به منظور بررسی اثر انواع و مقادیر مختلف محلول‌پاشی جاسمونات‌ها بر صفات عملکردی، فیزیولوژیک و کیفی دو رقم توت‌فرنگی قبل از برداشت میوه، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در گلخانه هیدروپونیک صدرا دانشگاه شیراز در سال 1397 انجام گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل دو نوع جاسمونات (جاسمونیک اسید و متیل جاسمونات) هر کدام در پنج غلظت (0، 5/0، 1، 5/1 و 2 میلی مولار) و (0، 25/0، 5/0، 1 و 5/1 میلی مولار) با چهار تکرار و در هر تکرار سه گلدان و در دو رقم توت‌فرنگی (سلوا و پاروس) اجرا گردید. تجزیه واریانس نشان داد که اثر تیمارهای آزمایشی بر کلیه صفات مورد بررسی به‌جز صفات وزن میوه و ویتامین ث معنی‌دار شد. نتایج نشان داد که محلول‌پاشی جاسمونات‌ها، سبب کاهش میزان کلروفیل و وزن خشک برگ در هر دو رقم توت‌فرنگی گردید در حالی‌که بیشترین تعداد میوه در رقم سلوا با محلول‌پاشی 2 میلی مولار جاسمونیک اسید حاصل شد. همچنین نتایج حاکی از آن بود که افزایش غلظت جاسمونات‌ها با کاهش میزان اسیدیته کل و افزایش آنتوسیانین میوه در هر دو رقم، سبب بهبود خواص کیفی توت‌فرنگی گردید. در مجموع رقم سلوا با تاثیرپذیری بیشتر از جاسمونات‌ها با تولید مواد جامد محلول و نسبت مواد جامد محلول به اسیدیته کل معنی‌دار بیشتر و میزان اسیدیته کل کمتر نسبت به رقم پاروس، از لحاظ کیفی مطلوب‌تر می‌باشد. پرونده مقاله

پلی ساکاریدهای خارج سلولی ترکیبات پلی مری هستند که در بعضی از جنس‌های سیانوباکتری‌ها تولید می‌شوند. در این پژوهش، ویژگی‌های فیزیولوژیکی و پلی ساکاریدهای خارج سلولی در سه سیانوباکتری مختلف؛ ریسه‌ای هتروسیست دار، ریسه‌ای بدون هتروسیست و تک سلولی بررسی و مقایسه شده است. نتایج مربوط به نرخ رشد و منحنی رشد این سه نمونه نشان می‌دهند که سیانوباکتر تک سلولی Synechococcus sp. نسبت به دو سویه ریسه‌ای هتروسیست دار Nostoc sp. و ریسه‌ای بدون هتروسیست Phormidium sp. رشد بیشتری دارد. این در حالی است که سنجش پلی ساکاریدهای این سه نمونه نشان می‌دهد تولید پلی ساکاریدهای خارجی هر سه نمونه در انتهای فاز رشد این نمونه‌ها به بیشینه می‌رسد و اینکه سویه Phormidium sp. توانایی تولید بیشترین میزان پلی ساکاریدها به ویژه خارج سلولی را دارد در حالیکه بررسی فعالیت نیتروژنازی این سویه‌ها نیز نتیجه‌ای مطابق رشد آنها داشت. به گونه‌ای که سویه Synechococcus sp. بیشترین میزان فعالیت نیتروژنازی را دارد و نمونه Nostoc sp. با اختلاف جزئی در مقام دوم است. به این ترتیب نتیجه گیری می‌شود که سویه Phormidium sp. نمونه مستعدی است که قابلیت تولید پلی ساکاریدها بویژه پلی مرهای خارج سلولی را به میزان زیادی دارد و می‌تواند در بخش‌های مختلف با پلی مرهای سنتتیکی چون زانتان رقابت نماید. پرونده مقاله

مطالعه حاضر به منظور بررسی تاثیر قطع آبیاری و مصرف سوپرجاذب استاکوسورب بر ویژگی‌های مورفولوژیک، کمی و کیفی آفتابگردان رقم پروگرس به‌صورت اسپیلت پلات بر پایه طرح بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تکرار در سال 1397 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه پیام نور میلاجرد، اراک، اجرا گردید. آبیاری به‌عنوان عامل اصلی در سه سطح آبیاری کامل، قطع آبیاری از مرحله غنچه‌دهی (45 روز پس از کاشت) و قطع آبیاری از مرحله گلدهی (55 روز پس از کاشت) و مصرف سوپرجاذب به‌عنوان عامل فرعی در چهار سطح شامل عدم مصرف سوپرجاذب، مصرف 60،30 و 90 کیلوگرم در هکتار بود. نتایج نشان داد بالاترین میزان عملکرد روغن و دانه و اجزای عملکرد دانه در تیمار آبیاری کامل و مصرف 90 کیلوگرم در هکتار سوپرجاذب و به ترتیب کمترین میزان این صفات در تیمار قطع آبیاری از مرحله غنچه‌دهی و عدم مصرف سوپرجاذب (بدست آمد. همچنین بالاترین درصد پوکی دانه در تیمار قطع آبیاری در مرحله غنچه‌دهی و تیمار بدون مصرف سوپرجاذب مشاهده گردید. با توجه به اهمیت صفت اقتصادی عملکرد روغن در آفتابگردان، به‌ترتیب تنش قطع آبیاری در مرحله غنچه‌دهی و گلدهی سبب کاهش (7/20 و 3/8 درصدی) آن گردید که این اثرات منفی تنش کم‌آبی، با کاربرد سوپرجاذب تعدیل گردید به‌طوری‌که مقادیر بالای سوپرجاذب (90 کیلوگرم در هکتار) بیشترین تاثیر را در بهبود صفات مورد بررسی تحت شرایط کم‌آبی (به‌ترتیب در مرحله غنچه‌دهی و گلدهی) به میزان (36/7 و 73/6 درصد) داشتند. پرونده مقاله