اثر برخی از سویه‌های باکتری سودوموناس پوتیدا همراه با سطوح مختلف کود شیمیایی فسفر بر خصوصیات کمّی و کیفی علوفه شبدر برسیم طی آزمایشی به صورت فاکتوریل با طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار در منطقه فومن استان گیلان به صورت کشت دوم، پس از برداشت برنج، بررسی شد. سطوح کودی شامل سه سطح فسفر (صفر، ۷۵ و 1۵0 کیلوگرم سوپرفسفات تریپل در هکتار) و سویه‌های باکتری در چهار سطح (سویه‌های M21، M168و M5 و بدون تلقیح با باکتری) بودند. نتایج نشان داد که کاربرد کود فسفر منجر به افزایش pH خاک در طول دوره رشد گیاه شد، در حالی که سویه‌های باکتری pH خاک را تعدیل نمودند. همچنین، تلقیح باکتریایی مقدار پروتئین خام، پروتئین قابل هضم علوفه، فعالیت فسفاتاز اسیدی و قلیایی خاک پیرامون ریشه را در مقایسه با تیمار عدم تلقیح افزایش ولی مقدار الیاف خام علوفه را کاهش داد. عملکرد علوفه تر شبدر، عملکرد پروتئین و مقدار فسفر شاخ و برگ نیز تحت تاثیر برهمکنش سویه‌های باکتری و کود شمیایی فسفر قرار گرفتند. بیشترین عملکردهای علوفه تر و پروتئین به ترتیب با میانگین های 16۱36 و ۲۷۴۶ کیلوگرم در هکتار از سویه M5 در سطح ۱۵۰ کیلوگرم کود فسفات به دست آمدند که نسبت به تیمار عدم تلقیح، عملکردهای علوفه و پروتئین را به ترتیب ۴۹/۱۶ و ۱/۸ درصد افزایش داد. با توجه به نتایج به دست آمده، کاربرد ۱۵۰ کیلوگرم کود شیمیایی فسفر در هکتار و تلقیح شبدر با باکتری سویه M5 سودوموناس پوتیدا برای دست یابی به حداکثر عملکرد و کیفیت علوفه آن در نظام کشت دوم در منطقه فومن می تواند مؤثر باشد. پرونده مقاله

به منظور بررسی اثر پرایمینگ شیمیایی و تلقیح با باکتری‌های محرک رشد گیاه بر عملکرد و اجزای عملکرد باقلا، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار، در مزرعه تحقیقاتی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی گیلان (رشت) در سال زراعی 94-1393 به اجرا درآمد. فاکتورهای آزمایش شامل سویه‌های باکتری سودوموناس فلورسنت (41، 169، 187 و عدم تلقیح) و سطوح مختلف پرایم شیمیایی (محلول اوره، محلول سولفات روی و همراه آب معمولی) بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر متقابل پرایمینگ شیمیایی و تلقیح باکتریایی بر تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در بوته، عملکرد غلاف سبز و عملکرد دانه معنی‌دار بود. همچنین اثر اصلی پرایمینگ شیمیایی و تلقیح باکتریایی بر پروتئین دانه معنی‌دار بود در حالی که فقط اثر اصلی تلقیح باکتریایی بر فسفر دانه معنی‌دار شد به طوری که بیشترین مقدار فسفر دانه در شرایط تلقیح با سویه 187 به‌دست آمد. در این آزمایش بیشترین عملکرد دانه (3750 کیلوگرم در هکتار) و غلاف سبز (14408 کیلوگرم در هکتار) در شرایط عدم تلقیح بذور با باکتری و پرایمینگ با اوره به دست آمد. به‌طور کلی نتایج آزمایش حاضر نشان داد که تکنیک کم‌‌هزینه پرایمینگ با اوره در شرایط مزرعه سبب افزایش عملکرد باقلا می‌گردد. بدین ترتیب پرایمینگ با اوره جهت بهبود عملکرد این گیاه در اراضی شالیزاری گیلان می‌تواند قابل توصیه باشد. پرونده مقاله

هورمون‌ها نقش حیاتی در تنظیم رشد گیاهان و پاسخ به تنش بازی می‌کنند. به‌منظور مطالعه رابطه بین کمبود آب و سویه‌های باکتری فلورسنت سودومونادس بر پرولین و برخی از هورمون‌های رشد در گیاه ذرت آزمایشی در طی دو سال به‌صورت کرت‌های خرد شده در قالب بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد که در آن کرت‌های اصلی شامل سه سطح تنش خشکی براساس 40، 60 و 75 درصد تخلیه رطوبتی و کرت‌های فرعی شامل چهار سویه باکتری فلورسنت سودومونادس (سویه‌های S4، S108، S153و S169) به همراه شاهد بدون تلقیح بودند. نتایج نشان داد که تنش خشکی سبب تغییر در تعادل هورمونی گیاه ذرت شده و افزایش میزان پرولین، قندهای محلول و آبسزیک اسید و کاهش ایندول استیک اسید، جیبرلین و سیتوکینین را القاء می‌کند. با این وجود تلقیح بذرهای ذرت با سویه‌های فلورسنت سودومونادس منجر به افزایش میزان پرولین، آبسزیک‌اسید، ایندول استیک اسید و سیتوکینین نسبت به شاهد شد. سویه S153 بیشترین میانگین میزان پرولین، آبسیزیک اسید، جیبرلین، ایندول استیک اسید و سیتوکینین را در برگ نشان داد. این مطالعه نشان داد که کاربرد سویه‌های باکتری سودوموناسی میزان هورمون‌های گیاه ذرت را در شرایط تنش خشکی نسبت به شاهد افزایش می‌دهد. پرونده مقاله

به‌منظور ارزیابی اثر فاصله ردیف کاشت بر عملکرد کمی و کیفی برخی ارقام لوبیا با عادت‌های رشد مختلف، آزمایشی در سال زراعی 94-1393 به‌صورت کرت‌های خردشده با طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی در مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی گیلان (تالش) و در سه تکرار انجام شد. تیمارها شامل چهار فاصله ردیف 40، 50، 60 و 70 سانتی‌متر و پنج رقم لوبیا صدری، گلی، اختر، پاک و درسا به همراه توده محلی پاچ‌باقلا به‌عنوان شاهد، به‌صورت تصادفی به ‌ترتیب در کرت‌های اصلی و فرعی قرار گرفتند. بیشترین عملکرد دانه در توده بومی پاچ‌باقلا با عادت رشد محدود تحت تأثیر فاصله ردیف کاشت 50 و 60 سانتی‌متر به دست آمد. ولی تفاوت معنی‌داری با رقم پاک نشان نداد. بالاترین تعداد غلاف در بوته و بیشترین تعداد دانه در بوته تحت اثر متقابل فاصله ردیف کاشت 40 سانتی‌متر × رقم پاک مشاهده گردید. بالاترین شاخص برداشت به اثر متقابل فاصله ردیف کاشت 50 سانتی‌متر × توده بومی پاچ‌باقلا اختصاص داشت. در این آزمایش، بیشترین محتوای پروتئین دانه تحت تأثیر متقابل فاصله ردیف کاشت 40 سانتی‌متر × رقم گلی به‌ دست آمد. بر اساس نتایج این تحقیق، به‌ نظر می‌رسد که با کاهش فاصله ردیف کاشت، عملکرد دانه در ارقام لوبیا به‌ دلیل کمبود نور در داخل سایه‌انداز، کاهش فتوسنتز گیاه و تخصیص ناکافی مواد پرورده به دانه لوبیا کاهش می‌یابد پرونده مقاله