امروزه در بسیاری از کشورهای توسعه‌یافته و در حال توسعه، کارآفرینی روستایی به طور عام و کارآفرینی زنان روستایی به طور خاص به عنوان کلید توسعه اقتصادی و نیز بهبود کسب و کار به حساب می‌آید. هدف از این مطالعه تبیین سازه‌های پیش‌بینی‌کننده گرایش به کارآفرینی در بین زنان روستایی می‌باشد. پژوهش از نظر ماهیت کمی، از نظر هدف کاربردی و از نظر روش گردآوری داده‌ها، میدانی بود. جامعه آماری این پژوهش را زنان روستایی در پنج روستای دهستان ده پیر جنوبی از توابع شرقی شهرستان خرم‌آباد مرکز استان لرستان تشکیل دادند (756N=) که بر اساس جدول کرجسی و مورگان حجم نمونه 256 نفر انتخاب شد. روش نمونه‌گیری طبقه‌ای با انتساب متناسب بود. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسش‌نامه‌ محقق ساخته بود که روایی صوری آن بر اساس نظر جمعی از اعضای هیئت علمی و صاحب‌نظران مربوطه تایید شد. افزون بر این، برای تعیین میزان پایایی بخش‌های مختلف پرسش‌نامه، از مطالعه راهنما و محاسبه ضریب آلفا کرونباخ استفاده شد که برای بخش‌های مختلف پرسشنامه بین 70/0 و 91/0 محاسبه شد. نتایج به دست آمده از مدل معادله‌های ساختاری نشان داد، سه سازه هویت خود، خودکارآمدی و تسهیلات، سازه‌های مؤثر بر گرایش زنان روستایی به کارآفرینی به صورت مثبت و مستقیم می‌باشند. این سازه‌ها در نهایت توانستند 86 درصد از تغییرات گرایش زنان روستایی به کارآفرینی را پیش‌بینی کنند. نتایج این مطالعه پیامدهای مهم برای سیاست‌گذارانی دارد که به دنبال ترویج فرهنگ کارآفرینی زنان روستایی هستند. پرونده مقاله