آلودگی طیور با باکتری های جنس سالمونلا یکی از مسائل مهم در زمینه سلامت انسان و طیور محسوب می شود و ماکیان نقش مهمی در انتشار و شیوع سالمونلوز در انسان دارند. هدف این مطالعه جداسازی سالمونلا از مزارع و خوراک مرغ مادر گوشتی ایران می‌باشد. بدین منظور از 62 گله مرغ مادر گوشتی و خوراک آن ها در 21 استان کشور در محدوده زمانی یک ساله نمونه برداری صورت گرفت و با استفاده از روش کشت مرسوم شامل مراحل پیش غنی سازی، غنی سازی و کشت در محیط های اختصاصی و تفریقی، تعداد 18 جدایه سالمونلا تشخیص داده شد. جهت تأیید هویت سالمونلای تشخیص داده شده از روش واکنش زنجیره ای پلیمراز چندگانه استفاده شد و 12 جدایه سالمونلا تأیید گردید که 7 جدایه (33/58 درصد) مربوط به سالمونلا انتریتیدیس در استان های قزوین، مازندران و مرکزی، 3 جدایه (25 درصد) مربوط به سالمونلا اینفانتیس در استان های کردستان و جنوب خراسان و 2 جدایه (66/16 درصد) مربوط به سالمونلا تیفی موریوم در استان های فارس و لرستان مشخص گردید. تمامی نمونه‌های خوراک از نظر آلودگی به باکتری‌های جنس سالمونلا منفی بودند. نتایج این مطالعه نشان داد تعدادی از مزارع مرغ مادر ایران به باکتری سالمونلا آلوده می باشند و سالمونلای غالب در مزارع مرغ مادر گوشتی ایران به ترتیب سالمونلا انتریتیدیس، سالمونلا اینفانتیس و سالمونلا تایفی موریوم می‌باشد. پرونده مقاله

رعایت امنیت زیستی و واکسیناسیون مناسب دو اقدام مهم در پیش‌گیری از بروز بیماری نیوکاسل محسوب می‌شوند. هدف این مطالعه، مقایسه ایمنی‌زایی واکسن‌های زنده و کشته بیماری نیوکاسل به ‌صورت مجزا یا ترکیبی در جوجه‌های گوشتی بود. بدین منظور، تعداد 270 قطعه جوجه گوشتی یک روزه (سویه راس) پس از وزن کشی انفرادی به گروه‌های A تا F تقسیم شدند که گروه A: شاهد غیر واکسینه، گروه B: دریافت واکسن‌های زنده B1 و Clone 30 به ترتیب در 10 و 31 روزگی به روش قطره چشمی، گروه‌های C و D: تزریق زیر جلدی واکسن کشته نیوکاسل به ترتیب در 3 و 10 روزگی و گروه‌های E و F: دریافت واکسن کشته به ترتیب در 3 و 10 روزگی و واکسن‌های زنده مطابق با گروه B بودند. در سن 3 روزگی تعداد 4 جوجه و در سنین 10، 17، 24، 31 و 38 روزگی تعداد 12 جوجه از هر گروه به طور تصادفی انتخاب و خونگیری شدند و آزمون HI بر روی سرم انجام شد.تا سن 17 روزگی هیچ تفاوت معنی داری در سطح پادتن سرمی گروه‌های آزمایشی مشاهده نشد ؛ اما پس از آن، سطح پادتن سرمی در گروه‌های دریافت کننده واکسن زنده در سنین 31 و 38 روزگی به طور معنی داری بیش‌تر از گروه‌های دریافت کننده واکسن کشته بود. بنابراین واکسن زنده نیوکاسل حتی در یک نوبت نسبت به واکسن کشته ایمنی هومورال بهتری در جوجه‌های گوشتی ایجاد می‌کند و اگر با واکسن کشته به طور همزمان استفاده شود ایمنی حاصل از آن قوی‌تر خواهد بود. پرونده مقاله