با هدف بررسی تاثیر زمان کاربرد غلظت های مختلف علف کش ایمازتاپیر در کنترل علف های هرز مزرعه باقلا آزمایشی در سال زراعی 95-1394 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه لرستان، در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 15 تیمار و 3 تکرار اجرا شد. در این آزمایش کارآیی کاربردهای پیش‌کاشت، پیش‌رویشی و پس‌رویشی علف کش ایمازتاپیر در مقادیر (25/0، 5/0، 75/0 و 1 لیتر در هکتار) و کاربرد پیش‌کاشت، همچنین پس‌رویشی ایمازتاپیر به مقدار 1 لیتر در هکتار همراه با کنترل علف‌هرز در دو سطح (کنترل و عدم کنترل) مورد ارزیابی قرار گرفتند. مهم ترین علف‌های‌هرز در این آزمایش به ترتیب شامل گلرنگ ‌وحشی (Carthamus oxyacantha)، شیرپنیر (Galium tricornutun)، خردل‌وحشی (Sinapis arvensis)، جغجغک (Vaccaria grandiflora) و گوش‌فیلی (Conringia orientalis) بودند. میانگین تراکم علف‌های هرز برای کرت‌های شاهد بدون کنترل برابر 133 بوته در مترمربع بود. بیشترین درصد کاهش زیست‌توده علف‌های‌هرز نسبت به شاهد بدون کنترل با 95/86 درصد به تیمار کاربرد پس‌رویشی ایمازتاپیر به میزان 75/0 و 1 لیتر در هکتار مربوط بود. نتایج آزمایش نشان داد که بیشترین میانگین طول ریشه (46/12 سانتی‌متر)، وزن خشک ریشه (95 گرم)، تعداد شاخه فرعی (33/5)، تعداد دانه در غلاف (3/9) و عملکرد دانه (7/3466 کیلوگرم در هکتار) در تیمار وجین دیده شد. بیشترین ارتفاع بوته (33/88 سانتی‌متر) مربوط به تیمار شاهد، بیشترین شاخص سطح‌برگ (59/2) در تیمار پیش‌کاشت علف کش به میزان 25/0 لیتر در هکتار، بیشترین تعداد غلاف در بوته (10 غلاف)، تعداد غلاف در مترمربع (100 غلاف) و عملکرد بیولوژیک (1/33367 کیلوگرم در هکتار) در کاربرد پیش‌رویشی علف کش به میزان 5/0 لیتر در هکتار و بیشترین وزن 100 دانه (6/109 گرم) در تیمار کاربرد پیش‌کاشت همراه با پس‌رویشی ایمازتاپیر به مقدار 1 لیتر در هکتار دیده شد. نتایج آزمایش نشان داد که پس از تیمار وجین‌دستی، مناسب ترین غلظت علف کش کاربرد پیش‌رویشی علف‌کش ایمازتاپیر به 5/0لیتر در هکتار بود که با 99 درصد کاهش در تراکم کل علف‌های هرز نسبت به شاهد (بدون کنترل) بهترین تیمار علف‌کشی بود. غلظت های بالاتر علف کش نیز به علت گیاه سوزی و کاهش سطح برگ و فتوسنتز موجب کاهش عملکرد باقلا گردید. پرونده مقاله

هیدروپرایمینگ بذر و محلول‌پاشی نیتروژن و گلایسین بتائین می توانند تاثیرات شرایط نامساعد خشکی بر عملکرد کمّی و کیفی نخود در شرایط دیم را کاهش دهند. در جهت آزمون این فرضیه آزمایشی در سال زراعی 97-1396در شهرستان کوهدشت استان لرستان انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار روی رقم نخود عادل اجرا شد. عوامل مورد برررسی شامل پرایمینگ بذر در دو سطح (پرایم نشده و هیدروپرایم شده) و محلول‌پاشی نیتروژن (از منبع اوره) و گلایسین بتائین در شش سطح (عدم محلول پاشی (شاهد)، غلظت صفر (اسپری آب)، اوره سه درصد، گلایسین بتائین 100 میلی مولار، گلایسین بتائین 200 میلی مولار، و گلایسین بتائین 200 میلی مولار + اوره 3 درصد) بودند. اثر متقابل پرایمینگ و محلول پاشی بر عملکرد معنی دار بود و بیشترین عملکرد بیولوژیک (2688 کیلوگرم در هکتار) و دانه (1301 کیلوگرم در هکتار) با کاربرد توأم پرایمینگ و مصرف گلایسین بتائین 200 میلی مولار + اوره 3 درصد و کمترین عملکرد نیز مربوط به شرایط عدم پرایمینگ و عدم محلول پاشی بود. پرایمینگ بذر همچنین، شاخص برداشت، تعداد دانه در بوته، تعداد نیام در بوته، وزن صد دانه و تعداد گره فعال را بهبود بخشید. اثر محلول‌پاشی بر روی تعداد دانه در نیام و درصد پروتئین دانه معنی دار شدند. بیشترین میزان این صفات مربوط به محلول‌پاشی گلایسین بتائین 200 میلی مولار + اوره 3 درصد برآورد شد. هیدروپرایمینگ، عملکرد دانه، شاخص برداشت، وزن دانه، تعداد دانه در گیاه را به طور قابل توجهی افزایش داد. همچنین، هیدروپرایمینگ سبب شد تا گیاه زودتر وارد مرحله گلدهی و نیام دهی شود. با توجه به نتایج این تحقیق، استفاده از تیمار هیدروپرایمینگ و سپس محلول پاشی نیتروژن و گلایسین بتائین با منظور نمودن نسبت هزینه به فایده برای بهبود عملکرد کمّی و کیفی نخود دیم در شهرستان کوهدشت می تواند مد نظر قرار گیرد. پرونده مقاله

