مقدمه: امید به زندگی ازجمله مهم‌ترین شاخص‌های بیانگر سلامت جامعه است که تحت تأثیر عوامل مختلف اقتصادی و اجتماعی می‌باشد؛ بنابراین مطالعه حاضر به بررسی اثر چرخه‌های تجاری بر امید به زندگی پرداخته است. روش پژوهش: پژوهش این پژوهش یک مطالعه توصیفی - تحلیلی، از نوع گذشته‌نگر است که به بررسی اثر چرخه‌های تجاری، نرخ بیکاری، درصد مخارج سلامت و درصد شهرنشینی بر امید به زندگی طی سال‌های 2014 - 2000 پرداخته است. پس از گروه‌بندی کشورها بر اساس شاخص توسعه انسانی، تخمین مدل با استفاده از رهیافت اقتصادسنجی داده‌های تابلویی صورت گرفت که برای گروه اول و دوم از اثرات ثابت و گروه سوم از اثرات تصادفی استفاده شد. یافته‌ها: چرخه‌های تجاری در کشورهای با شاخص توسعه انسانی بالا شامل ایران اثر مثبت بر امید به زندگی دارد و در دو گروه دیگر اثر معناداری ندارد. درصد مخارج سلامت در گروه اول و سوم اثر مثبت اما در گروه دوم اثر منفی بر امید به زندگی دارد.نرخ بیکاری در گروه اول اثر مثبت و در گروه دوم اثر منفی بر امید به زندگی دارد اما در گروه سوم رابطه معناداری ندارد. درصد شهرنشینی در همه گروه‌ها اثر مثبتی بر امید به زندگی دارد. نتیجه‌گیری: اثر چرخه‌های تجاری و شاخص‌های اجتماعی - اقتصادی بر امید به زندگی با توجه به شاخص توسعه انسانی متفاوت است. با توجه به اثر مثبت چرخه‌های تجاری بر امید به زندگی در گروه دوم شامل ایران؛ ایجاد اشتغال و رونق اقتصادی باعث افزایش امید به زندگی می‌شود. پرونده مقاله

مقدمه: رشد اقتصادی کشورهای توسعه‌یافته به‌طور طبیعی تمایل به کند شدن دارد بنابراین، فرآیند رشد سرانجام منجر به ‌‌هم‌گرایی خواهد شد. این مطالعه با هدف بررسی ‌‌هم‌گرایی سرانه مخارج سلامت و پیامدهای سلامت در کشورهای عضو سازمان همکاری اقتصادی انجام شده است. روش پژوهش: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی - تحلیلی است که با داده‌های اقتصادی کشورهای عضو سازمان همکاری اقتصادی در سال‌های 2014-1995 و با استفاده از نرم‌افزار EViews نسخه 10 انجام شد. ‌‌هم‌گرایی تصادفی با استفاده از آزمون ریشه واحد داده‌های پانلی، ‌‌هم‌گرایی سیگما با استفاده از انحراف معیار مقطعی لگاریتم سرانه مخارج سلامت و پیامدهای سلامت؛ و ‌‌هم‌گرایی بتای سرانه مخارج سلامت و پیامدهای سلامت با برآورد مدل ‌‌هم‌گرایی داده‌های پانلی بررسی شد. یافته‌ها: ‌‌هم‌گرایی تصادفی مطلق و شرطی سرانه مخارج سلامت در کشورهای عضو سازمان همکاری اقتصادی تأیید نشد. ضریب بتای مطلق سرانه مخارج سلامت 0/29 بود. ضریب بتای شرطی کشورهای با شاخص توسعه انسانی بالا 0/30 و برای کشورهای با شاخص توسعه انسانی متوسط 0/01 بود. ضریب ‌‌هم‌گرایی بتا امید به زندگی در کشورهای عضو اکو 28/0 و برای مرگ‌ومیر کودکان زیر پنج سال 1/16 برآورد شد. ‌‌هم‌گرایی سیگما سرانه مخارج سلامت و پیامدهای سلامت تأیید نشد. نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه بیانگر عدم ‌‌هم‌گرایی سرانه مخارج سلامت و واگرایی پیامدهای سلامت است که نشان می‌دهد نابرابری‌ها در کشورهای عضو سازمان همکاری اقتصادی افزایش یافته و سلامت کشورهای کم‌ درآمد با نرخی بسیار پایین‌تر از اعضای ثروتمند سازمان بهبود یافته است؛ بنابراین لازم است سیاست‌های اکو، با هدف کاهش تفاوت‌های منطقه‌ای برنامه‌ریزی و اجرا شود. پرونده مقاله