جوامع مختلف برای قرار گرفتن در مسیر بهبود شرایط اجتماعی و اقتصادی خود نیازمند فراهم نمودن زمینه های رشد و توسعه هستند و یکی از عوامل مؤثر بر رشد و توسعه هر جامعه ای تحول در ساختارهای علمی کشور و گسترش دانش به ویژه در حوزه علوم انسانی است. جمهوری اسلامی ایران نیز از این قاعده مستثنی نیست. یافتن موانع فرهنگی توسعه علوم انسانی در ایران نیازمند واکاوی دقیق ویژگی های فرهنگی و اجتماعی کشور است. فرهنگ برسازنده انسان و بستری است که در هر جامعه انسان ها در آن بالیده و رشد می کنند و بدین ترتیب انسان ها عموماً فرزند فرهنگی هستند که بدان متعلق اند. از این رو به علل مختلف و از جمله وجود ویژگی های فرهنگی مختلف، هر جامعه ای شرایط و ویژگی های خاص خود را دارد. اما آنچه در اینجا مهم می باشد این سئوال است که عوامل فرهنگی چه نقشی در توسعه نیافتگی علوم انسانی در ایران دارند؟ فرضیه عبارت است از این که: فرهنگ خودنمایی و نگاه فرودستانه به علوم انسانی از مهمترین موانع فرهنگی توسعه علوم انسانی در ایران است. برای تبیین موانع توسعه علوم انسانی، چارچوب نونهادگرایی مورد استفاده قرار گرفته است. پرونده مقاله

توسعه علمی بی شک یکی از مهمترین ارکان توسعه و پیشرفت کشورها محسوب گردیده و نقشاساسی را در رشد و شکوفایی حوزه های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشورها ایفا می نماید.اما متأسفانه عوامل و موانع متعددی توسعه علمی ایران به ویژه در حوزه علوم انسانی را با مشکل مواجهنموده اند. هدف این مقاله بررسی و تبیین موانع ساختاری و سیاسی توسعه علمی ایران در چارچوبنظریه نهادگرایی است. یافته های تحقیق نشان می دهد عوامل ساختاری چون تعدد مراکز تصمیم گیردر امر توسعه علمی، ساختار دانشگاه ها و آئین نامه ارتقاء اساتید در کنار تأثیر عوامل سیاسی درانتخاب روسای دانشگاه ها، دانشکده ها و اساتید، سیاست گسترش کمی دانشگاه ها و نیز نحوه جذبدانشجو به ویژه در مقاطع تحصیلات تکمیلی از مهمترین موانع توسعه علمی در حوزه علوم انسانی میباشند. بر این اساس، با هدف برون رفت از این موانع، توجه و تلاش همه جانبه و ویژه تصمیم گیران وتصمیم سازان حوزه علمی کشور جهت رفع موانع ساختاری و سیاسی توسعه علمی در حوزه علومانسانی ضروری است. پرونده مقاله

نگرش افراد ترکیبی از باورها، اصول، ارزش‌ها و برداشت‌هایی است که فرد را آماده می‌نماید تا دیگران، اشیاء یا امور پیرامون خود را مورد قضاوت قرار دهد و نگاه مثبت یا منفی نسبت به آن‌ها پیدا نماید. از این‌رو نگرش‌سنجی ابزاری ارزشمند و کارآمد برای ارزیابی وضعیت موجود و نوع نگاه افراد به پیرامون خود است. سنجش نگرش دانشجویان ساکن خوابگاه‌های دانشگاه تهران به برنامه‌های فرهنگی با هدف بررسی تعامل دانشجویان با برنامه‌های فرهنگی و چگونگی گذران اوقات فراغت آنان در خوابگاه‌ها با حضور 158 نفر از دانشجویان تحصیلات تکمیلی در پاییز 1400 انجام گرفت. مهمترین یافته این پیمایش بر اساس روش تحقیق کمّی، وابستگی بیش از پیش دانشجویان به فضای مجازی است که اولویت اول و اصلی دانشجویان برای گذران اوقات فراغت خود است که ماحصل آن انزوای بیشتر افراد، کم‌شدن احساس مسئولیت، خودخواهی و کم‌شدن حس همکاری و همدلی در بین افراد است. نوع نگرش و دغدغه‌های فرهنگی دانشجویان خوابگاهی، مشابهت‌های زیادی با اقشار جامعه دارد که از آن جمله می‌توان به مشکلات عدیده اخلاقی در جامعه، کم شدن احترام افراد نسبت به یکدیگر، کاهش سطح تحمل افراد و کم‌شدن احترام به نظرات دیگران اشاره نمود. پرونده مقاله

دوران دانشجویی و کسب تجربه زیسته در آن، می تواند به طرق مختلف بر افکار، نگرش ها، ارزش ها، جهت یابی ها و رفتار انسان تأثیرگذار باشد. حضور در دانشگاه، دانشجویان را با چشم اندازها و تجارب تازه ای مواجه می سازد و مقارن با افزایش تحصیلات، علقه های شناختی آنان نیز پرورش می یابد و بدیهی است که این مناسبات جدید بر نظام شخصیت و هویت دانشجویان تأثیر می گذارد. آنچه بیش از همه بیانگر اهمیت دوران دانشجویی است تأثیرگذاری برنامه های فرهنگی و نیز علاقمندی دانشجویان برای بهره مندی هر چه بیشتر از فضاها و امکانات موجود در دانشگاه می باشد. هدف از نگارش این مقاله بررسی کمی نگرش ها و اولویت های فرهنگی دانشجویان دانشگاه تهران است. بدین منظور، تعداد 382 پرسشنامه در ترم اول سال تحصیلی 99-1398 در اختیار دانشجویان دانشگاه تهران قرار داده شد تا از طریق تکمیل پرسشنامه، نگرش دانشجویان در رابطه با برنام های فرهنگی و اولویت های آنان در این زمینه مورد بررسی کمی قرار گیرد. یافته-های پژوهش حاکی از آن است که با توجه به فضای دانشگاه و برنامه های فرهنگی اجرا شده در آن، بیش از نیمی از دانشجویان اذعان نموده اند که تمایلی به حضور در برنامه های فرهنگی دانشگاه ندارند. از این رو تغییر نگرش مدیران و مسئولان دانشگاه نسبت به علایق فرهنگی دانشجویان، پذیرش تغییر ذائقه و سلیقه دانشجویان به موازات تغییرات فرهنگی و اجتماعی جامعه، پذیرش تنوع نیازهای فرهنگی قشر دانشجو و اهمیت ویژه قائل شدن برای پاسخگویی به نیازهای دانشجویان با هدف انتقال ارزش های فرهنگی و افزایش مشارکت دانشجویان در برنامه ریزی و اجرای برنامه های فرهنگی می تواند زمینه ساز تعمیق ارزش های فرهنگی و بهره مندی دانشجویان از برنامه های فرهنگی گردد. پرونده مقاله