At the past, damaged tissue was removed from the body of patients. But now tissue regeneration using scaffolds and implants are used to repair the damaged tissue and organs. Besides of the mechanical properties of metallic biomaterials, they suffer from bioinertness. Using some surface treatment techniques, the bioactivity and also corrosion resistance of titanium implants could be improved. In this study the effect of H2O2 and alkali treatments on the corrosion behavior of titanium implant in the artificial saliva, surface morphology and phases formed on the surface, were investigated using electrochemical corrosion test, scanning electron microscopy (SEM) and thin film x-ray diffractometery (TF-XRD) respectively. Results indicated that on the surface of H2O2 and alkali treated titanium samples, fine particles of anatase and fine wire of rutile was formed respectively. The results indicated that the corrosion resistance of alkali treated titanium in the artificial saliva was higher than H2O2 treated titanium sample. The corrosion current density for untreated, H2O2 and alkali treated titanium samples were about 0.6×10-8, 5×10-8, 3×10-8 A/cm2respectively. پرونده مقاله

بیومواد فلزی مانند فولاد زنگ‌نزن، تانتالیوم، تیتانیوم، کبالت و آلیاژهای آنها به طور گسترده در کاشتنی‌های پزشکی جهت کمک به ترمیم دندان و استخوان استفاده می‌شوند. تحقیقات نشان می دهد فلزاتی نظیر کبالت، کروم، نیکل، آلومینیوم و وانادیوم در بدن یون آزاد می کنند که این آزادشدن یون، بدن را مستعد آلرژی و پس‌زدن کاشتنی می کند. زیست‌سازگاری تیتانیوم و عدم آزادسازی یون سمی، آن را به گزینه ای مناسی برای کاشت در بدن تبدیل می‌کند، در حالی که بهتر است که استحکام و زیست فعالی آن افزایش یابد. تیتانیوم خالص نانوساختار، راه و ایده‌ی جدید برای افزایش استحکام محسوب می‌شود. در این تحقیق پارامترهای موثر در تغییرشکل شدید تیتانیوم مانند تعداد پاس های فشردن در کانال‌های هم مقطع زاویه-دار (ECAP) و دمای شکل دهی، مورد بررسی قرار گرفت. پس از انجام فرآیند پرس بر روی تیتانیوم خالص، خواص مکانیکی، ریزساختاری و زیستی نمونه‌ها به کمک آزمون های استاندارد بررسی شد. نتایج نشان می‌دهد با اعمال فرآیند پرس و کاهش اندازه دانه از 14 میکرون به 440 نانومتر، خواص مکانیکی و زیستی تیتانیوم بهبود یافت. نتایج زیست سازگاری نشان داد که دمای فرایند 240 درجه سانتیگراد، زیست‌سازگاری بسیار خوبی با سلول‌های بنیادی ASCs ایجاد می‌کند، و افزایش تعداد پاس‌های فرایند پرس به بهبود زیست‌سازگاری کمک می‌کند. تیتانیوم فرآوری شده در دمای 240 درجه‌ سانتیگراد طی 4 مرحله پرس به عنوان بهترین گزینه در بین تمامی گروه‌های دیگر برای ساخت انواع محصولات زیست پزشکی مانند کاشتنی‌های استخوانی و دندانی پیشنهاد می‌گردد. پرونده مقاله