های اصلی و کاربرد و عدم کاربرد هیدروژل سوپرجاذب رطوبت در کرت‌های فرعی قرار گرفتند. در لوبیا متغیرهای عملکرد دانه، عملکرد ماده‎ی خشک، وزن دانه در بوته، ارتفاع بوته، سرعت رشد محصول و میزان نیتروژن، فسفر و پی‎اچ خاک در مؤلفه اول و متغیرهای شاخص سطح برگ، شوری خاک و کارآیی مصرف آب در مؤلفه دوم قرار گرفتند. در کنجد، متغیرهای عملکرد دانه، عملکرد ماده‎ی خشک، وزن دانه در بوته، ارتفاع بوته، سرعت رشد محصول و میزان فسفر و پی‎اچ خاک روی مؤلفه اول و متغیرهای شاخص سطح برگ، نیتروژن خاک، شوری خاک و کارآیی مصرف آب روی مؤلفه دوم بیشترین بار را داشتند. در ذرت، متغیرهای عملکرد دانه، عملکرد ماده‎ی خشک، وزن دانه در بوته، ارتفاع بوته، شاخص سطح برگ، سرعت رشد محصول، میزان نیتروژن و پی‎اچ خاک روی مؤلفه اول و متغیرهای فسفر خاک، شوری خاک و کارآیی مصرف آب روی مؤلفه دوم دارای بیشترین بار بودند. پرونده مقاله

تنوع زیستی علف های هرز حاشیه مزارع به عنوان یک عامل تأثیر گذار در پراکندگی و توزیع مکانی آفات و همچنین می توانند به عنوان گیاهان تله و یا زیستگاه مناسبی برای حشرات مفید باشند و محصول اصلی را در برابر آفات حفاظت کنند. هدف از این تحقیق بررسی تغییرات تنوع زیستی علف های هرز حاشیه بوم نظام زراعی گندم که تحت تأثیر کاربرد علف کش ها قرارگرفت. این آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 4 تکرار در مزرعه دانشکده کشاورزی شوشتر انجام گردید. تیمارها: آکسیال 450 میلی لیتر در هکتار، آکسیال + لوگران اکسترا به ترتیب به میزان 450 میلی لیتر و 200 گرم در هکتار، آکسیال 650 میلی لیتر در هکتار، آکسیال + لوگران اکسترا به ترتیب به میزان 650 میلی لیتر و 200 گرم در هکتار، تاپیک+ گرانستار به ترتیب به میزان 1 لیتر و 25 گرم در هکتار، آکسیال+ گرانستار به ترتیب به میزان 450 میلی لیتر و 25 گرم در هکتار، آکسیال+ گرانستار به ترتیب به میزان 450 میلی لیتر و 25 گرم در هکتار، تیماره با وجین و شاهد بدون وجین بود. نتایج نشان داد، تنوع زیستی علف های هرز در حاشیه با کمترین تراکم و وزن خشک علف هرز یونجه زرد یکساله (Melilotus officinalis L) در تیمار با کاربرد علف کش های آکسیال 450 میلی لیتر+ لوگران اکسترا 200 گرم در هکتار و کمترین تراکم و وزن خشک علف هرز خردل وحشی (Sinapis arvensis L) در تیمار با کاربرد علف کش های آکسیال 650 میلی لیتر+ لوگران اکسترا 200 گرم در هکتار و کمترین تراکم و وزن خشک علف هرز یولاف وحشی(AvenaludovicianaL) در تیمار با کاربرد علف کش های آکسیال 650 میلی لیتر+ لوگران اکسترا 200 گرم در هکتار مشاهده شد. بنابراین با کاربرد و افزایش تأثیر گذاری علف کش های آکسیال+ لوگران اکسترا، سبب کاهش تنوع زیستی علف های هرز در حاشیه بوم نظام زراعی نسبت به دیگر علف کش ها شد. بیشترین مقدار شاخص تنوع شانون-وینر بر اساس تراکم علف های هرز ( در 0.25 مترمربع) در تیمار با وجین 0.643 و کمترین آن در تیمار آکسیال 650+ لوگران 200 با 0.397 دیده شد. بنابراین با توجه به کاهش شاخص تنوع شانون-وینر و تراکم و وزن خشک علف های هرز، نگرانی های ویژه ای در کاهش تنوع زیستی گیاهی حاشیه بوم نظام های زراعی بدلیل مصرف علف کش های شیمیایی خواهیم داشت. پرونده مقاله