از مهم‌ترین آلاینده های محیط زیست می توان به عنصر سرب اشاره کرد که بر جذب عناصر غذایی در گیاه تاثیرگذار است. تحقیق حاضر به منظور بررسی اثر زئولیت و میکوریزا بر خصوصیات کمّی و کیفی گیاه سویا در خاک آلوده به سرب در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه لرستان به انجام رسید. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار به اجرا درآمد. عامل ها شامل میکوریزا در دو سطح (شاهد و تلقیح با میکوریزا (گونه گلوموس)) و زئولیت در سه سطح (صفر، پنج و ده درصد وزنی) بودند. خاک تمام گلدان ها با غلظت 200 میلی گرم بر کیلوگرم نیترات سرب آلوده شد. نتایج تحقیق نشان داد به جز ارتفاع بوته، تعداد دانه در غلاف، تعداد غلاف در بوته و تعداد شاخه فرعی که تحت تأثیر اثرات اصلی میکوریزا و زئولیت قرار گرفتند، در بقیه صفات اثرات متقابل آنها معنی دار بود. کاربرد زئولیت10% به همراه تلقیح با میکوریزا موجب بهبود شاخص سطح برگ (84%)، فعالیت کاتالاز (150%)، سوپراکسید دیسموتاز (220%)، وزن هزار دانه (51%)، عملکرد دانه (94%)، عملکرد بیولوژیک (51%) و شاخص برداشت (34%) و کاهش تجمع سرب در ریشه (43%) و اندام هوایی (44%)، فاکتور انتقال (75%) و تجمع زیستی در ریشه (43%) و اندام هوایی (43%) شد. بالاترین عملکرد دانه (3609 کیلوگرم در هکتار) و عملکرد بیولوژیک (9026 کیلوگرم در هکتار) از استفاده هم‌زمان از میکوریزا و زئولیت 10% به دست آمد. به‌طورکلی، کاربرد میکوریزا و زئولیت علاوه بر کاهش تأثیرات فلزات سنگین موجود در خاک و بهبود عملکرد کمّی و کیفی تولیدی می تواند در گیاه‌پالایی فلزات سنگین مؤثر باشد. پرونده مقاله

گیاه سورگوم از جمله محصولات علوفه‌ای در تیره ی غلات است که به دلیل سازگاری با شرایط خشک و راندمان بالا در مصرف آب، می‌تواند در شرایط خشک و تنش خشکی عملکرد مطلوبی داشته باشد. تحقیق حاضر طی دو سال زراعی 1395 و 1396 در خرم آباد روی گیاه سورگوم دانه‌ای اجرا گردید. آزمایش به صورت کرت‌های خردشده- فاکتوریل با 4 تکرار و با طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی اجرا شد. فاکتور تنش از طریق قطع آبیاری در سه سطح، آبیاری نرمال- قطع آبیاری در مرحله رویشی و زایشی در کرت‌های اصلی بود. فاکتور فرعی به صورت فاکتوریل به صورت کود زیستی در سه سطح، مصرف کود شیمیایی بر اساس آزمون خاک، مصرف کود زیستی ورمی کمپوست و مصرف تلفیق ورمی کمپوست و کود شیمیایی و با دو رقم سپیده و کیمیا در کرت‌های فرعی اجرا شد. ابتدا تجزیه واریانس مرکب انجام گرفت که به دلیل معنی‌‌دار نبودن اثرات سال و اثرات متقابل سال در فاکتورهای مختلف، تجزیه واریانس بر اساس میانگین دو سال انجام شد. نتایج حاکی از معنی دار بودن تاثیر تنش و اثرات متقابل رقم با تنش و رقم با کود بر برخی صفات مورد اندازه‌گیری بود، به‌طوری‌که مشخص شد شاخص‌های کمّی، کیفی و فنولوژیکی گیاه سورگوم دانه‌ای در مرحله زایشی تحت تاثیر منفی تنش قرار گرفتند. از طرفی تاثیر کود ورمی کمپوست بر صفات مورد بررسی چشم گیر و مثبت برآورد گردید. رقم سپیده به استثنای صفت نسبت پروتئین، در مقایسه با رقم کیمیا، دارای تمامی صفات برتری بود. عملکرد دانه در شرایط قطع آبیاری در مرحله رویشی در رقم سپیده حدود 8 تن و در رقم کیمیا 36/4 تن در هکتار برآورد شدند. اما، در اثر اعمال تنش در مرحله زایشی، عملکرد دانه برای رقم سپیده 67/7 تن در هکتار و برای رقم کیمیا 45/4 تن در هکتار به دست آمد. پرونده مقاله

