In this study, using the density functional theory (DFT) computational methods and Monte Carlo simulation, the interaction of methotrexate (MTX) and its derivative (L-FMTX) with Single-walled carbon nanotubes (SWCNTS) was investigated. Through the DFT method, the effects of different solvents (water, methanol, ethanol, dimethyl sulfoxide and dimethylformamide) on the interaction of methotrexate (MTX) and its derivative (L-FMTX) with Single-walled carbon nanotubes within the Onsager self-consistent reaction field (SCRF) model, as well as the effects of temperature on the stability of interactions between compounds in various solvents were studied. Using theoretical calculations, The effects of temperature on the stability of the bond between the compounds and total density of states (DOS) as well as boundary molecular orbitals (FMOS) related to the mentioned compounds were investigated. The molecular properties of compounds such as ionization potential (I), electron affinity (A), chemical hardness (η), electronic chemical potential (µ) and electronegativity (χ) were also used. The interaction resulting from the binding of methotrexate (MTX) to Single-walled carbon nanotubes as well as the interaction of the methotrexate derivative (L-FMTX) with Single-walled carbon nanotubes were studied through molecular mechanics using the Monte Carlo simulation method in the four AMBER, OPLS, CHARMM and MM+ force fields at different temperatures. The results showed that the MTX structure with the SWCNT single wall nanotube was more stable than the L-FMTX structure with SWCNT single wall nanotube. The results showed that the most stable solvent for the above-mentioned structures was water and that the most efficient force field was MM+. پرونده مقاله

The Biginelli Reaction is a one-pot acid catalysed cyclocondensation of -keto ester, urea and aromatic aldehyde which leads to the synthesis of functionalised 3,4-dihydro-2(H)-pyrimidinones (DHPMs). This three-component reaction for the synthesis of dihydropyrimidinone and corresponding dihydropyrimidinethiones has now been known for more than a century since first reported in 1893. The classical reaction has been modified in the recent past by using various catalysts and several structural variants in different solvents to synthesize large number of Biginelli type compounds. Also, these DHPMs (synthetic and natural) possess a wide range of pharmacological activities. پرونده مقاله

در این مطالعه، نانوچندسازه مغناطیسی جدید Fe3O4@Sapogenin/Cu(II) بر پایه کیلایا ساپوجنین تهیه شد و ساختار کاتالیست تهیه شده با طیف سنجی فروسرخ تبدیل فوریه (FTIR)، مغناطیس سنجی نمونه ارتعاشی (VSM)، طیف شناسی تفکیک انرژی (EDS)، پراش پرتو ایکس (XRD)، میکروسکوپ الکترونی عبوری با وضوح بالا (HR-TEM)، میکروسکوپ الکترونی پویشی (SEM)، جذب و واجذب نیتروژن (BET)، روش پلاسمای جفت شده القایی (ICP) و تجزیه وزن سنجی گرمایی (TGA) بررسی شد. از کاتالیست تهیه شده در تهیه سه جزیی تک ظرفی بتاآمینوکتون ها با مشتق های کتون و مشتق های بنزآلدهید و همچنین، مشتق های آنیلین در شرایط سازگار با محیط زیست استفاده شد. واکنش با مقادیر متفاوت کاتالیست در حلال های متفاوت تحت شرایط متفاوت ارزیابی شد. از مزیت های قابل ذکر واکنش مورد اشاره می توان به بازده بالای فراورده ها و کوتاه بودن زمان واکنش و همچنین، استفاده از حلال های دوستدار محیط زیست اشاره کرد. همچنین، نانوکاتالیست (Fe3O4@Sapogenin/Cu(II افزون بر بازیابی آسان برای چندین مرتبه بدون کاهش فعالیت مورداستفاده دوباره قرار گرفت. همچنین، با این کاتالیست چندین فراورده جدید برای نخستین بار به دست آمد. پرونده مقاله