استفاده از گیاهان پیش‌کشت در بوم نظام های زراعی یکی از مهم ترین روش های جایگزین و پایدار برای حذف و یا کاهش مصرف علف کش ها می باشد. به منظور بررسی تاثیر بقایای گیاهان پیش‌کشت در کنترل علف های هرز و عملکرد ذرت رقم NS640، آزمایشی در سال‌های زراعی 95-1394 و 96-1395 انجام شد. این آزمایش در دو سال و دو مکان در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تکرار اجرا شد. دو مزرعه با خاک لومی‌رسی و لومی‌شنی به عنوان مکان و کشت چهار گونه زراعی قبل از ذرت شامل باقلا (Vicia faba L.) واریته شاخ‌بزی، گندم (Triticum aestivum L.) رقم چمران، کلزا (Brassica napus L.) رقم هایولا 401، گل‌کلم (Brassica oleraceae L.) هیبرید استدی و آیش به عنوان تیمارها بودند. تجزیه مرکب نتایج نشان داد که مقایسه تراکم و وزن خشک علف‌های‌هرز در تیمارهای مختلف گیاهان پیش‌کشت با آیش (بدون گیاه پیش‌کشت) نشان از پتانسیل بقایای گیاهان پیش‌کشت در کاهش و کنترل علف‌های‌هرز بود. کاهش تعداد علف های هرز در مزرعه لومی رسی در بقایای گیاهان پیش کشت باقلا، گندم، کلزا و کلم گل نسبت به آیش به ترتیب 22، 9، 10 و 29 درصد و در مزرعه لومی شنی به ترتیب 40، 48، 42 و 46 درصد برآورد شدند. وزن خشک علف هرز تحت تأثیر معنی دار بقایا گیاهان قرار گرفت، بقایای باقلا، گندم، کلزا و گل کلم به ترتیب باعث کاهش 54، 55، 43 و 65 درصدی وزن خشک علف هرز نسبت به آیش شدند. استفاده از بقایای باقلا، به‌عنوان یک گیاه پیش‌کشت، در خاک‌های لومی‌رسی و لومی‌شنی به ترتیب باعث افزایش 40 و 55 درصدی عملکرد دانه ذرت گردید. استفاده از بقایای گیاهان از طریق تجزیه بالاتر بقایای گیاهان پیش‌کشت در سال دوم و ایجاد حالت دگرآسیبی در خاک و اثر منفی بر روی شاخص های پویایی علف‌های‌هرز، می‌تواند نقش مؤثری در بهبود رشد ذرت و افزایش بهره‌وری نظام کشت داشته باشد. پرونده مقاله

هندوانه ابوجهل یکی از گیاهان دارویی مهم در طب سنتی می‌باشد که عمدتاً در مناطق خشک و بیابانی رشد می‌کند. به‌منظور بررسی اثر تنش خشکی و مقادیر مصرف کود دامی بر عملکرد، اجزای عملکرد و کارایی مصرف آب هندوانه ابوجهل آزمایشی در شرایط مزرعه‌ای در دو سال زراعی 92-91 و 93-92 به‌صورت اسپلیت‌ پلات در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در 3 تکرار در منطقه سبزوار اجرا گردید. تنش خشکی به‌عنوان کرت اصلی بر اساس میزان تبخیر از تشتک تبخیر در سه سطح (50، 75 و 100 میلی‌متر) و مقادیر مختلف کود دامی (0، 20، 40 و 60 تن در هکتار) به‌عنوان کرت فرعی در چهار سطح در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد افزایش سطح تنش باعث کاهش تعداد میوه در مترمربع (49 درصد)، وزن خشک تک میوه (14 درصد) و به‌دنبال آن کاهش عملکرد میوه (38 درصد) و دانه (40 درصد) گردید. تعداد دانه در میوه، وزن صد دانه تحت تأثیر تنش خشکی قرار نگرفت. افزایش مقادیر مصرف کود دامی باعث افزایش عملکرد و اجزای عملکرد (به‌جز وزن صد دانه) گیاه شد. کمترین میزان عملکرد میوه و دانه و اجزای عملکرد در تیمار عدم مصرف کود دامی و بیشترین آن‌ها در نتیجه مصرف 60 تن کود دامی در هکتار مشاهده گردید. در مجموع نتایج آزمایش نشان داد که بیشترین عملکرد میوه و دانه از آبیاری پس از 50 میلی‌متر تبخیر و مصرف 60 تن کود دامی در هکتار به دست آمد. پرونده مقاله