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر تلقیح میکروبی بر کارآیی مصرف عناصر و کیفیت نعناع فلفلی تحت تنش خشکی در 2 سال زراعی 1397-1396 و 1398-1397 در مرکز تحقیقات کشاورزی شهرستان سرآبله واقع در استان ایلام انجام شد. این آزمایش به صورت اسپلت پلات در قالب بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار اجرا شد. آزمایش دارای 2 فاکتور، شامل تنش خشکی در 3 سطح آبیاری کامل (شاهد)، 70 و 50 درصد ظرفیت زراعی در کرت های اصلی و باکتری های محرک رشد و میکوریزا در 6 سطح شامل: 1-شاهد، 2-جدایه ی حل کننده ی سیدروفور+ جدایه افزاینده‌ی تحمل به خشکی، 3- جدایه ی حل کننده ی فسفات معدنی+جدایه افزاینده‌ی تحمل به خشکی، 4- جدایه ی حل کننده ی سیدروفور و جدایه افزاینده‌ی تحمل به خشکی+ جدایه ی حل کننده ی فسفات معدنی و جدایه افزاینده‌ی تحمل به خشکی، 5-کود تجاری نیتروکسین و 6- میکوریزا، در کرت های فرعی بودند. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که بیشترین منتول اسانس در تیمار ترکیبی جدایه ی حل کننده ی سیدروفور و جدایه افـزاینده‌ی تحمل به خشکی+ جدایه ی حل کننده ی فسفات معدنی و جدایه افزاینده‌ی تحمل به خشکی و تنش 50 درصد ظرفیت زراعی به مقدار 24/2 درصد حاصل شد که نسبت به کمترین مقدار یعنی شاهد و آبیاری کامل 26 درصد افزایش نشان داد. در تمامی سطوح تلقیح میکروبی به غیر از کود میکروبی، همواره بیشترین اسانس در تنش 50 درصد ظرفیت زراعی حاصل شد. بیشترین عملکرد اسانس نعناع فلفلی در تیمار کود میکروبی تجاری و سال دوم به مقدار 139/2 کیلوگرم در هکتار حاصل شد. تلقیح میکروبی در حالت تنش 50 درصد ظرفیت زراعی مزرعه موجب افزایش 21 درصدی عملکرد خشک اندام های هوایی نسبت به همین سطح تنش در حالت شاهد شد. باکتری های محرک رشد و میکوریزا موجب افزایش عملکرد کمی و کیفی و افزایش کارآیی نیتروژن و فسفر شدند که این می تواند در کاهش هزینه ها و حفظ پایداری بوم نظام های کشاورزی تأثیر به سزایی داشته باشد. پرونده مقاله

In order to study the effects of salinity stress on growth indices of three clover species including, Trifolium resupinatum, T. alexandrinum, and T. incarnatum, an experiment was conducted as factorial based on a completely randomized design arrangement with three replications. Factors included seven levels of salinity stress (0, 41, 82, 123, 164, 205, and 246 mM) and three clover species. Different performance was observed for germination and seedling parameters among the species. In addition, results indicated significant differences among the treatments in all traits and showed that the effects of salinity on all traits were the same at low-stress levels (0 and 41 mM), but differed at higher stress levels. The experimental results revealed that with an increase in salinity level, the greater reduction was observed in vigor index, seedling length, and root and shoot fresh and dry weight while MGT and GU increased. The highest levels of vigor index and root and shoot fresh and dry weight was related to T. resupinatum and T. incarnatum, respectively, while MGT and GU in T. resupinatum were higher than those of the other two species. In addition, T. resupinatum seedling length was higher than the other two species. پرونده مقاله

Chilling stress inhibits yield of rapeseed. Salicylic acid (SA) can improve plants’ resistance to chilling through modification of many physiological mechanisms. In the present study, foliar of SA was investigated on some physiological characteristics of rapeseed under chilling stress in farm. Treatments included sowing date (conventional date, late September, and late 15-day delay, which represents chilling stress) and SA spraying including no spraying, 0, 100, 200, 300, and 400 µM. Findings revealed that conventional sowing date + 100 µM SA resulted in the maximum chlorophyll, anthocyanins, and proline contents while late sowing date+ 100 µM SA resulted in the maximum flavonoids and soluble sugar. The highest catalase activities were recorded for the plants treated with 100 and 400 µM SA, but delayed sowing + 200 µM SA led to the highest activity of superoxide dismutase. Non-application of SA + conventional date showed the highest ion leakage. Applying low concentration of SA to the rapeseed plants sown in the favorable (conventional) sowing date seems to improve their chlorophyll and anthocyanins contents, and increasing the SA in delayed sowing seems to reduce the adverse effects of chilling stress. In the case of flavonoids and soluble sugars, applying 100 µM SA in the delayed sowing group compensated for the negative effects of low temperature compared with the control, improving the plant’s resistance to this stress. In sum, the most favorable performance in most characteristics of the rapeseed was obtained with conventional sowing date along with applying 100 µM SA. پرونده مقاله