کاربرد هورمو‌ن‌های گیاهی در دهه اخیر با توجه به گسترش کشاورزی پایدار مورد توجه قرار گرفته است و از این رو باید در مدیریت تلفیقی گیاهان زراعی مورد تحقیق قرار گیرد. به منظور بررسی اثر کاربرد هورمون‌های مختلف گیاهی (اکسین و جیبرلین) بر برخی ویژگی‌های زراعی، فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی خاکشیر تحت سطوح مختلف اسید هیومیک، آزمایشی به صورت کرت-های خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با 3 تکرار طی دو سال در مزرعه تحقیقاتی پژوهشکده کشاورزی دانشگاه زابل (چاه نیمه) اجرا شد. عامل اصلی شامل دو غلظت اسید هیومیک (صفر و 5 لیتر در هکتار) و عامل فرعی شامل نه غلظت محلول‌پاشی شامل شاهد (محلول‌پاشی با آب مقطر)، هورمون اکسین در غلظت‌های 10، 20، 30 و 40 میلی گرم بر لیتر ایندول بوتیریک اسید و هورمون جیبرلین در غلظت های 15، 30، 45 و 60 میلی گرم بر لیتر بود. نتایج تجزیه مرکب داده‌ها نشان داد که اثر سه جانبه تیمارهای آزمایشی برای هیچ کدام از صفات مورد بررسی معنی دار نبوده اما برهمکنش اسید هیومیک و محلول پاشی بر تمامی صفات مورد بررسی معنی دار بود. هیومیک به طور معنی‌داری باعث افزایش ارتفاع بوته، تعداد دانه در خورجین، درصد کلروفیل برگ، درصد پروتئین، شاخص برداشت، عملکرد دانه، موسیلاژ و اسید چرب غیر اشباع همچنین سطح محلول‌پاشی 20 میلی گرم بر لیتر ایندول بوتیریک اسید باعث افزایش ارتفاع بوته، تعداد دانه در خورجین، وزن 1000 دانه و کلروفیل برگ و سطوح 60 و 45 میلی‌گرم بر لیتر جیبرلین صفات ارتفاع بوته وزن 1000 دانه خاکشیر گردید. درحالت کلی ‌می‌توان گفت سطح 5 لیتر در هکتار اسید هیومیک و محلول‌پاشی 20 میلی‌گرم در لیتر ایندول بوتیریک اسید برای گیاه خاکشیر مناسب می‌باشد. پرونده مقاله

در بین عوامل متعدد کاهش دهنده عملکرد گیاهان، تداخل علف‌های هرز در مزارع از اهمیت بالایی برخوردار است. به منظور بررسی تأثیر انواع کود و مدیریت علف‌های هرز بر عملکرد و اجزای عملکرد سویا و آبشویی نیترات، آزمایشی در تابستان سال‌های 1394 و 1395 در شهرستان چالوس به صورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با 3 تکرار اجرا شد. انواع کود شامل: کود شیمیایی، کود دامی و محلول‌پاشی نانو کلات‌ها به عنوان عامل اصلی و کنترل علف‌های هرز به عنوان عامل فرعی در سه سطح کنترل از سبز شدن تا گلدهی، کنترل در دوره بحرانی تداخل علف هرز و عدم کنترل در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد بین تیمارهای کنترل علف‌های هرز، عملکرد دانه با کنترل در دوره بحرانی و کنترل تا گلدهی در یک گروه آماری قرار گرفت، که با تفاوت معنی‌داری بیشتر از عدم کنترل بود. بیشترین وزن خشک علف‌های هرز از تیمار عدم وجین به‌دست آمد و با افزایش مدت کنترل علف‌های هرز وزن آنها روند نزولی داشت. بین تیمارهای کودی نیز بیشترین وزن خشک علف‌های هرز از کاربرد کود شیمیایی به‌دست آمد. حداکثر غلظت نیترات خاک در عمق 100-80 سانتی‌متر از کاربرد کود شیمیایی به‌دست آمد، همچنین با کاهش مدت کنترل علف‌های هرز، وزن خشک آنها افزایش و غلظت نیترات خاک کاهش یافت. به‌طور کلی، نتایج نشان داد که تیمار کنترل علف‌های هرز در دوره بحرانی از طریق افزایش اجزای عملکرد، سبب افزایش عملکرد دانه گردید. پرونده مقاله