یکی از راه های افزایش تولید متابولیت های ثانویه در گیاهان استفاده از الیسیتورها است. کیتوزان یک الیسیتور زیستی است که از استیل زدایی کیتین موجود در پوسته خارجی سخت پوستانی مثل میگو به دست می آید. پوست میگو بخشی از ضایعات جامد میگو را تشکیل داده و سالانه مقدار زیادی از آن دور ریخته می شود. این پژوهش به منظور بررسی اثر محلول پاشی کیتوزان با غلظت های 25/0 و 5/0 گرم در لیتر و پودر پوست میگو با غلظت های 5/2 و 5 گرم در لیتر بر گیاه دارویی زوفا به صورت گلدانی در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی شهرکرد، طی بهار تا پاییز 1396 انجام شد. اسانس گیری از اندامهای هوایی زوفا به روش تقطیر با آب و شناسایی ترکیبات شیمیایی اسانس توسط GC-FID و GC/MS صورت گرفت. در کل 33 ترکیب از اسانس زوفا در همه تیمارها شناسایی شد که 89 تا 95 درصد از ترکیب اسانس را تشکیل می داد. ترکیبات غالب اسانس در همه تیمارها سیس پینوکامفون (09/55–19/43 درصد) و بتا پینن (04/15 – 31/8 درصد) بود. محلول پاشی های کیتوزان، پوست میگو و محلول های توام پوست میگو و کیتوزان موجب افزایش درصد اسانس و سیس پینوکامفون شدند ولی از نظر آماری تنها اثر کیتوزان 5/0 گرم در لیتر معنی دار بود. تیمارهای کیتوزان موجب کاهش ولی پوست میگو و محلول های توام کیتوزان × پوست میگو باعث افزایش ارتفاع گیاه، وزن تر و خشک اندام هوایی، کلروفیل a وb و کلروفیل کل شد. با این حال، هیچ کدام به لحاط آماری معنی دار نبود. با توجه به نتایج این مطالعه، به نظر می رسد که علاوه بر کیتوزان از پوست میگو با غلظت های بیشتر هم می توان برای افزایش مواد موثره گیاه دارویی زوفا استفاده کرد. پرونده مقاله

اگزوپلی ساکاریدها، ترکیبات حاصل از متابولیت باکتری‌های پروبیوتیک نقش مهمی در تنظیم سیستم ایمنی بدن دارند. با توجه به نقش محیط کشت در کارآیی تولید اگزوپلی ساکاریدها، هدف از این مطالعه بهینه‌سازی محیط کشت برای تولید اگزوپلی ساکاریدها توسط سویه‌های بومی لاکتوباسیلوس فرمنتوم، لاکتوباسیلوس پلانتاروم و سویه تجاری لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس است. در این مطالعه، ابتدا اثر دکستروز و ساکارز بر تولید اگزوپلی ساکارید با استفاده از دیسک‌های کاغذی آغشته به محیط کشت پروبیوتیک بررسی شد. سپس، بازده تولید و قدرت بازدارندگی رادیکال‌های آزاد اگزوپلی ساکارید با دو منبع کربن مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که ساکارز به‌عنوان منبع کربن محیط کشت بهینه برای تولید اگزوپلی ساکارید مناسب تر از دکستروز است. در روش تولید اگزوپلی ساکارید راندمان تولید و مهار رادیکال های آزاد توسط اگزوپلی ساکاریدهای سویه های پروبیوتیک بومی در همه محیط کشت‌ها به طور معنی داری بالاتر از سویه‌های تجاری بود که می‌تواند به دلیل مکانیسم‌های مختلف آنزیم‌ها در دیواره سلولی لاکتوباسیلوس فرمنتوم، لاکتوباسیلوس پلانتاروم در تجزیه قندها باشدکه نقش مهمی در شکل-گیری ساختار نهایی اگزوپلی ساکارید دارد. بنابراین پیشنهاد می‌شود برای باکتری لاکتوباسیلوس پلانتاروم و لاکتوباسیلوس فرمنتوم از محیط کشت YS با راندمان تولید بالا استفاده شود و برای باکتری ATCC هم تفاوت معنی‌داری وجود ندارد. برای کاربرد دارویی برای باکتریNIMBB003 محیط کشت YD، برای باکتری NIMBB014 محیط کشت SS و برای باکتری ATCC محیط کشت SD که خاصیت آنتی اکسیدانی و راندمان بهتری دارد توصیه می‌شود. پرونده مقاله